Villayu (Llanera) - Gorfolí - Taborneda

4 de Febreru de 2012

Track: Villayu (Llanera) - Gorfolí - Taborneda

Un día más, teníemos planeáu dir a facer la ya ansiada ruta al Nogales, pero paez ser que los meteorólogos teníen na tiesta meténos unes d'eses informaciones de megafríu siberianu, con temperatures de campu base nel Himalaya.

Asína que, como teníemos ganes de facer dalgo igualmente, que meyor que dir a la gueta de les cotes más altes d'un conceyu tan montañosu como.... Llanera, jajaja. Ye broma Pangua, a mi préstame pola vida conocer llugares nuevos, poro fuimos tan guapamente y con bon ánimu a da-y preste al míticu Gorfolí y al picu Taborneda como cota más alta.

Pa ello, magar del desayunu en Llugones, vamos tirar col coche hasta garrar la As-17 la cual fácenos pasar pola Venta'l Gallu, Coruño, El Cruce y la capital de Llanera, Posada, onde dempués de travesala, tomaremos la Ll-2 pocu enantes d'Abarrío.

Semeya d'entamu en Villayu (252 ms)

Per esta carretera pasaremos al llau de los pueblos de Monteagudo y Les Areñes hasta aportar al crucie de la Verdera, onde garramos la As-233 hacia la manzorga pa pasar per Barreo, Fanes y nel siguiente crucie a la mandrecha, finar en Villayu, onde con un día mediu espeyáu y fríu vamos preparanos pa calecer caminando lo más ceo posible.

A les diez de la mañana tamos nello y saldremos de Villayu pel camín de la vega esquierda de la riega Campanal, la cual siguiremos pasándonos llueu a la mandrecha y nun abandonando esta pista hasta un crucie onde vemos un depósitu d'augua.

Caleyando per pista hacia Cullacampos

Nesi crucie, fadremos una envuelta a la mandrecha nel que la pista, va empindiase enforma y nun fadremos otra envuelta hasta un ratín más alantre, pa empobinanos finalmente pela faldera del Picu Gorfolí, hasta'l colláu de Cullacampos (448 ms).

El picu Taborneda enfrente nuesa

Coles antenes del Picu Taborneda, malnomáu Gorfolí, enfrente nuesa vamos entamar un penosu ascensu al Picu Gorfolí, el cual ye bien reconocible por una forma cónica casi perfeuta y ta dafechu asitiáu nel conceyu de Llanera.

Sigún vamos xubiendo ábrense les vistes al valle del ríu Soto

Lo de l'ascensión penosa, ta más que xostificáu, por mor de lo estráu de cotolles y de la ínfima sienda que vamos siguiendo como podemos. De xuru, que foi ún de les piores ascensiones de mi vida, ya que lloñe d'esfrutar, tocó sofrir con unes cotolles rabioses por abrasanos les pates.

Pangua nel Gorfolí (586 ms)

En pocu más d'una hora tabemos les tres mocines del Xuan de la Borrina: Rebe, Silvia y Paula, nesta cume, que sin les ñubes del día, pudiera tener unes bones vistes sol cordal de L'Aramo, Picu Couríu o la Xerra Manteiga, por exemplu.

El casu ye qu'un ciertu resquemor nes pates a lo qu'amestáronse dellos trapucos de ñeve en mou orbayu, fízonos baxar en cuanto antes de los 586 ms del Gorfolí.

Baxamos de nuevu a la pista

Dempués d'una baxada, qu'entamó con bones perspectives, per una especie de canal d'augua con pinta d'artificial qu'alcontramos, pero que finó nuna cotollada fina nos caberos pasos, aportamos de nuevu al colláu anterior, onde xuntarémonos cola pista que vien del pueblu de Barreo en direición a la xerra de Taborneda.

Nel intre, vamos separtanos en dos grupos, ya qu'encamiento a les neñes a siguir hacia'l "picu les antenes" demientres Pangua y yo, buscamos un camín dende la pista, p'ascender al siguiente cumal, Picu'l Campu La Llebre.

Magar d'unos diez minutos fozando pente cotolles como xabalinos, un nuevu sufrimientu montañeru llegó a mi ser. Ya conocía'l cansanciu, el fríu, l'esfuerzu, la dureza ya inclusu'l mieu, lo que nun conocía ye'l dolor. Un dolor insoportable, d'intentar avanzar per un llugar dafechu zarráu y abandonáu pol home a les males yerbes.

Ascensión al Campu La Llebre (536 ms)

Desistimos ya intentámoslo dende'l siguiente colláu, el de Ca Morraca'l Guapu. Cuando aportamos a él, vimos que Paula, Rebe y Silvia diben a bon ritmu pal Taborneda y nós alcontramos otra especie de canalizu d'augua que sirviónos pa xubir a la carrera al Campu La Llebre.

Na parte cimera, esti canal finaba y diónos pasu a un llaberintu de cotolles casi más altes que nós, que travesamos hasta alcontrar el puntu más altu (536 ms), d'esti Campu La Llebre, del que va tiempu que de "campu" tien solo'l nome.

Baxamos al colláu de Ca Morraca'l Guapu

Cola sensación de... "quien me mandaría a mi", metéme nestos proyeutos montañeros de xubir cotes d'un valir montañeru escasu, aportamos a Ca Morraca'l Guapu, que prefiero nun saber quien yera'l tal guapu, jeje.

Dende equí, ascenderemos esta vegada, per un bon senderu al Picu Taborneda, demientres vamos dexando atrás n'altor les dos cotes anteriores, del que tan poca bona alcordanza tenemos y tendremos nun futuru.

El míticu Gorfolí de Llanera

Con casi tres hores de ruta y col cielu mui encapotáu, aportamos Pangua y yo, a les casetes del Picu Taborneda, onde tan esperándonos les neñes que ya xubieran como tiros va unos minutinos y xuntos averámonos hasta'l vértice xeodésicu, al qu'esguilaremos pa facer un pocu'l fatu nes semeyes.

Faciendo'l pih.u nel vértice xeodésicu del Taborneda (618 ms)

Col rollu del cotolléu nes cumes del Campu La Llebre y el Gorfolí, ye abondo más tarde de lo que camentábemos, asína que nun taremos más de diez minutos nesti monte, que tien unes guapes vistes de la ría d'Avilés y non tan guapes de la industria astur, jeje.

Siguimos avanzando pol cordal de Taborneda

Ensín más, siguiremos avanzando pela pista del cordal de Taborneda y escaecemos el picu del mesmu nome, que sigún onde lleamos pue nomáse o malnomase Gorfolí, Bufarán, Pedregalón, Friera... y tiramos hacia'l colláu que forma'l regueru Valbona.

D'esti primer colláu, con llagunines, xubiremos a una primer cota de 563 ms, el picu Valbona y magar d'ésta tocará baxar a otru collaín, p'ascender cenciellu al Picu La Felechosa de 548 ms, el cual ya zarraba'l contéu de cotes pel día de güei o al menos d'entamu.

Nel Picu La Felechosa (548 ms) con Avilés al fondu

Nesta llomba, aprovecharemos que salió un pelín Llorienzu, pa sacános una semeyina cola costa d'Avilés al fondu y baxaremos per un senderu, dalgo argayáu de les lluvies, hasta'l colláu de la Veredona, au suponía yo, una sienda que nos ficiera baxar hasta la pista que pasa pol Forcón, pero taba dafechu perdía polos escayos y yera impracticable.

Siguimos cordal alantre pol Picu del Mediu

Asína que, tocónos inda xubir un picu más, el del Mediu, de 478 ms y perteneciente al cordal de Faidiellu, pa garrar, agora sí, nel so descensu una pista que diba llevános a les envueltes del Forcón.

Descendemos per amplia pista pol Forcón

Dicir que pue facese'l descensu, pela pista que baxa pel monte Verde, lo cual fadría una baxada más rápida hasta depositanos na carretera que lleva a Villayu. Pero... como siempre, nun anduve mui espabiláu y la pista dexóme llevar tranquilamente hacia'l Forcón como dixe enantes.

Más pista pol Reguerón y Campanal hasta tornar a Villayu

Del Forcón, tocarános ascender unos metrinos hacia'l Bioleo, onde travesaremos el Reguerón, pa siguilo a posteriori hasta la so xuntanza cola riega'l Campanal onde tamos ya nel depósitu d'augua onde entamáremos l'ascensu pela pista de la faldera del Gorfolí.

Con pocu más, facemos el mesmu camín al llau del Campanal, hasta topános col pueblu de Villayu magar de les 4 hores y 50 minutinos de ruta, nos que ficímos un total de 11, 8 kms y superamos un desnivel de 835 ms d'altor.

Al final, diónos hasta tiempu a tomar el vermú en Llugones, anque un pocu tarde y de siguíu, tirar pa casina a xintar, pasáu les 4 y echar una d'eses siestes que tanto presten cuando aproveches la mañana...

Camudando'l Camín coles mocines del Xuan de la Borrina

Nesti fríu día dimos preste a les 4 cotes de Llanera: Picu Taborneda (618 ms) primer cota de Llanera ya Illas y vértice xeodésicu, Picu Gorfolí (585 ms) segunda cota, Picu Valbona (563 ms) tercer cota y Picu La Felechosa (548 ms) cuarta cota.

Ver progresos en: Retos montañeros