Lleiguarda (Miranda) - Picu Couríu

18 d'Avientu de 2011

Track: Lleiguarda (Miranda) - Picu Couríu

Si nun m'alcuerdo mal, esta ruta tendría que ser de les de ñeve abondo pola fastera d'Ayer o al menos eso yera lo que teníemos programáu pa esti día. Pero, ya se sabe como suelen furrular les coses y cuando xúntense les persones y el tiempu, les coses siempre son imprevisibles.

Per un llau, la falta allarmante de ñeve que tamos sofriendo esti añu, sumáu al cansanciu provocáu pola xuntanza y pel otru lo averáu de la dómina navidiega, fizo que quedásemos pa dir de ruta tan solo Pangua y yo.

Ya decidiéramos nun dir a la ruta programada n'Ayer ya que pertenecía a Carlos y nun podía venir, asína que preparo dalgo pa ver si tachamos delles cotes másimes de Tinéu, algamando una circular bien prestosa.

Pueblu de Lleiguarda (386 ms)

A les 11 de la nueche ya metíu nel sobre y con too preparáu, llámame Pangua diciéndome que nun va poder dir a la ruta, porque tien una xinta familiar n'Uviéu. Dellos cagamientos dempués y dalgún vistazu rápidu de llibros montañeros, pónenos na pista d'una ascensión corta al Picu Couríu nel conceyu de Miranda.

8 hores dempués partíamos de Xixón sobre les 8 la mañana garrando l'autovía "Y" en direición Uviéu y siguimos dempués en direición Grau pola As-63, hasta la salida de Cangas del Narcea. Dempués tomamos la As-15, pasando pelos pueblos de Salas de Bárzana, Santiagu la Barca y Requeixu, pa entrar a la fín nel conceyu de Miranda, onde travesaremos los pueblos de Cutiellos, Pumarada, San Bartolomé, L'Hospital, Llaureiru y Llongoria onde empobinamonos pola As-227, travesando Samartín de Llodón, San Cristóbal, Fontouria, Silviella, Courias y a la fin, Balmonte onde desayunamos perbien nun hotelucu.

Partimos peles cais altes del pueblu a garrar una amplia pista

Desayunamos na capital, porque nun alcontramos nada enantes abiertu, ya que magar del bizcochu y cafetín davezu, tocó dar la vuelta hasta'l pueblu de Silviella, onde al altor de la central llétrica, tomamos a la manzorga la carretera que pasando por Menes, va dexános nunes cuantes envueltes nel pueblu de Lleiguarda.

El día, ta raru, fríu y unes ñubes blanquecines paecen falar de que pa los altos güei ñeva, a pesar de los claros de cielu azul que tamién apaez de xemes en cuando. Nun tardamos muncho en ponénos a caleyar, ya que tenemos una ruta sele y corta y tampoco tenemos porque perder muncho'l tiempu.

Siguimos avanzando nun día que nun quier aclarar del too

Pocu enantes de les 9 y media, tamos caleyando peles cais d'esti pueblín xubiendo primeru hacia'l barriu altu d'esti y dempués en varies llargues envueltes, dexáremoslo bien abaxo al travíes d'anches pistes.

Tamos nuna ruta ensín preparar y nun tamos mui avezaos a nun llevar les coses bien feches, poro a cada crucie de caleyes duldamos si pa un llau o pal otru, si esta pista ye más amplia qu'esi camín, si esi va pa la caseta tan solu, si tira pa una viesca,...

La verdá ye que'l gps ye una ferramienta perútil sobretou pa salir de los pueblos y pa garrar el camín correutu, ya que normalmente nos altores solemos tener una bona orientación y manexámonos con mayor facilidá.

Aportamos a les antigues esplotaciones auríferes de L'Altu la Brueva

El casu ye que nun crucie a media falda de la xerra del Couríu, ya tábemos yendo en mala direición cuando un paisanu púsonos nel bon sen y ya ensín duldar plantámonos, dempués de pasar pela Braña Campos y pela viesca de Bustarrante, nel altu la Brueva onde pasa una carretera que va dende la fastera del Pigüeña hacia la del Narcea.

Garraremos camín a la mandrecha y nuna hora taremos nos restos de les esplotaciones mineres auríferes de L'Altu la Brueva, onde la xente d'antañu sacaba oru de los montes. Tendría de ser así, ya que l'augua de la riega la Xuga que percorre les cunetes de la pista tien esi color dafechu, como pue vese na semeya.

Nun ye mexiu, ye'l color que tien l'augua equí, jeje

Unos venti metros d'altor enriba la Brueva, vamos ver les antenes qu'encumen esti picu, pero tamién vamos meténos nuna ñube blanquecina que trayía lo que nun esperábemos, ñeve y fríu como ta mandáu.

Aún así, paecen ñubes pasaxeres, poro tiramos p'arriba ensín da-y muncha importancia y en menos de media hora faciendo amplies envueltes de pista, taremos al llau del casetón de telecomunicaciones y por mor, nel vértice xeodésicu del mayor altor de la xerra del Couríu.

De sutrucu, ponse a ñevar...

Tamos nel Picu Couríu de 1018 ms en hora y media clavada dende que salimos de Lleiguarda y nun vemos res pa nengún llau, ya que tamos metíos enmediu d'esa ñube blanca. Sacamos dalguna semeya de qu'aportamos ellí y pa tar papando fríu decidimos baxános darréu.

El Picu Couríu, cabera estribación que separa los ríos Narcea y Pigüeña, nun mos quier amosar más qu'un montón d'antenes horribles, así que decidimos baxar y a unos cientos de pasos paez que ponse a abrir el cielu.

Cumal del Picu Couríu (1018 ms)

Miramos la hora y como diz el gran discu de N'Arba, "Inda ya ceu", poro averámonos a una peña a la manzorga del Couríu, esta ye la Peñarrionda. Dende ella, vemos un montón de cordalinos enllenos d'eólicos y nun mos presta muncho la verdá, asína que decidimos xubir de nuevu al Couríu, a ver si vemos dalgo pal sur, pa Somiedu.

De les poques vistes que tuviemos

Finalmente, quedamos un pelín más contentos y tirámonos esta vegada p'abaxo col mediu placer d'al menes salvar el día con un piquín más y coles pates más estiraes que si tuviéramos na cama tola mañana.

Baxando pel mesmu camín hasta Lleiguarda

La baxada foi esáutamente pel mesmu camín, anque como últimu agasayu a les poques vistes, tuviemos que tragar durante esta con esos xigantes de fierru, qu'enfrente nuesa paecíen lluchar unos con otros colos sos llargos brazos na xierra de Bixega.

Pa ver esto, pagaba más la pena siguir dientru de la ñube, jeje. Y lo más pior, mirando a lo postreru los mapes y apuntes de mis retos, paez ser que tengo que pasar per ella, pa facer la peña L'Urru, ún de los cien montes prestosos. Paezme que'l señor Ortega que fizo'l llibru de los cien montes más guapos d'Asturies debería revisalos, porque ya nun son como yeren cuando lo fizo, la man del políticu babayu asturianu camudólos de xeitu, de guapu a horror a la vista.

El día abiertu cuando aportamos de nuevu al pueblu

A la fín, aportamos al pueblu de nuevu, col cielu dafechu azulín (manda coyones!!) y al llau del coche falamos un ratín con una vecina que confírmanos que'l picu al que xubimos ye'l Couríu, qu'a la mandrecha ta la Peñagrande, a la manzorga la Peñaforcada y que'l "Picu Agudo" que diz el escritor d'esti llibru nun se onde coñu tará.

En resumen, ruta perfeuta pa una mañana con tiempu de sobra pa vermú y fartura. L'ascensión al Picu Couríu ficímosla en menos de 3 hores caleyando unos 9 kms con un desnivel acumuláu de 765 ms.

Camudando'l Camín na blancura nival del Couríu

Nesta rutina corta pol conceyu de Miranda ficimos: Picu Couríu (1018 ms) monte prestosu astur y vértice xeodésicu de Miranda
Ver progresos en: Retos montañeros