miércoles, 31 de agosto de 2011

Sotu (Casu) - Requexón de Valdunes

27 d'Agostu de 2011

Track: Sotu (Casu) - Requexón de Valdunes




Pasaes les 8 de la mañana alcuéntrome nel chigre de Rusecu en Sobrescobiu, col envís d'almorzar daqué, pa garrar fuercies pa una nueva rutina de monte. La verdá ye qu'hai ganes de facer dalgo y amás tenemos varios motivos pa ello: El primeru ye que de tarde-nueche quedámonos na folixa nel monte de la Collá Arniciu, y que meyor que pola mañana caleyar un pocu pela redolada.

El segundu que Fernan tamién alcuéntrase n'Asturies y tien ganes de facer dalgo. El terceru que tamos oxidaos dende la Travesera, sacante'l Pico Lobo en vacaciones y tenemos que da-y a les pates pa colar pa Pireneus y l'últimu y más importante ye que Paula entra nel grupu esti añu ya inda nun mos metimos nada de caña, poro esta ruta yera perfeuta pa probase un pelín.


Primeros pasos peles cais de Sotu (628 ms)

Asína que dempués de la ruta davezu en coche, saliendo de Xixón y garrando l'autovía minera, pa tomar dempués en Llangréu, el corredor del Nalón, travesando los conceyos de Llangréu, Samartín del Rei Aurelio y Llaviana, hasta que metémonos nel Parque de Redes a traviés del conceyu de Sobrescobiu, alcontrámonos finalmente en Rusecu a la espera de qu'aporte Pangua.

Tamos Fernan, Oscar, Paula y yo, desayunaos y Pangua que nun llega, asína que llamámoslu y ta sobando l'artista, por lo que decidimos siguir sele la ruta en coche, pasando pol Campu, capital de Casu hasta aportar al pueblu de Sotu, onde ta la xente de sestaferia.


Partiendo de Sotu nel guapu parque de Redes

Magar de los preparativos y de dexar el coche onde nun molestemos, caleyaremos pel pueblu hasta alcontrar una pista de formigón y la siguiremos en delles envueltes hasta una casa de formigón onde siempre garrando'l camín de la esquierda, tomaremos la pista correuta pa tola ruta.

Cuando tamos unos cuantos metros penriba de Sotu, ya vemos llegar el coche de Pangua a Sotu, asína que baxamos el ritmu más inda, pa esperalu. Dempués de dalgún telefonazu qu'otru pa orientar a Pangua, a l'altor de la Braña, xuntámonos toos pa siguir la ruta.


Con Sotu embaxu y tol grupu al completu

La pista ye una auténtica pasada, y va llevanos siempre n'ascensu pero mui sele, en varies envueltes, y a cada pasu que demos y a cada metru que vamos xubiendo, les vistes del Parque de Redes van ampliándose y la tiesta solo piensa en quiero xubir a esi, y a esi otru y aquel d'allá alantrón.


Na guapa pista que xube de Sotu

Dempués de pocu más d'una hora de relaxante ascensu, pasando pola Braña, el colláu Forcada y los Argayos, vamos meténos nun preciosu fayéu que tien como positivu la solombra y la so guapura, pero que tien l'inconveniente d'un barrizal vien potente nel camín. Si taba asína n'Agostu, nun quiero nin pensalo n'otres dómines del añu.


Entrando en los Rebollos y nel colláu Bilaña col cantu La Estrella detrás

El casu ye que travesamos como podemos esti fayéu embarrándonos caún más o menos, y vamos alcontrános colos praos del colláu Bilaña (1215 ms) y cola visión del picante Cantu la Estrella. Dexamos pa prau esti gayasperu cantu, y tiramos siempre per prau hasta les cabañes de los Foyancos y dende ellí ganaremos el primer oxetivu del día, el colláu de Llagos a unos 1350 ms d'altor.


Los Foyancos y el colláu Llagos (1351 ms)

Son dos horines caleyando, pero con esti día, paez que nin se da cuenta ún de lo caleyáu, poro tirámonos con ganes a pol ascensu al Requexón de Valdunes, motivu cimeru de tar nesti colláu. Requexón de Valdunes a la esquierda, y la Peña y Picu Valdunes col puntu más altu del crestéu nes Pries a la drecha, qu'hai un líu toponímicu de coyones nesta fastera d'Asturies.


Entama l'ascensu al Requexón travesando'l monte los Bregones

Asína que vamos metíendonos na falda'l Requexón de Valdunes, per una sendina que paez salir detrás d'una cabaña mirando nel sen hacia la vega Llagos, y poquín a pocu diremos ganando altor, al traviés del típicu amiestu de caliza, yerba y cotoyina que dificulta'l pasu, hasta qu'aportamos a la llínea d'entrada al monte Bregones.


Aportando a la cresta del Requexón y dixebrando cumales casinos

Esti monte ye un fayéu, asína que'l suelu ta nidiu y siguimos la senda cenciellamente travesándolo nun tris, pa meténos de secute en tarrén calizu mui asemeyáu al anterior, pol que con unes vistes ablucantes de la fastera de cumales que va dende la Llambria al Tiatordos y que nun soi a dixebrar bien, por mor d'esa llocura toponímica esistente, vamos arribar al colláu Braña, onde salúdenmos una reciella de caballos pelín xabaces.


Caballu nel colláu Braña y cresta del Requexón con les Pries detrás

Nesti puntu taremos ya bien cerquino del crestéu final al cumal del Requexón y en cada pasu que damos, esfrutaremos de tol conceyu de Casu, miremos pa onde miremos. La verdá ye qu'esti picu y los sos 1567 ms qu'encumamos con facilidá son un mirador increyible, y la ruta un aciertu auténticu pa una mañana con ganes de facer monte, ya qu'en poco más de dos hores y media de sele camín tamos nesta prestosa cume.


Nel Requexón de Valdunes (1567 ms)

Media horina, vamos tar enriba'l picu y de xuru que paga la pena esti tiempu, porque ye una pasada acolumbrar cimes en cualesquiera de les direiciones de la rosa los vientos. Eso sí, saber cual ye cual, ta solo al alcance de la xente que tenga pateáu tol parque, porque nun ye fácil nin muncho menos. Aún así, dexo nestes semeyes lo que yo albidro que ye...



Delles vistes dende'l Requexón del Parque de Redes

Magar de la tranquilidá d'esti picu, toca la baxada, ya que teníemos en mente meténos un costillar finu na collá Arniciu, y taba faciéndose tarde. Asína que baxamos de nuevu al alcuentru de los caballos del colláu Braña, y d'equí decidimos baxar a la mandrecha hacia'l colláu Gallegos (1388 ms), pa empobinanos direutamente al colláu Bilaña ensín pasar pol monte Bregones nin pol colláu Llagos.


Baxando del Requexón hacia'l colláu Gallegos

Sinceramente, nun tábemos nin cansaos los avezaos al monte, y Paula que ficiera dalguna rutina cenciella conmigo tampoco sufrió n'absolutu, amosando la bona forma física na que ta de cara al entamu de la temporada 2011-2012 del GM Xuan de la Borrina.


Baxando hacia a la collá Bilaña

Del colláu Bilaña, tendremos como ya pescanciábemos al xubir, una baxada comidísima na que pue baxáse allegremente y a bon pasu pola pista, sacante de tar sollerte con dalgún resbalón nel barru o por dalguna piedra suelta, no más pindiu del camín.


Aportando de nuevu a Sotu

A la fin, aportamos a Sotu a les dos de la tarde, unes 4 hores y 50 minutinos dende que saliéramos y fuimos a caleyar sele y fácilmente 10,4 kms nos que superamos 975 ms de desnivel acumuláu. Con esta ruta, fuera de calendariu, vamos zarrando la temporada montañera 2010-2011, sacante de mi incursión pirenáica anual, y garramos puxu pa la qu'entama a mediaos de Setiembre.

Más nada... bono si, encomendaros a xubir a la folixa nel monte d'Arniciu y a xintar unes bones costilles na carpa con dalguna botellina sidre qu'otra.


Camudando'l Camín dende Casu

Nesta ruta ficimos un monte prestosu d'Asturies: el Requexón de Valdunes (1567 ms)

Ver progresos en: Retos montañeros

miércoles, 24 de agosto de 2011

La Pinilla (Sepúlveda) - Pico Lobo

10 d'Agostu de 2011 

 Track: La Pinilla (Segovia) - Pico Lobo

 
Una vegada más tando de vacaciones en Soria, voi averáme a la Sierra d'Ayllón, a facer dalgo de monte porque los picores yeren enormes dende la famosa Travesera 2010-2011. L'anterior vegada y ya llovió foi tamién saliendo de les cercaníes del pueblu segovianu de Riaza y ficimos lo siguiente: Ermita de Hontanares - Puerto de la Quesera, pasando por dellos dosmiles de Segovia como la Buitrera y el Parrejón entre otros. 
 
 
Aparcaderu de la Estación de la Pinilla
 
Nesti casu vamos arrimanos tamien a Riaza y más en concretu a la estación Invernal de la Pinilla, que la verdá seya dicha, tien un puntu d'abandonu y vieyera que mete casi mieu. Voi dexar les mios oxeciones a la escontra del esquí pa otru día, pero ye abondo penosu, ver los montes estrozaos pa qu'en dellos mesinos al añu, tol montaxe esistente tenga cierta vida. 
 
 
Alcontrando la pista bona al fin
 
Pasen les 9 y media cuando salimos del aparcaderu de la Pinilla (1502 ms) y vamos perdénos un ratín pente les cais de la estación a la gueta de la pista qu'anicie la xubida al Pico Lobo, el cual ye'l oxetivu del día. A la fin, alcontrarémosla pasando per una portiella al llau del remonte y cerca d'un depósitu d'augua pergrande. Equí tendremos que torcer a la manzorga y ya nun dexaremos esta pista que travesando una viesca, nos fadrá ascender n'envueltes, baxo una capa de mosques pesadísimes, hasta la cresta que vien del Cerro del Aventadero. 
 
 
Saliendo a la cresta que vien del Cerru del Aventaderu
 
Durante una hora taremos pela pista hasta este puntu, onde superamos los 2000 ms ganando por tanto dende La Pinilla unos 500 ms. Ciertamente, la xubida ye pelín monótona pente la viesca, pero equí tol desnivel ganáu paga la pena, ya que tenemos vistes bien guapes, hacia'l restu de la Sierra de Ayllón y tamién a tola planicie castellana que paez nun tener fin. 
 
 
Vista de cordal de la Buitrera
 
Magar d'alcontranos na cresta, ya tenemos casi tol trabayu fechu, polo que los menos avezaos al monte (Mari, Raquel y David), tarán a piques d'acabar el so sofrimientu, o eso yera lo que pensaben, jeje. D'otra miente, los más andariegos Miguel y Bego, llanzaránse con fuercia hacia'l colláu de pasu de las Peñuelas, onde al fin, tendremos a vista'l Pico Lobo. Con más tranquilidá llegaré yo, acompañando a los demás hasta esti puntu, onde doi cota másima a estas Peñuelas nel cumal esquierdo con 2213 ms d'altor.
 
 
Aportando a las Peñuelas y vista del Pico Lobo
 
Dempués del xube-baxa tan solo quédanos dir selemente hacia'l Pico Lobo que ya tenemos tan cerca, poro somos a ver l'horrible casetón en ruines que tien nel so cumal, perteneciente a l'antigua estación d'esquí d'antañu. Son d'estes coses que te faen pensar demientres camines, ya que con tal de nun mirar pal enorme edificiu ruinosu, mires pal suelu camentando que ya podíen retirar toa esa basura arquitectónica o al menos reutilizala en refuxu, porque agora mesmu namái que sirve pa que les oveyes métanse a garrar la solombra. 
 
 
Pico Lobo (2273 ms)
 
Media horina llevóme dende'l primer pasu de la cresta hasta las Peñuelas y otra media hora aprosimáu, va llevanos aportar dende'l colláu hasta'l mesmu cumal del Pico Lobo (2273 ms), el cuál la única dificultá que tien ye llibráse de los lladríos de los mastines oveyeros. Ellí, alcontrámonos con un garrapiellu de montañeros y con un grupu infinitu de mosquines que dieron el coñazu hasta que nos ficieron baxar un pelín del propiu cumal hasta un llugar onde poder picar dalgo. 
 
 
Cresta hacia'l Tres Provincias y baxando del Portillo del Lobo
 
Un pocu de chorizu, frutos secos, chocolate y augua, ye más que suficiente, pa ponenos en marcha otra vegada col envís d'entamar una baxada pela fastera de les pistes d'esquí. Con ello, queremos facer la ruta circular y adelantar tiempu cola baxada, cosa qu'al final nun foi tanto por mor de facer baxar per una lladera pindia a xente que nun ta d'ello. El casu ye que pa ello, vamos averanos al siguiente picu del cresteríu de la Cuerda de la Pinilla, que nun ye otru que'l Portillo del Lobo, y n'él xustamente hai una puerta, que nos va facer disponer de la baxada naguada. 
 
 
Llarguísima baxada del Portillo del Lobo
 
Como non, enantes de garrar la puerte, encumé'l puntu más alto del Portillo de 2258, xusto cuando los mios collacios, lu rodiaben y ganaben la propia portiella pa entamar una llarguísima baxada pol glaciar que fai base a más d'una pista de la estación. Nun hai muncho que comentar de la baxada, ya que será caún al so ritmu, faciendo envueltes poquín a pocu ya intentando nun resbariar pel amiestu de yerba, piedres pequeñes y dalguna llambria que ye tola baxada hasta un escalón, nel qu'hai qu'escoyer per onde superalu, pudiendo garrar varies pequeñes canales o bordialo pola so mandrecha col mesmu resultáu. 
 
 
Metíendonos na viesca poles trialeres de MTB
 
D'equí n'adelantre sí que vamos baxar pel pindiu prau que fai de pista esquí, lo que conlleva tener que retener de piernes tol tiempu hasta qu'aportamos a una especie d'intermediu de la estación, onde descansamos un ratín. Llueu quédanos o baxar pela llinea del remonte, col mesmu retener de piernes hasta la entrada de la estación, o divertinos baxando poles trialeres de descensu de btt que traviesen tola viesca hasta la propia estación. 
 
 
El Pico Lobo a lo lloñe dende baxo na estación
 
Nel nuesu casu escoyimos la segunda opción, qu'amás amosónos la téunica que tienen que tener los bikers nes baxaes, porque tien munchísimu méritu ser capaz de sortiar los árboles y tar sollerte de cada resalte del tarrén pa nun estampase contra les protecciones y too ello yendo a tolo que da la baxada y les piernes dando pedales. La verdá ye que'l circuitu esistente ye ablucante. Finalmente, aportaremos de nuevu al aparcaderu a les 2 menos cuartu de la tarde baxo un calor insorportable a estes hores y con 4 hores y cuartu andaes, dixebraes en pocu más de dos 2 hores de xubida y otres dos de baxada. Poro, nun foi mui acertada la escoyeta de baxar poles pistes ya que si nun se ta dello, piérdese más tiempu del que gánase. Aún así, la ruta tuvo bien, y fuimos a conocer un pocu más d'esti cordal de Ayllón, superando un desnivel acumuláu de 1090 ms nos casi 11 kms de percorríu, dándanos un bon motivu pa dir a xintar delles tapes nel guapu pueblu de Riaza. 
 
 
Camudando'l Camín nos altores de Castiella