martes, 22 de febrero de 2011

Mier (Valle Altu de Peñamellera) - Pica Peñamellera

12 de Febreru de 2011

Track: Mier (Valle Altu de Peñamellera) - Pica Peñamellera



Casi un mes pasó, dende la última ruta y ente'l mui mal tiempu que fizo y que tuvi dalgún viaxe etílico-cultural en Galiza, nun torné a la montaña hasta esti día. Y nun lu fice de la meyor manera, ya que voi facer una ruta-ascensión corta, pero dalgo esixente pa la mio pierna desigüada con dos rotures fibrilares. D'otra miente, les mios ganes, son más fuertes que mil rotures, asína que nun podía perdeme esta ruta a ún de los conceyos más orientales d'Asturies, el Valle Altu de Peñamellera.

D'au vien el topónimu Peñamellera?? Pues paez ser que'l términu podría venir de Peña Mellada o Peña piramidal o que fai llende,.... anque tamién, los caberos estudios apunten hacia Peña Mielera, ya que'l Cuera ye fastera de miel, y la d'esta pica antañu, yera pernomada. Seya lo que seya, paez nidiu al menos, que la Pica Peñamellera, ye una peña de llende y piramidal qu'ente los valles Altu y Bah.u de Peñamellera, sedrá'l nuesu oxetivu de güei


Semeya de grupu en Mier cola Pica detrás

Asína qu'a les 8 de la mañana, partimos de Xixón parte del GM Xuan de la Borrina: Carlos, Simón, Pangua y yo, sumándose esta vegada Pablo, qu'antañu fora un montañeru avezáu a salir praúticamente tolos findes, pero como suel pasar, cuando un vezu ye obligáu acabas garrando-y zuna.

Como facemos davezu, empobinámonos siempre pola autovía del Cantábricu hasta Posada de Llanes onde tomamos direición a Cabrales al traviés del Altu d'Ortigueru, y darréu baxamos a los pueblos de Canales, Carreña, Poo y Arenas, llugar onde desayunamos unos pinchinos y un café estupendo. Dempués, nuna gran decisión mía, tomamos la As-345 pasando polos pueblos d'Arangas en Cabrales y ya en Peñamellera Alta: Rozagás, Ruenes, Rieña, Alles, Besnes y Niserias, onde tomaremos a la mandrecha la carretera As-114 hasta Mier.

Too ello, fízonos perder un pocu tiempu, pero pudimos comprobar lo llargu del Cuera, jeje. Agora en seriu, pa llegar a Mier dende Arenas, garrái la As-114 hasta'l cruce en Trescares y taréis en Mier nun tris, non como nós, jeje. Gracies a esto, llogramos salir a caleyar a les 10 y media de la mañana, xunto a la compaña de Fernan y Bittor, que veníen de Colombres como ye vezu, y llevaben un ratín esperando.


La Pica saludándonos y ascensu pela pista

El casu ye que salimos de Mier (dexar el coche onde podáis, nós lo dexamos de la ponte a la manzorga, pero podríase salir pal otru llau del ríu Cares) y avanzaremos pol pueblu hacia la parte más alta, onde alcontraremos una pista de formigón y asfaltu por cachos, na que diremos ganando altor selemente y cola vista de la Pica Peñamellera hacia'l Norte en tou momentu.


Caleyando pela pista agüeyando'l Peruyal

Siguiremos, con un caleyar relaxáu, ya qu'había dos güelinos nel grupu, Simón y yo, dalgo convalecientes, y nun tábemos pa correr demasiáu. Tola pista será n'envueltes mui amplies y al ganar altor, nos dirá amosando guapes vistes, hacia otros montes como'l Cantu Peruyal mirando pal Oriente o pal ríu Cares col Forcáu del Cuernu a lo lloñe, si miramos al ocidente.


El Cares pente'l Carria y la bas de la Cabeza Vigueres col Forcáu del Cuernu detrás

Esta pista nuna hora y cuartu aprosimáu, nos dexará nun colláu, nel qu'entama una baxada tamién per pista hacia Panes, pero nós, nel intre, entamaremos a ascender per un prau bien segáu y pindiu, pa metenos a lo postreru nunos pedrerinos que nos dexarán nuna h.orcada entre la Peña L'Eleru y la propia Pica.


Primeros pasos per praos y pedreru

Hai xente que paez ser que queda equí, porque entama'l tramu aéreu, y el patiu ye pergrande, pero'l peligru nun ye demasiáu, sacante de males condiciones por lluvia o ñeve. Nós, díbemos preparaos con cuerda de 30 ms, y un par d'árneses por si a dalguien dába-y mal rollu dalgún pasu, pero... tol mundiu xubió ensín problema.


Caída hacia Niserias y trepando a la Pica

Asína pues, otros 40 minutinos dende'l colláu, facíanmos encumar na Pica Peñamellera de 762 ms. Y vaya cume... contando con ser aérea l'ascensión lo que menos t'asperes ye tener un campu futbol enriba, jaja. Non tanto, pero vamos que sitiu pa facer una señora merienda y echar quince siestes de sobra.


Grupu na Pica Peñamellera (762 ms)

Por comentar dalgo más de l'ascensión, dicir que nun ye de les más guapes, pal mio tastu, ya que tolos pasos son mui yerbosos, tan mui pisaos con dalgu barru y camiento qu'ehí ye au ta'l peligru rial d'esta Pica. Polo demás, mi viciu d'esguilar, faime preferir la caliza qu'agarra y rasca, anque tenga pasos téunicos, duros y aéreos, a dalgo fácil y escalonáu, pero que la yerba puea facete resbariar y llevar el sustu de la to vida o de la to muerte...


Cuera cola so ñube davezu

El casu ye que tuviemos un ratín más pel cumal, aprovechando'l bon día que facía, y como pa Picos, nun teníemos res de paisaxe, y el Cuera ya nun daba más de sí, pues entamamos a baxar, al mesmu tiempu qu'otru grupu algamaba la parte cimera de la Pica.


Destrepada en la Pica y Fernan con Niserias embaxo

Con más curiáu si cabe que na xubida, vamos dir baxando poquín a pocu, faciendo dalguna semeyuca nos destrepes y dalguna otra más en dalgún aéreu, sobretou nel que vese a Fernan con Niserias embaxu, y aportamos a la h.orcada onde hai más xente inda, nun se si esperando polos que xubieron o camentando si atrevese a xubir o non.


Baxando de la Pica hacia'l colláu

Nós, de la h.orcada descendemos selemente, pasando de vuelta pol pedreru y pol prau, hasta'l colláu onde entamaremos una sele baxada, falando de mil y ún temes, hasta dar colos nuesos pasos en Mier otra vegada cuatru hores dempués de la hora de partida.

En resume, una rutina corta (pue facese en menos tiempu que nós) na que caleyaremos unos 12 kms y tendremos un desnivel direutu de 720 ms aprox, pa dar bona cuenta d'un picu cuanto menos míticu y mui atractivu dende cualquiera de les sos cares.


Pica Peñamellera dende'l Puente Vieh.u

Pa rematar el día, dicir qu'entainamos a mudanos de ropa, y fuimos a metenos un menú del día nel cercanu pueblu de Niserias nel chigre la Central, onde tuvimos una animada y perbona xinta con lloru hiperactivu y pelín cabrón, el cual díonos pa echar unes cuantes rises. Magar de finar la xinta, una visitina por Colombres y tornamos a Xixón pa ver como l'Sporting fizo pasalu mal al grandiosu Barça. Día completu y a esperar a la prósima ruta.


Camudando'l Camín con Pablo na Pica Peñamellera

jueves, 17 de febrero de 2011

Orllé (Casu) - Peñe Crespa - Cuetón de les Travieses

15 de Xineru de 2011

Track: Orllé (Casu) - Peñe Crespa



Cabera ruta escaecida dende l'añu pasáu, y con una bona carrada d'intentonas pa llevala a cabu. Y a la fín, pudo ser... y amás, nun día espléndidu, soleyeru y espeyáu a más nun poder. Penriba too, xuntámonos un garrapiellu xente bien guapu, los cuales esfrutamos del día, de la ruta y sobretou de les vistes.

Salimos de Xixón, sobre les 8 de la mañana y garramos la autovía minera, pa tomar en Llangréu, el corredor del Nalón onde paramos en Sama, pa recoyer a Vero, qu'animábase a caleyar con nós, dempués d'acompañame na ruta al Picu L'Oral. Tamién esta vegada, veníen Diego y Pilar, nel so coche y Gus pola so cuenta, que sumábanse a Simón, Pangua y yo mesmu nun coche y a Raúl, Carlos y Canta n'otru.

Dempués de travesar los conceyos de Llangréu, Samartín del Rei Aurelio y Llaviana, meterémonos nel Parque de Redes a traviés del conceyu de Sobrescobiu, pasando'l banzáu y pueblu de Rusecu y el pueblu y banzáu de Tañes hasta llegar al fin a El Campu, onde tomamos un desayunu col envís de xuntanos toos, enantes de siguir carretera hasta Orllé dempués de pasar pola Nozaleda.


Entamamos nel pueblu casín de Orllé (680 ms)

Casi a les 10 ponémonos a caleyar, con pelín de friucu, ya qu'entá nun pegaba Llorienzu y la xelada de la nueche anterior, amosábase en cada charcu, cristal de coche y regatu que dibemos agüeyando. Esta vegada, la nuesa intención yera xubir per un valle paralelu al que xubiéramos na ruta del Picu Mayáu (primer intentona a la Crespa) y baxar pel que xubiéramos naquella ruta estrada de ñeve.


Primeros pasos pela pista paralela al riu d'Enmediu

Bien ceo, vamos tener que dir quitando capes de ropa, ya que la pista ye pindia enforma y díbenos facer calecer les piernes y el cuerpu, garrando una bona sudada hasta'l primer descansu en la zona de los Argayos. Tou esti tramu, será per pista de piedra ya formigón con un desnivel mui potente y casi siempre reutu, que nos fadrá dir paralelos al riu d'Enmediu, pasando polos Bayos baxo, mediu y más altu hasta aportar a les cabañes de Los Argayos.


Un descansín nos Argayos y vista hacia baxo

Na nuesa posición ya podemos ver a la manzorga'l Valle Torre, formáu pola riega de Cubilón y encaxonáu poles parés de los picos Torre y Entrepeñes al Norte y picu Mayáu al Sur. Dexando atrás esta guapa semeya, col Cuetón de les Travieses asomando la tiesta penriba, siguimos caleyando agora n'envueltes hacia la braña de la Felguera (1208 ms).


Una vistazu al valle Torre y cabaña na Felguera

Nesta braña, tendremos enriba nuesa la xerra los Duernos, la cual vamos dexar por agora pa prau, y vamos empobinanos por un senderu, hacia'l oriente, p'aportar al colláu Frieru (1389 ms), onde tendremos bones vistes de dellos picos, como'l Carasca, que picándome enforma nos caberos tiempos.


Una güeyada hacia'l valle Torre y Cuetón dende'l colláu Frieru

Nesti colláu, tenemos un llugar afayaizu, pa descansar unos minutinos y picar daqué pa recuperar fuercies, ya que necesitaremos muncha brenga inda, pa facer tolo que réstanos de ruta. Dos hores, llevamos caleyando, pero aún nun somos a pescanciar onde alcuéntrase'l nuesu oxetivu, asína que nun queda otra que siguir alantre.


N'otra direición tenemos dellos picos mui apetecibles

Magar del descansu, vamos entamar a ascender a la xerra los Duernos, lo cual ye necesariu dafechu p'acolumbrar a la fin a la Crespa. Pa ello, tendremos que xubir per una llomba enllena cotolles (una pena como'l monte va dexándose perder) a la gueta d'un senderín que mos dexe na bas de la xerra.


Tamién vemos ya'l Macizu d'Ubina a lo lloñe

Esta llomba nos dexará ensín perder altor no baxo del puntu más altu de los Duernos, la peñe Tresfileres. Equí, penriba ya de los 1400 ms, tendremos unos 60 ms, nos que tendremos un entreteníu ascensu, pente peñes y yerba, hasta facer cota másima nos sos 1469 ms.


Xubiendo a la peña Tresfileres y peñe Crespa dende'l so altu

Agora sí, vemos "más cerca" la peñe Crespa, y pongo "cerca" ente comines, porque inda ta lloñe la h.odía, jeje. Eso mesmu foi lo que pensamos toos al tar equí enriba, pero ensín perder ánimu, siguimos pola xerra avanzando, hasta que dámonos cuenta, que ye demasiáu abegosa, y siendo tantos preferimos baxar hacia'l monte Purupintu, anque pue pasalo ún bien pela cresta, con dalgún destrepe y trepe.


Baxando al monte Purupintu

El casu ye que nós, baxamos per un canalín yerbosu, que con curiáu, déxanos na falda del monte, y qu'al traviés de senderos pela viesca, baxaremos un pelín d'altor, el cual tendremos que recuperar más alantre, hasta aportar a la llomba Piedrafita, onde tenemos enfrente nuesa la peñe Crespa, y una ablucante visión del Cornión hacia'l Oriente, el cual apaez detrás del cumal más altu de Peña Taranes, la Llambria.


Más vistes: Peña Llambria (Taranes) y la naguada Crespa

Esta semeya que tenemos antes nós, fainos escaecer el desnivel acumuláu, el cansanciu y les hores, ya que nun tien preciu ver xorrecer ente'l gris de Taranes y el marrón del Pierzu, el blancor ivernal del Cornión, faciéndose una ayalga dafechu.


Caleyando pela llomba Piedrafita col Cuetón de les Travieses mui presente

D'otra miente, dame por mirar pa la manzorga, y apaez ante mí too gayasperu, el Cuetón de les Travieses... picándome pa que lu xuba... pero inda ya céo. Ta metíu na tiesta, pero ye'l regalu de fin de cursu, la guinda'l pastel,... asína que toca siguir caleyando nun quebrapates, al traviés d'un par de collaos, Boqueriza y Caberos, pa qu'esti últimu, nos dexe na bas de la mesma Peñe Crespa.


Del colláu de Boqueriza al colláu Caberos

Per últimu, l'ascensión a la Crespa o los Tornos de Pandemules (si la nomamos dende la parte piloñesa), va ser prestosa, entamandola n'envueltes, pegándonos pela manzorga a la paré, que ñaz del colláu en direición sur-norte. Depués d'un ratín, veremos un canalizu final, qu'ente peña y yerba (curiáu si xubis en moyáu), y dalgún apoyu de manes pa facilitar la xera, dexaranos na parte cimera de la Crespa.


Primeros pasos d'ascensión a la Crespa y canalizu final

Namái, un pocu de crestéu y taremos nel vértice xeodésicu de Peña Crespa a los sos 1559 ms, pa los que necesitamos 3 hores y media de ruta, poro fai camentar lo alloñáu de nenyures que ta esti monte, nuna fastera d'Asturies nes que les foces más xabazes y xerres encrespiaes son les dueñes del llugar.


Cumal de Peñe Crespa (1559 ms)

A la fín, tamos nesti cumal, costónos el so trabayu,... delles intentones, unes finaes n'otra ruta, otres a mediu camín n'otru picu, pero tamos n'él, y d'aquella ruta puesta por Simón l'añu pasáu, nun quedó un requexu nel que nun esfrutásemos de cada pasu y de cada vistazu al paisaxe.


Picu Maoñu col Sueve detrás

Ensín dir más lloñe, tamos ante ún de les rutes más prestoses y completes a facer nel parque de Redes, y más con un día como'l que teníemos, asína que.... tocó sentáse, lo más cómodu posible y zampar el bocata, chocolate, ... y lo que pillásemos por casa de restos navidiegos y escoyer una direición de la rosa de los vientos na que quedáse pilláu col paisaxe durante... un tiempu indefiníu.


Picos dende la Crespa col Pierzu embaxu y Taranes y Tiatordos

Cuantayá, que nun me quedaba nuna cume tanto tiempu y ye que tuviemos tranquilamente charrando durante 40 minutos y la verdá ye qu'agradezse, qu'un 15 de xineru, puea tase caleciendo al sol en compaña de 10 persones. Pero bono, nun too dura pa siempre, y tenía na tiesta, un divertimentu, como yera la trepada al Cuetón de les Travieses, así que tocaba ponése en marcha y baxar hacia los collaos de Boqueriza, al alcuentru d'esti picu tan imponente.


Cuetón de les Travieses

Magar de la baxada hasta'l colláu, caleyamos en direición al Cuetón, dando preste a lo ablucante de la so paré norte, pero la nuesa oportunidá de xubilo, ta na cara sur, así que bordiarémoslo y pondrémonos nel puntu onde parte la vía de xubida, en media hora dende que saliésemos del cumal de la Crespa.


Vía de xubida al Cuetón

Equí tamos, y hai que dicir, que enantes de xubir tuviera tola selmana, interesándome pola dificultá de la trepada, y contauté col foreru Labrouche de Foropicos, al que conocí na baxada de la Peñasanta d'Enol, y ponía nuna entrada del foru, la posibilidá de necesitar cuerda, por si acasu hai un enrisque finu, jeje. Quedéme con eso, y cola vía, qu'al igual que yo pintó sobro una semeya, y al llegar al entamu, ya tenía bien claru per onde había que xubila.


Mesmu pasu de la trepada dende dos güeyos distintos

Pol mieu xeneráu nes mios lleutures, intenté desanimar a lo más posibles, ya que nun quería meter a naide nun enrisque tal qu'así: Enriscada nel Penón de Vachalampo y prefería xubir solu, pero Pangua que ye atrevíu, dixo que venía y p'arriba que fuimos, ente indicaciones, y ándate con güeyu, equí o ellí, etc...


Restu'l grupu a la espera

El casu ye que xubir y baxar nun mos llevó nin un cuartu d'hora, y sí, tien patiu, pero va mui escalonáu y pue echáse la miradina tranquila en cada descansu y dicir: "si me caigo, mátome", pero en nengún momentu, pásamoslo mal, nin vimos un peligru pergrande, ye más, la roca tien bona calidá y agarra enforma. Nota: dicir qu'unes nociones d'esguilar ye bono pa llevala a bon fin, pero nun-y daría más d'un II, anque nun me presta falar de dificultaes, que caún ye caún y K2 una piragüa


Cuetón de les Travieses (1503 ms) algamáu!!!!

Hala, fecho... tamos Pangua y yo, na cume del Cuetón de les Travieses, y los sos 1503 ms, danmos un plus d'allegría, ampliando si cabe, el valir total d'esta ruta. Enriba'l cumal pocu más que, pegar cuatru saludos a los collacios qu'asperábenmos embaxo, sacanos una semeya nel cumal, y p'abaxo col mesmu curiáu col que trepamos o más.

En tierra firme, garramos les mochiles otra vegada, y vemos que los nuesos collacios, tiraren pola so cuenta p'alantre, así que xuntámonos a dos pareyes de montañeros (pedí-yos perdón por si me lleen, que-yos copamos la cume de la Crespa) que veníen de xintar na Boqueriza, y tiramos con ellos pel colláu ente'l Cuetón y el picu Entrepeñes, pa baxar hacia'l monte Moñacos.

Dempués d'acompangalos un ratín y empobinalos pol bon camín hacia la braña la Felguerina, xusto enriba la Foz de los Moñacos, dexámoslos y xubimos al colláu Torre, onde alcontrámonos colos nuesos collacios, que siguiendo'l track metíeronse nel cresteríu del picu Torre y del Entrepeñes... (nun hai que dicir que veníen dalgo quemaos nesi sen, jeje).

Y ye que'l track qu'alcontré, nun tenía puntos abondos, y suel pasar que solu sirve pa orientase y non pa siguir al 100 %, poro dende apocayá, personalmente dexo pa descargar tracks completos, con tiempos y tolos puntos que garra'l track log. Esto a los que vos lo descarguéis, vos va dar tola información completa de la ruta, pero pa metelo nel gps, tendréis que partilu en varios tracks, de menos de 500 puntos.


Baxamos por Cañandi col Picu la Frayada y el Mayáu detrás

Dempués de 5 hores y cuartu de ruta, intento nun echar más lleña al fueu, y a sabiendes qu'inda quedaba una bona baxada, entainamos a xubir hacia'l picu'l Mayáu, p'arrodialo pola so manzorga, y na baxada empatar col senderu que vien del colláu Entrepeñes (picu La Frayada y Mayáu), y que nun descensu continuu nos dexará nes cabañes de Cañandi, unos 300 ms más abaxo.


Caberos pasos de pista cerquino d'Orllé al fin

Llueu, siempre per pista, unes vegaes embarrada, otres con piedres encubiertes pola fueya, ... vamos dir pasín a pasu, baxando y baxando desnivel, primeru a la vera del riu la Requexada y llueu magar de la xuntanza, baxaremos pegaos al riu Quixaes, el cual travesaremos nuna ponte pocu enantes d'apaecer otra vegada penriba del guapu pueblu casín d'Orllé.

Como resume, pueu dicir, qu'escoyer un bon día pa facer esta ruta va facer ganar munchos puntos poles grandes vistes qu'alcontraremos. D'otra miente, nel tema téunicu, sacante'l Cuetón, nun tien gran cosa con un par de trepaduques prestoses a la peña Tresfileres y Crespa, y polo demás, la resistencia ye lo más importante debíu a les casi 7 hores de ruta, 15 kms de percorríu y una ascensión acumulada de 1300 ms.


Camudando'l Camín coles vistes como protagonista

Nesta ruta ficimos un vértice xeodésicu de Casu: Peñe Crespa (1559 ms)

Ver progresos en: Retos montañeros