Bono, pues como en delles empreses y nun estáu laicu se supón, oblíguenmos a garrar díes por fiestes relixoses, tocaba aprovechalos y como non, un viaxín d'escalada ye lo que más presta magar d'un iviernu gafu de meteo n'Asturies.
Magar de dar munches vueltes y aldericar sobre cual yera'l meyor destín, cuntando con que nun daben bon tiempu pa casi dengún llugar, decidimos metenos la xatada de furgo hasta'l parque del Montsant en Tarragona.
Espertamos nel aparcaderu del Pantà de Margalef
Nesti parque hai delles escueles conocíes, pero nun sé si polo míticu de los últimos años, prestábanos conocer Margalef. Y ye que falando de víes de gran dificultá, quiciás Margalef ye de les escueles que más escaladores profesionales suel visitar y a los prubinos tamién préstanos conocer, anque seya dende baxo, delles víes nomaes, como Demencia Senil, col míticu videu d'Iker Pou.
Aportamos per ellí, el sábadu 24 totalmente de nueche, dempués d'un viaxe con calma de milenta hores, metiéndonos hacia'l Pantá de Margalef onde sabíemos qu'habia aparcaeros pa pernocta. A la hora que llegamos, metímonos al sobre ensin dudalo, esperando que'l día siguiente llevantárase con solete.
La llarga muria d'Espadelles centró la nuesa atención casi tolos díes
Tamos na selmana anterior a la selmana santa y la verdá ye que nun hai muncha xente, poro se ta bien y prepares almuerzu mañaneru con una tranquilidá total. Pela zona, andaben Cedric Lachat, Nina Caprez.. y Lolo y Kíla, a los que se-y la suda quien tea... van saludar a tol mundiu.
Magar del almuerzu, salimos del aparcaderu, dempués de pagar la primada correspondiente, queriendo conocer un pocu más el pueblu y tomar otru café, nel meyor sitiu de Margalef, Ca Velnet, el cual convertiríase nel nuesu campu base particular.
Ablucante ver a Javi moviéndose cenciello pelos desplomes
Col pueblu perconocíu, decidimos entamar xubir al seutor d'Espadelles, una muria de cientos de metros d'estensión, anque non munchos metros d'altor. La verdá ye qu'a lo llargo d'Espadelles, tenemos graos pa tolos gustos, pero Vane y yo, pal primer día decidimos visitar pa calentar el Totxo d'Espadelles y llueu la Punta Espadelles.
El Totxo ye un sectorín feu de placa tumbada, que facese a los furacos nun mos vino mal del too, anque tampoco ye pa repetir. Llueu arimámonos a la Punta Espadelles onde hai unos graos vien prestósos pente 6a+ y el 7b, marchando con 6b víes a vista hasta 6c que sumaes a otres 3 nel Totxo, facíen un primer día más que perfeutu pa pillá-y el puntín a la roca.
Ye de recibu echar un vistacín a mítiques víes como Demencia Senil
Esa tarde, averábase hasta Margalef tamién Montse, y muncho más de nueche Javi y Olaya, que tuvieren aventura pa salir de la Hermida, por mor de les ñevaes. Así qu'al día siguiente tamién decidimos xubir hasta Espadelles pa que la xente pudiera esfrutar d'esti guapu llugar.
Por suerte, el sol saliera y pudimos esfrutar d'un día bien prestosu d'escalada, ya que n'Asturies nun viéramos el sol dende cuantayá. Esta vegada tuviemos pegándonos tola mañana nel Racó d'Espadelles onde quédome con dos víes increyibles, Setareb (6c) y la so compañera a la manzorga, la cual siempre taba ocupada y nun pude rematala.
Faciéndose a los furacos de Margalef
Los demás díes fuimos turnando visites a Espadelles, con visites a seutores na otra fastera, sobretou nel supuestu día de descansu, onde dimos un paseín a conocer la Catedral al otru llau del barrancu, onde malpenes dí un peguin a un 6c perinteresante que pringué nel pasu.
Como siempre, nestos viaxes suelo dir baxando intensidá y ye qu'a vegaes nun sabemos controlar les fuercies y el día que vémonos bien, apretamos con tantes ganes qu'andamos penando'l restu de los díes, dexando varies víes ensin encadenar a pesar de tar a un pegue del encadene.
Visitamos otros seutores buscando solombra o sol dependiendo del día
Al menos, nesti viaxe de total disfrute y bon ambiente, quedéme col encadene de mi primer 7a (Que pasa neng!) al primer pegue nel Racó d'Espadelles. Al marxe de lo pocu importante d'esta nota, la vía en sí, ye una preciosidá con un bloque inicial y una placa vertical de furacos mui prestosa.
Al igual que nel primer seutor del Racó, la so hermana xemela de la manzorga yera tamién una gran vía, anque pa mi idega'l bloque salía más duro d'un bideu, mancándome nel antebrazu al salir tan fuerte de bloque.
Despedímonos de Margalef hasta la próxima vegada
Xustu esti día, nel que manquéme nel antebrazu, decidí dexar d'escalar y colar pal mió pueblu a pasar el restu de les vacaciones. Yera dalgo que tenía na tiesta, pero dexaba abiertu hasta cuando diba tar trepando, lo cual fue un total aciertu ya qu'al día siguiente tuvieron un día perfrío en Margalef y el restu del grupu tamién decidió abandonar tierres catalanes.
Al igual qu'esi viaxe a Rodellar, que ficiera l'añu pasáu, tengo claro que marcho de Margalef con munches ganes de volver, pol sitiu que ye bien guapu tamién, quiciás non tanto a nivel de pueblu, pero si que'l barrancu pagaba la pena y la xente del pueblu agradecía pol turismu escalador tamién.
Tornarem...
Margalef (Seutores visitaos)
Croquis modificaos por mi de la escuela d'escalada de Margalef, por mor de En La Vertical. Gracies y col so permisu.
Croquis modificaos por mi de la escuela d'escalada de Margalef, por mor de En La Vertical. Gracies y col so permisu.
