Áliva (Llébana) - Grah.as - Prau Contés - Contés - H.ierru - Sotres (Cabrales)

17 de Xunetu de 2011

Track: Áliva (Llébana) - Sotres (Cabrales)

Al fin, última estaya de la nuesa Travesera Integral de Picos y como non, tocaba meté-y un menéu al macizu oriental d'esti suañu calizu que ye Picos d'Europa. Pa ello, nun podemos llevantános con meyor ánimu, ya qu'ayeri tuviemos bien de tiempu pa descansar pola tarde, una ducha caliente relaxante, una cena de tres platos como ta mandáu y una bona cama onde durmir hasta la hora del desayunu.

Desayunu, qu'al igual que la cena, foi una pasada dafechu, con un buffet llibre onde ponése hasta les oreyes de tolo imaxinable. Sí, l'hotel d'Áliva, ye perfeutu pa descansar dempués d'una soba de tres díes por Picos, y si vas de domingu a xueves salte tiráu de preciu, sinon ya tócate pagar un poquín más.

Grupu reducíu nel entamu de la Travesera

El casu ye que rondando les 9 la mañana (fuimos pelín perezosos) ya tamos preparaos pa salir los 3 supervivientes de la Travesera (César, Fernan y Berto) y magar d'una semeya y d'unos abrazos colos collacios de sofitu loxísticu (Mariano y Oscar) y con Bittor qu'abandonaba nel últimu día, entamamos a caleyar.

La Llomba'l Toru y tirándonos a pola Canal de las Grah.as

Los primeros pasos van ser per pista en baxada pela nomada Llomba'l Toru, que nun ye otra cosa qu'una morrena central del antiguu glaciar que baxaría de la Peña Vieh.a. Nel intre, tenía dos coses na tiesta, una'l día tan fríu y murniu, que diba despedinos de la Travesera y otra, tolos collacios que compartieron con nós estos 4 díes (Bea, Josean, Pangua, Carlos, Bittor y Mariano y Oscar cola furgo).

Ablucante los Puertos d'Áliva dende lo alto de las Grah.as

Como prestaría que siguiésemos toos alantre nesti últimu día, pero otru añu más quedamos namái que tres. Aún así, tamos con ánimos y pocu dempués d'una peñona, onde refuxámonos y ponémos casi tola ropa que tenemos na mochila, ya que'l vientu del norte pon la piel de pita cosa fina, vamos tirános a pola Canal de las Grah.as.

Siguimos xubiendo pola canal

Paez que llégase rápidu al entamu de la canal, pero son 45 minutinos los qu'echamos, enantes d'intentar acolumbrar cual ye'l senderu correutu. Anque a dicir verdá, nun lo hai, ya que casi hasta'l final de la canal va ser un continuu amiestu de prau pindiu y piedra suelto, colo que durante una hora vamos tar faciendo envueltes pela amplísima canal de la meyor manera posible.

Más y más prau y caliza

Nel intre, nun sabemos mui bien por qué, metímonos demasiáu hacia'l contrafuerte que separa les canales de Covarones y las Grah.as, y sobre los 1900 ms d'altor asomámonos a la canal contigua, decidiéndo siguir pola nuesa, ya que garrar esta sería separtanos demasiáu del nuesu primer oxetivu: el Prau Contés.

Enriba la canal de las Grah.as

Asína que, tornaremos hacia la nuesa mandrecha, y ascenderemos per una fastera muncho más entretenía de las Grah.as, na cual ya la caliza predomina sol prau, y esfrutaremos de dalguna trepada inclusu, zarrándose la canal más y más hasta aportar al colláu (2200 ms), dempués de 45 minutinos dende'l contrafuerte nomáu anteriori.

Nel colláu col Prau Contés y el Contés nel puntu mira

Equí ya taremos en disposición de dexar les mochiles, y caleyar cenciellamente pel "prau" que ye la pala qu'aporta hasta'l picu Prau Contés. Esti ascensu será tendíu en tou momentu y durante tolos pasos hasta los 2280 ms de la montonera piedres que fai cume, alternaremos la vista abaxo y les güeyaes al vecín Picu Contés.

Cumal del Prau Contés (2280 ms)

La verdá ye que cola agreste vertiente sur del Contés al llau, perder el tiempu nesta llomba, nun paga la pena demasiáu. Poro, 20 minutos dempués tábemos ya nes mochiles de regresu, y un tragu d'augua bastábanos pa entamar la travesía hacia'l Picu Contés.

Travesía con dalgún destrepe hacia'l Picu Contés

Pa ello, tendriemos que bordiar dalgún pasu qu'otru de pocu d'ambiente y destrepar hacia la h.orcada final de la canal de Covarones, enantes de garrar el pedreru d'ascensu al Picu Contés, el cual con dalgunos h.itos y marques nes peñes, llevarános ensín perda dalguna hasta los sos 2369 ms d'altor, coronáu per un vértice xeodésicu.

Yeren 3 hores y media de ruta hasta este puntu, y foi una pena, que'l nuesu Xuan de la Borrina, nun intercedería por nós, ya que xustu enriba'l cumal zarróse, dexándonos coles ganes de tener dalgo más de vistes.

Nel Picu Contés (2369 ms)

Aún así, tábemos satisfechos y que meyor que sacar una semeya cola asturina y la ikurriña, que llevábenmos de compaña los cuatru díes de Travesera. Tamién xintar y beber daqué, dende'l fuerte desayunu diba veninos bien pa tola baxada que teníemos que llevar alantre.

Cual yera'l plan inicial, pues crestiar pol pasu de la H.orcada'l H.ierru hasta'l Cuetu la Encina, onde xubiríamos un dos mil más, pa baxar pol Canalón del H.ierru hasta las Vegas de Sotres.

Entamamos la baxada pola arista del Contés

Pero, nun siempre sal too como se planea, y ye qu'a pesar de llevar la ruta nel gps, nun veímos per onde tomar esa cresta y les caídes al vacíu yera lo únicu que nos apaecía nos pocos metros de vista.

Asína que, decicimos dir perdiendo altor, pegaos a l'arista que baxa faciendo paré col Canalón del H.ierru, a la gueta de dalgún pasu nel que pudiéramos meténos dafechu nelli.

Baxando de la Cuchellona hacia'l Canalón del H.ierru

Nun foi una xera fácil, pero so los 2141 ms, alcontramos un pasu nun llugar nomáu como la Cuchellona, que llueu viéramos el por qué d'esti nome, ya que dende muncho más abaxo xube l'afilada paré del canalón hasta esti puntu, onde un paredón paez cortar esi filu.

Penriba d'esi paredón alcontramos el pasu, y cotamos la Cuchellona como un dosmil más de Cabrales, pa dempués dir con munchu curiáu, pola cantidá de piedra suelta, metiéndonos más y más hacia'l centru del Canalón del H.ierru.

Baxando pol canalón del H.ierru

Pa entos ya veíemos a les clares, cual yera'l Cuetu la Encina, y pelín enriba d'él asomábase los caberos metros de la Morra Llechugales y con un pelín de rabia anque poca, ya que tábemos cansaos, nun dexé de mirar esi guapu cuetu, nel que ya'l cielu azul y les ñubes blanques facíen de mural, anque solo fuera pa quedáme cola so forma pa otra intentona.

Dexando esto, ya solo teníemos por delantre metros y más metros d'una canal ablucántemente llarga y ancha, na que fuimos durante tiempu abondo, alternando los pasos yerbosos con pedreros más o menos grandes, hasta que garramos unu que nos fizo desfacenos de munchísimu desnivel en mou esquiador.

Fernan colas Vegas de Sotres embaxo

Con ello quiero dicir que, nun usar el track d'esta canal nin de coña pa xubir, o al menos si veis qu'empobínase per un pedreru nun vos metáis, porque pue ser un auténticu infiernu. Poco más tengo que dicir que, nin siquiera na so parte final, na que'l desnivel ye menos intensu, faise más agradable, ya que la especie de morrena central que baxa per ella, ye llarga hasta la fartura.

Tola xigantesca canal del H.ierru

Finalmente, son una hora y cuartu de baxada y casi mil metros de desnivel tan solo dende la Cuchellona, poro tamos falando de 1h y 40 minutos y xustamente 1200 ms direutos dende'l Contés hasta la pista a Sotres, faciéndose albidrar, al nuesu entender, un ascensu perduru a esti picu pola Canalón del H.ierru.

De toes formes, lo nuesu yera descender y más descender, pasando poles guapes cabañes de la Vega Sotres, y siguiendo'l nuesu caminar hasta la Curvona Sotres onde Fernan tenía la furgo y a Oscar nella, col envís de xintar con nós nel propiu pueblu.

Caleyando pela pista hacia Sotres

Yo pa completar, inda dióme por siguir camín hasta'l pueblu de Sotres y nun usar ellementos mecánicos hasta'l final de la ruta, faciendo un total de 15,2 kms en 6 hores y 20 minutos de ruta, nos que tuviemos que superar un desnivel acumuláu positivu de 1190 ms y unu negativu de 1810 ms, lo cual dempués de 4 díes de travesera faíse perduru.

Con too y con ello, nun hai más que coses positives d'esta segunda Travesera Integral de Picos del GM Xuan de la Borrina y casi ensín finala, ya teníemos na tiesta como pudiera ser la prósima travesera, pero será secretu hasta'l branu que vien, jeje. Pa finar nun quedaba más, que metése una bona fabada y un cabritu en Sotres pa cellebrar l'ésitu d'esta edición.

Pero como siempre que ties una gran allegría por mor de dalgo algamáu na montaña, tien que venir la vida y date alcordanza de que nun somos gran cosa nesti mundiu y qu'a la mínima fines la to esistencia como'l que fina una estaya más de la Travesera.

La noticia de la muerte de Sergio Breñas, escalador, montañeru y refuxeru nel L.lano (Quirós), onde tantes vegaes tuve esguilando, fízonos pasar una xinta pertriste, lloñe de lo que merecíamos. Siempre que tea nes parés de Quirós tendré una alcordanza pa él.

Que la tierra séyate lleve, collaciu!!!

Camudando'l Camín fartándose en Sotres

Na cabera estaya de la Travesera ficimos: Prau Contés (2280 ms): perteneciente al Club 111 de Picos, Picu Contés (2369 ms): dos mil y vértice de Cabrales y tamién perteneciente al Club 111 así como monte prestosu d'Asturies y por últimu un dos mil de Cabrales como ye la Cuchellona.

Ver progresos en: Retos montañeros

Colláu H.ermosu (Valdión) - Hoyu Oscuru - Cabaña Verónica - Vieya - Vidriu - Áliva (Llébana)

16 de Xunetu de 2011

Track: Colláu H.ermosu (Valdión) - Áliva (Llébana)

Son les 8 y cuartu de la mañana y ya tamos preparaos pa la tercer estaya de la travesera de Picos. La nueche foi meyor de lo esperáu, y fui a descansar abondo, anque tengo la sensación de que les pates y los pies, sufrieron más de lo debíu ayeri y paez que los músculos tan agarrotaos y duros.

Tenemos por delantre'l día más cenciello de la travesera, no que se refier a los desniveles, pero tamién ye'l día más raru, porque hai milenta posibilidaes a la hora de facer el camín. A esa incertidume del camín, améstase tamién la meteoroloxía, ya que pol suroeste amenacen delles nubes tando'l día pelín murniu.

Semeya de grupu col refuxu de H.ermosu al fondu

Magar de los primeros pasos, estes sensaciones musculares confírmanse dafechu, y siento como dempués de baxar pol senderu y xubir de nueu hacia las Colladinas, voi mal y les pates nun paecen furrular como debieran.

Paez ser que nun soi l'únicu que va asemeyáu, y namái qu'aportamos a esti colláu (2170 ms), vamos agradecer parar un pelín, pa despedinos de dos traveseros qu'abandonen l'aventura por dellos motivos: Carlos ta bien tocáu de la rodiella y Pangua tien conciertu con Felpeyu esa mesma tarde.

Nas Colladinas (2170 ms) y la collada Ancha al fondu

Tres 45 minutos de caminar, los supervivientes de la travesera, empobinámonos pegaos a la paré de la Torre Las Minas de Carbón, que xurde enriba nuesa pente la ñebla viniendo dende'l crestéu del Llambrión, col envís de bordiar el Hoyu del Llagu Cimeru y aportar a la collada Ancha.

Demientres vamos superando fácilmente los pedreros que nos llevan a la collada Ancha, vemos alloñáse a Carlos y Pangua, que tienen un llargu caleyar hasta H.uentedé, pasando pola Vega y los Tornos de Liordes.

Torre Las Minas de Carbón y colláu del Tiru Casares nel puntu mira

Nel intre, ya paez que vamos caleciendo les pates, y les primeres males sensaciones van esapaeciendo y tornándose muncho más positives, colo que superamos la xubida a la collada Ancha, y cuando dámonos cuenta ya tamos enfilaos hacia'l prósimu colláu de Tiru Casares.

Foron menos de 40 minutinos hasta la collada Ancha dende las Colladinas, y paez ser que tenemos delantre una xubida ximielga a l'anterior, faciéndose muncho más fácil de lo que paez de lloñe tol bordéu al Hoyu del Sedu y la cabera ascensión al Tiru Casares.

La collada Ancha atrás y Madeh.unu y Tiru Llagu dende'l Tiru Casares

A estes altures, el tiempu dizme que nun se si aguantarán eses ñubes ensín fadianos la ruta, y como nesti colláu tamos a tiru piedra d'un cumal del club 111 de Picos, intento picá-y a Fernan pa facelu, más que nada, por si dempués nun somos a facer res.

Vistes dende'l Tiru Casares

Fernan, tamién albidra esa posibilidá, y tiramos solos, ya que Bittor y César, nun tan mui convencios, hacia la Torre que toma nome del Hoyu Oscuru que ta baxo sos pies. Dende l'entamu tendremos que mediu trepar cenciellamente, hasta aportar a lo que paecía la cume de la torre, pero vemos qu'inda ta más allá, teniendo nel nuesu crestiar que baxar a una h.orcadina y dempués tornar a ascender a la cota superior de 2433 ms.

Madeh.unu y Tesoreru dende los 2433 ms de la Torre del Hoyu Oscuru

En total l'ascensu y descensu costónos pocu más de 20 minutinos, nos qu'esfrutamos rialmente de cada pasu, y de cada vista, ya que mirando pal norte nun taben eses ñubes tan fees y pudimos dixebrar les mil y una cotes d'esti macizu de los Urrieles, que paez tener siempre dalgo nuevu qu'amosar.

Metiéndonos nel infiernu de los Hoyos Sengros

Magar de recoyer a Bittor y César, vamos meténos nun auténticu llaberintu de caliza teniendo que travesar los Hoyos Sengros, nel nuesu andar hacia Cabaña Verónica. Con ello, queremos garrar a posteriori la pista que llevaríanos al colláu de la Canalona.

Pero pa ello, vamos sufrir una preba d'orientación montañera brutal, pasando de les siendes fáciles de siguir hasta'l Tiru Casares, a una bayura de h.oos dixebrada por grietes, cortes afilaos de caliza, nos qu'hai qu'orientase siguiendo h.itos al tum-tum y trepando y destrepando la mayor de les vegaes.

Tesoreru y Urrieles y Madeh.unu y Tiru Llagu

Nel nuesu casu, vamos algamalo, tirando un pelín al ocidente, pero paez ser que lo normal ye baxar un pocu más hacia l'oriente, averándose a la paré del Hoyu Sin Tierra. Que ye lo meyor?? Pues a saber, dicir que más menos fuimos siempre bien orientaos pelos h.itos y que tardamos dende'l Tiru Casares (2350 ms) a la Cabaña Verónica (2317 ms) una hora, sumándo-y a la ruta'l total de 3 hores y 20 minutos nel intre.

Fernan en Cabaña Verónica con H.orcaos Roh.os, Santana y Vieh.a detrás

Dempués de descansar un cuartín d'hora nel refuxu vamos garrar esa pista hacia'l colláu La Canalona na que topámonos cola famosa masificación de Picos, cruciándonos con decenes de persones, unes más y otres menos preparaes, que paez ser van hasta Verónica, o al Tesoreru o a ver el Picu dende'l colláu de H.orcaos Roh.os o... yo que se.

Xubiendo hacia la Canalona

Caleyaremos con tranquilidá y cola diversión de ver xente esguilando en H.orcaos Roh.os y l'aguh.a la Canalona y dempués de cansanos de saludar a los que xuben del cable vamos separtanos de la multitú, p'aportar ensín mayores dificultaes al colláu.

Que diferente foi la xubida del día de la Torre de las Coteras Roh.as al de güei, y eso que tamién soplaba'l vientu pero nin comparanza col ventoral daquel día, anque al final el resultáu casi fuera'l mesmu, al desistir d'intentar los Picos de Santana, prefiriendo una vegada más dexalos pa prau.

Col oxetivu mayor del día na tiesta: Peña Vieh.a y con Santana y Navarros detrás

Hai montes que paez que nun se dexen facer, aquel día'l vientu y güei camiento que foi'l cansanciu acumuláu d'estos díes y quiciabes tamién la dureza del tramu de Tiru Casares a Cabaña Verónica.

Aún así, los picos de Santana serán pa otra vegada, pero la Peña Vieh.a taba ehí, nun tenía dificultá nenguna y debía ser encumada dándo-y un bon valir a esti tercer día de travesera, y así que lu ficimos.

Nel cumal de Peña Vieh.a (2614 ms)

Poro, ensín mayor problema, que garrar caún el meyor camín al traviés del muséu de piedra suelto que ye la pala de Peña Vieh.a, pusímonos nel so cumal de 2614 ms, en 40 minutos dende'l colláu de la Canalona.

La verdá ye que tenía-y ganes a esta peña, pero la so ascensión resultó más sosa de lo esperáu, normal que me comentara Fernan, que debía ser la más xubida de tou Picos y supongo que la que más ascensiones incoscientes tien. Esa amuesa, tuviémosla de frente, viendo a xente baxando de culu pel pedreru, calzaos con playeros de correr, o converse, ensín palos p'aidáse, etc...

Baxando de Peña Vieh.a y nun ventanu que mira a la Peña Olvidada

Pamidega, qu'estes visiones, munches vegaes son a facete pensar n'acidentes dafechu evitables y amás son capaces de h.odete hasta'l disfrute de la cima, por mor de tar dándo-y vueltes a la tiesta coles coses que pasen na montaña por nun tar debíamente preparaos o tener un grau d'irresponsabilidá pergrande.

Ensín más, sacamos la semeya y tiramos p'abaxo a la gueta de dos coses: l'entamu de la canal del Vidriu y d'un llugarín onde'l vientu nun azotáse muncho y pudiéramos xintar el bocata y descansar de les casi 6 hores de ruta que llevábemos.

Entamando la Canal del Vidriu cola cresta Xerra de Juan de la Cuadra

Too ello, alcontrámonos na llende de los 2300 ms, dempués de tiranos na bas de la Vieh.a hacia la mandrecha ensín aportar de nuevu al colláu de la Canalona, averándonos a les morrenes nomáes como Coteras Roh.as.

Magar de xintar y descansar 20 min, garramos esta amplia canal del Vidriu, que fácilmente, va facenos baxar desnivel, col prestosu andar paralelu a les cotes de la Xerra de Juan de la Cuadra (Garmona, Cuetos de Juan de la Cuadra, Paredón d'Albo y Escamelláu).

Agüeyando de xemes en cuando los puertos d'Áliva

Ensín más, baxaremos ensín dificultá, dexándonos ver de xemes en cuando tol verdor de los puertos d'Áliva, hasta qu'a la nuesa mandrecha vemos un profundu corte del terrén. Nesti puntu anque paeza mentira vamos tener que torcer hacia les parés de la peña Vieh.a, pa ganar la parte final de la canal.

La Garmona enriba nós y corte hacia'l final del Vidriu

La verdá ye que tola canal hasta'l momentu, foi cenciella y mui abierta y con pocu desnivel, y xustu agora, paez que metémonos na boca'l llobu, ensin saber bien, si ye posible o non la baxada. Pues tampoco ye pa tanto a la fin, ya que vamos garrar una sienda, que pasa pegáu a la vertical paré, y na que sacante del ambiente qu'hai, nun tien mayor dificultá.

Vamos pegaos a la paré na baxada final del Vidriu

Finalmente, daremos varies envueltes pegadinos a la paré, y ya baxaremos tola canal, que más qu'eso paez una antigua escombrera de les mines de las Mánforas, ya que ta la roca mui suelto, y pa nun resbariar hai que poner el culu a ras de suelu más d'una vegada.

Baxando la parte final del Vidriu y sienda baxo la paré de Peña Vieh.a

Una vegada que tamos abaxo (1723 ms), vamos avanzar ensín problemes per una sienda que traviesa tol pedreru de la paré de Peña Vieh.a, hasta averanos al crucie con la pista que va dende les mines hasta'l Chalé Real que-yos regaló la empresa minera al rei Alfonso XIII pa que fuera a cazar.

Col Hotel-Refuxu d'Áliva al fondu y Canal del Vidriu al completu

Esta pista será un plenu disfrute, sobretou dempués d'un día enteru pisando caliza, ya que sentir la yerba blando nos pies, ye un placer casi hasta relaxante. Asína qu'avanzaremos falando de por onde se podía meter el rei les sos caceríes, de les múltiples posibilidaes a los picos que tuviemos viendo nel día de güei (Torre Las Minas de Carbón y Casiano, primeru, dempués Madeh.unu y Tiru Llagu, más tarde Tesoreru, H.orcaos Roh.os y Santana y finalmente tola Xerra de Juan de la Cuadra) y hasta pa camentar si va dános tiempu a ver la etapa del Tour nel hotel-refuxu.

Sienda paralela a les Peñes Vieh.a y Olvidada y Chalé Rial cola Xerra de Juan de la Cuadra

Finalmente, menos d'una hora va llevános facer toa esta sienda, pasando pola fonte de Resalau, onde xusto crucia'l camín que vien de la H.orcadina Covarrobre, y aportaremos al hotel-refuxu, onde les nueses espectatives de confort diben a ser perafitaes al tener cama individual y bañu nel hotel y enriba too, pudimos tomar unes cerveces y ver el final del Tour col asturianu Samuel Sanchez del Euskatel ganando la etapa.

Nel Hotel-Refuxu d'Áliva (1670 ms)

En resumen, otra estaya prestosísima d'esta segunda Travesera de Xuan de la Borrina, na que conocimos otra fastera de los Urrieles, durante 8 hores y faciendo un total de casi 15 kms, con un ascensu acumuláu de 1280 ms y un descensu de 1670 ms.

Una ruta suave pero mui completa dientro de la dureza de Picos. Al día siguiente quedábanos el remate final nel Macizu d'Ándara...

Camudando'l Camín dende la Torre del Hoyu Oscuru

Nesta tercer estaya de la Travesera ficimos: Torre del Hoyu Oscuru (2433 ms) y la Peña Vieh.a (2614) pertenecientes al Club 111 de Picos

Ver progresos en: Retos montañeros