La Molina (Cabrales) - Cabeza Llerosos - Poncebos (Cabrales)

13 de Mayu de 2012

Track: La Molina (Cabrales) - Cabeza Llerosos - Poncebos (Cabrales)

7 de la mañana y toi esperando nel puntu de quedada por Simón y Haritz, col envís de recoyer a Pangua y llargarnos esnalando a Arenas de Cabreles onde quedamos con Fernan, Bea y Josean, p'almorzar unos prestosos pinchos.

Comos siempre la ruta p'Arenas ye garrando l'autovía del Cantábricu hasta Posada de Llanes onde tomamos direición a Cabrales al traviés del Altu d'Ortigueru, y ya baxar a los pueblos de Canales, Carreña, Poo y a la fin Arenas.

Esta vegada, tocónos rabilar un pocu más colos coches y Fernan y yo, fuimos dexar el míu en Poncebos (fin de ruta), pa tornar cola so furgo hasta Arenas, onde recoyemos a tolos collacios y tiramos ruta atrás, por Poo, Carreña y Canales onde desviámonos a la manzorga hasta'l guapu pueblu de La Molina.

Partimos de la Molina (359 ms)

Nun son les 9 y media de la mañana, cuando tamos preparaos ya pa entamar a caleyar, lo cual ye mui positivu, ya que la ruta va ser llarga y traigo engañáu a Simón con que taremos a les 8 en Xixón, jeje. Al menos vamos intentalo.

Nun podemos entamar meyor, ya que pasiar pol pueblu de La Molina ye una maravilla, pa dempués de cruzalu, meténos nuna más grande como ye'l pasu del puente Pompedru travesando'l potente ríu Casañu.

Caleyamos hacia'l Puente Pompedru onde travesaremos el ríu Casañu

Estos primeros pasos vamos dalos sele, con tranquilidá, esfrutando de tolo qu'arrodia a esti ríu que güei baxa gafu, por mor del desxelu d'estos díes. Magar de la puente, dexamos atrás la Peña Valle, a la que vimos una prestosa vía de deportiva y vamos meténos pente los cuetos de Tamañán y el Pandu, hasta garrar la sienda qu'empobínanos a la Cueste'l Pandu.

Equí finaron les tonteríes y primeru al llau de la riega la Voluga y llueu a partir de la braña'l Pandu, vamos alcontranos cola Cueste'l Pandu, que tien de cueste lo que'l nome-y pon, y va ser pindia ensín descansu.

Empobinámonos pela Cueste'l Pandu

El día pel momentu nun quier abrir y como les vistes son pelín murnies, baxamos la tiesta como los burros y tiramos p'arriba de continuu, dando pequeños descansos en dalgún colláu pa reagrupanos.

Tol ascensu sedrá penriba d'esti Pandu, hasta que na cabaña del Coterón, camudaremos el camín de tierra pel empedráu, que n'envueltes más curties, fadrános ascender pente la caliza de la Peñe Tresllase qu'a lo postreru dexarános nel primer gran mayáu del día, Valdellase.

Xubimos del Coterón a Valdellase pente la ñebla

Tamos en mediu de la ñebla y nun tenemos nin una oportunidá d'esfrutar d'estos guapos mayaos, aún así, siguiendo pol gps pasamos del entamu de Valdellase hasta la fastera más profunda onde hai delles llagunes.

Equí, tendremos que dir hacia'l colláu Llinares, pa dempués d'ello empobinanos hacia la braña de Redondiella, anque xusto enantes de meténos de plenu, vamos facer un xiru hacia la manzorga, pa pasar al llau de la Teyera Ceribios que pocu más alantre dexarános na guapa mah.ada Ceribios.

Descansu na mah.ada d'El H.ascal (1457 ms)

Más o menos, siguimos ensín ver nada. Paramos un poquín, a tomar dalgo d'augua, ya qu'anque nun mos pega'l sol, si que tamos sudando enforma por mor d'una fuerte humedá. De Ceribios, averarémonos hacia la Vega les Cuerres, pero ensín llegar a ella, xubiremos per un tarrén calizu, nomáu el Beduyal, que dexarános pocu dempués na mah.ada d'El H.ascal (1457 ms).

Sabemos que tamos embaxo de La Peñe'l H.ascal, pero nun la vemos de nenguna manera y a pesar de que Fernan diz de continuu qu'abre, cada vegada que lu diz, tórnase a cerrar el borrín, coles rises de Bea y Josean.

Facemos camín na ayalga del ríu H.ascal

Del H.ascal, vamos pasar a l'ayalga de la ruta: nos mapes vemos que pon dalgo así, como ríu H.ascal y enriba too, tamos oyéndolu. Asína que baxamos de la braña, per casi un escaleru y alcontrámonos pente la ñebla con un valle ampliu que paez avanzar pegáu a les parés verticales parés de la Peñe'l H.ascal.

La nuesa direción ye valle riba, pero queremos ver esi ríu y averámonos a él, baxando un pocu, cola sorpresa d'alcontranos col ríu zarrándose en posibilidaes d'escapar contra'l requexu que faen delles paredones. El ríu desapaez delantre de los nuesos güeyos soterrándose per un sumidoriu increyible.

Poquín a pocu abre'l día nas Esmenadas

Magar d'esta sorpresa, siguimos pel valle del ríu H.ascal arriba y lo fadremos gayoleros penriba del calce, ya qu'apaez y desapaez, viéndolo dacuando per furacos o saltando per dellos escalones sigún vamos ganando altor en pasos más pindios.

Tamos ante un tramu casi festivu, al que va xuniéndose'l día que poquín a pocu y a pesar de les amenaces a Fernan por dicir na, ta abriéndose al fín y vemos casi embaxo nuesa tol cordal del H.ascal a la Becerrera'l Cantu.

Tamién a partir de las Esmenadas, tramu más pindiu del valle, vamos alcontranos colos primeros ñeveros que forman el ríu H.ascal y que danos amuesa, de que nun va muncho, la cantidá de ñeve nesti valle tendría que ser pergrande polo fonderu d'estos.

Acolumbramos al fin la Cabeza Llerosos embaxu la Becerrera'l Cantu

Aportaremos a un colláu de 1643 ms onde acolumbramos per primer vegada'l nuesu oxetivu, la Cabeza Llerosos. Hasta esti puntu, llevamos pocu más de 4 hores de ruta y 1200 ms aprox de desnivel y anque paezca muncho, tamos encantaos ya que sin sol, la xubida foi de lo más prestosu y agora amás vamos tener les naguaes vistes.

Poro, nun perdemos nin mediu segundu y vamos tener que baxar un pelín y tirar a la manzorga hasta ganar la base de la Cabeza Llerosos, que ye una enorme mole caliza, que de xuru toma'l nome de Llerosos, por la pallabra llera, que nun ye otra cosa qu'un terrenu con muncha piedra suelto.

Entamamos a tener vistes na base del Llerosos

Por suerte, vamos alcontrar una fácil ascensión, onde nun tenemos tanta piedra suelto y que pa enriba, poquín a pocu, va dir algamando grandes vistes, apaeciendo lo primeru de too, como por arte de maxa, el míticu Torre Cerredu con dos grandes cumales asturianos: El Neverón d'Urriellu y el Cuetu la Párdida. Nun tenemos mui claru si queremos encumar la Cabeza Llerosos, porque preferimos más mirar pa les vistes que pa onde pisamos y asína nun se pue avanzar, jeje.

Aún así, pasaremos una primer parte con muncha caliza, na qu'al travíes d'un canalizu, pondrános na cumera de la cabeza y tan solo tendremos que caleyar penriba la vexetación y la roca, hasta aportar al puntu más altu de la Cabeza Llerosos con 1796 ms.

Nun sabemos si siguir ascendiendo o paranos col paisaxe

Foron poco más de 4 hores y media d'ascensión dende La Molina pero a pesar del cansanciu, les cares de felicidá col día y cola suerte que tenemos f'esfrutar d'estes vistes son la amosadura perfeuta. Nun hai pallabres, sólo quedase abobáu con semeyante paisaxe, que tenemos n'Asturies... sábelo bien Haritz, que ta entamando a descubrilo con nós.

La felicidá ye'l meyor axetivu con tales vistes

Son les 2 de la tarde y facemos de la semeya de grupu, na que nun podía faltar l'asturina y la ikurriña, amestándose tamién con tristeza, pela perda de la final de la Europa League, la bufanda del Athletic. Echámonos unes rises con Haritz que ye "giputxi" y garró con Bea la bufanda... "cualquiera que me vea, decía",jeje.

Cumal de la Cabeza Llerosos (1796 ms)

Dempués de la semeya, tocaba la relaxación y la fartura y como'l día merecíalu, casi tuvimos nel cumal del Llerosos unos cuarenta minutinos, nos que'l bon ambiente, les rises, les vistes y una riestra d'allimentos que metímonos pal cuerpu, fízolo hasta curtiu nel tiempu.

Despedímonos de la Peñe H.ascal y baxamos colos Urrieles de fondu

Pero como siempre, hai que tornar a la rialidá y a la civilización, anque de bona gana quedaríemos allí otru tanto. La baxada vamos facela siguiendo l'arista este de la Cabeza Llerosos y esta fadrános pasar pelos Tiros del Mediu onde camudaremos la direición hacia'l norte.

Toca baxar a un tarrén karsticu pel qu'avanzamos de forma sele

A la escontra de lo que camentábemos, al ver una fastera tan caótica hacia'l nuesu destín, Beceña, fuimos a alcontrar de bon xeitu'l meyor camín y anque l'avance fuera sele, ya que'l tarrén así lo pidía, ficimos tola baxada pelos Purruellos hacia'l colláu Beceña ensín mayores dificultaes.

Perguapu paisaxe nel valle Beceña colos grande del central

Casi una hora dempués, tábemos nel colláu Beceña, col valle Beceña a la nuesa esquierda y a la drecha la mah.ada Beceña, enllena de ganáu, al que nin siquiera fuimos a molestar de la que pasábemos al llau.

Hai que dicir, qu'hasta esti perguapu valle, si tuviésemos la ñebla enriba nuesa, díbemos tener grandes problemes pa orientanos. Nun ye una baxada cenciella y el gps y saber a onde t'empobines ye lo más importante. Nun se pue dir al debalu per esti tarrén de picos, onde dizse que son davezu "las hestorias de piérdigas y centellas", sigún l'hestoriador de Picos, Ramón Sordo Sotres. Gracies pola amabilidá al respondeme les entrugues toponímiques.

Verde, azul y gris: grandes collores de Picos

Pasaremos pelos praos verdes de Beceña con tranquilidá, ya que sabemos qu'inda quédanos una llarga baxada hasta Poncebos. Al final del valle, vamos meténos nuna canal qu'en baxada va llevános pente la Cabeza Montotu a la manzorga y a la mandrecha las Cuestas Sagradas que baxaríen hasta'l propiu ríu Cares.

Unos cuantos nomes de picos del Central

Pero enantes d'esto y de meténos na ñebla, que meyor que sacar unes ablucantes semeyes del Central, con picos tan bestiales como: Peña Castil, Torre Carnizosu, Picu Urriellu, Los Albos y Areneras, El Neverón d'Urriellu y el Cuetu la Párdida, Torre Cerredu, Cabrones, Cuetos del Trabe... Bufff... cuantes maravilles xuntes.

Magar del caberu vistazu a estos atractivos cumales, daremos fin al canalizu y pasaremos a faldiar en direición a la braña d'Ondón, anque pasaremos pembaxu d'ella, viendo pente la ñebla los teyaos de les cabañes, hasta qu'en La Raxuca, ganemos l'entamu de la Canal de Bobia.

Pasamos al llau d'Ondón pa garrar la canal de Bobia

Una canal de Picos más, nun ye que tenga na tiesta conoceles toes, pero si que me fai ilusión percorreles, anque siempre seyan dures y llargues como esta. Entamamos a unos 1230 ms y con más de 7 hores de ruta nes pates, poro la dureza na baxada albídrase dafechu.

Guapa canal que facemos con cansanciu acumuláu

La primer parte, va llevanos per una fastera más amplia, na que'l tarrén ye más inestable y la roca suelto ye la protagonista, hasta qu'aportamos a les cabañes de Bobia, onde diremos poquín a pocu, pegándonos a la paré de la manzorga, siguiendo una sienda más cenciella de baxar, pero más pindia.

Cueves pastoriles y ablucantes parés cerca Camarmeña

La ñebla ta presente en tou momentu, pero déxanos esfrutar d'esta guapa canal, dando vista a cueves y sedos usaos pelos pastores de Camarmeña, pueblu que somos a acolumbrar dende los altores, al igual qu'oyemos en tou momentu al ríu Cares que baxa con una fuercia bruta nesta dómina del añu.

Caberos metros nel pueblín de Camarmeña

Dende l'entamu de la Canal de Bobia tardamos casi hora y media en baxar hasta Camarmeña (400 ms), pueblu onde diz la tradición que'l que nun morría despeñáu, morría porque-y cayía una peñona enriba. Tamién podía date un infartu y despeñate, jaja. Caxigalines de la vida.

Ye nidiu, que la rellación de les xentes d'esti pueblu col so hábitat yera tou ún. Nós, quisimos parar a tomar una cervecina pa descansar les pates un pocu y dexar dalgo de perres nun pueblu, que ta tresformándose pa bien, cola igua de delles cases qu'espierten un pocu del desaniciu al que taba enfiláu.

Travesamos Camarmeña agüeyando les remocicaes cases

Magar del refrixeriu, vamos algamar una sienda y desdexar la carretera, pa dir averaos al canal d'augua de la central de Poncebos, hasta aportar a la mesma vera'l ríu Cares, el cual nun somos a cruciar pela puente ensín agüeyar les sos gafes augües.

De Camarmeña a Poncebos col Cares gafu

Nun tengo una mala pallabra d'esta ruta, tolo contrariu, foi una de les más prestoses no que va d'añu montañeru. L'ascensión ficímosla baxo la ñebla ensín asoleyar de más, llueu tuvimos les meyores vistes pa dempués baxar otra vegada pente la ñebla per una guapa canal, que fícinos llegar al coche "descoyonaos", como diría Bea. (mui, mui grandes Bea y Josean)

En resumen, rutón de 9 hores y 20 minutos, nos que percorrimos un total de 17, 1 kms y lo más duro, ascendimos un desnivel acumuláu de 1685 ms y los cuadriceps sofrieron una baxada acumulada de 1815 ms. Mui, pero que mui dignu d'una travesera.

Norabona a los collacios que vinieron a esta ruta... un placer compartila con ellos

Camudando'l Camín colos Urrieles al fondu

Nesta llarga ruta ficimos un vértice xeodésicu de Cabrales: Cabeza Llerosos (1796 ms)

Ver progresos en: Retos montañeros