Cosgaya (Llébana ) - Picu Coriscau

6 de Marzu de 2014

Track: Cosgaya (Llébana) - Picu Coriscau

Tengo a Fernan ya Ibán de visita peles tierres astures y magar de l'ascensión del día anterior al Cuetu Fontún en Vil.lamanín, queríemos meténos un pelín más de caña n'ivernales. La primer idega como siempre, yera dir a Picos pero'l riesgu d'ábanos, fízonos facer dalgo más sele dientru del propiu parque.

Que meyor qu'intentar un mirador ablucante de Picos, como ye'l Picu Coriscáu. Pa ello, madrugón y  soba de coche pela autovia'l Cantábricu, aportando a Colombres onde xuntámonos los tres y d'ellí, tiramos hasta Panes, pa siguir la N-621, que nos llevará pol desfiladeru del ríu Deva, y que fadrános pasar per pueblos cántabros como La Hermida o Potes, onde paramos a almorzar.

Partimos dende Cosgaya (675 m)

Almorzar... esi guapu momentu d'enantes de salir al monte, nel que munches vegaes resulta más difícil alcontrar onde, que facer la propia ruta. Nun se cuanto perdimos defechu, pero cuando quisimos plantanos nel pueblu de Cosgaya y tábemos preparaos pa salir, yeren ya les diez de la mañana.

Albidramos lo que tenemos per delantre, poro camentamos nel intre, dir ya pelín tarde. Nun queda otra qu'apurar el pasu, pero muncho meyor si facémoslo pel camín correutu. Teníemos dos tracks diferentes: ún xubía per un camín a la vera'l ríu Cubo y otru per una pista dende'l propiu pueblu.

Erramos nel nuesu entamu de ruta hasta aportar a la pista

Decidimos siguir el del ríu, pero equivocámonos y nun cruciamos a la mandrecha d'ésti, perdiéndose poquín a pocu'l nuesu senderu y teniendo que xubir penmediu d'una viesca hasta la pista que vien dende'l pueblu hasta'l colláu de Llesba.

Dalgo más de media horina perdida, dexábanos coles oportunidaes xustes p'algamar l'oxetivu. Menos mal, que pela pista avanzamos esfrutando de les ablucantes vistes del macizu d'Ándara con sos altes cotes y del seutor de Peña Vieh.a de los Urrieles.

Les vistes y l'agua compañeres de camín

Xubimos y xubimos pela pista, alcontrándonos con delles riegues como la de Vega Linares, puntu onde aporta'l camín que xube por riu Cubo dende Cosgaya, la del Tombo y la de Caoh.oso, dende la cual el ríu Cubo, dexa'l so nome pol de la riega Reh.o.

Nel intre la pista, entamará a facer pindies envueltes dexándonos ver en dalguna d'elles, la cume ñevada de lo que pensamos yera'l Coriscáu. Pali pali, diremos alcontrando les primeres rampes con ñeve, hasta facese ésta continuu dafechu.

La pista tórnase nun mantu ñeve continuu según xubimos altor

Finaremos les envueltes, nuna guapa cabaña nel Prau Cubo, onde podremos ver los cumales de la Peña Cascah.al y non el Coriscáu y de les cotes más altes de la sierra Culebrera: la Peña Los Calares.

Son les doce y cuartu de la mañana y casi nun entamamos a fozar na ñeve de verdá, viendo'l nuesu oxetivu mui lloñe, tan lloñe que nin somos a velo... nun les tenemos toes con nós.

Na braña d'Enmedio tócanos decidir que ruta intentaremos hacia'l Coriscau

Travesaremos el Prau Cubo ensín pisar ñeve y llegaremos a la braña d'Enmedio. Ellí, ábrense ante nós delles opciones: La vía normal dende'l colláu Llesba, xubir pel valle del ríu Reh.o o tirar de frente a lo xole hacia la Peña Cascah.al.

Falamos un ratín y dir a Llesba pa facer tol cordal, sería perder munchísimu tiempu. El valle del Reh.o, albídrase zarráu nel entamu y mui pindiu al final, colo que según l'estáu de la ñeve podríemos eternizanos.

Travesamos la riega Gustal y garramos una inmensa pala hacia'l Cascah.al

Nun mos queda otra, qu'intentar dir a fueu hacia'l primer cumal y ver hasta onde podremos ascender. Entamamos xubiendo la llomba de Caoh.oso pa cruciar la riega Gustal lo más altu posible. Por suerte, hai tanta ñeve, que nin pasando penriba la riega fundímonos al cruciar.

Pasáu esto, nun mos queda otra que poner la tracción total y abrir una llarga buelga hacia'l cumal del Cascah.al. Ye difícil cuantificar l'esfuerzu nuna ascensión, pero esta panda de ñeve fízoseme eterna, tardando dende la riega una hora hasta'l cumal de la Peña Cascah.al.

La Peña Cascah.al faciéndose interminable... vaya soba de buelga

Pa enriba, esti monte de 2031 m tenía una pequeña sorpresa cuando aportabes a una fastera de peña que parecía ser el cumal... otra llomba de ñeve de tastu interminable. Menos mal, qu'en tola ascensión, pude dir faciendo semeyes a Kíla, mirando les peñes de Gustal o la mesma Peña Prieta hacia'l sur.

Aportaremos al Cascah.al a les dos de la tarde (mui tarde), al empar qu'una pareya de montañeros que veníen dende San Glorio, marañoneando y cramponiando a los sos 70 añazos. Magar de charrar unos minutinos con ellos, toca falar serio si debemos siguir o non.

Facemos cume nel Cascah.al (2031 m) y vemos el Coriscáu... mui lloñe

Si durante tol día, llevamos falando de porcentaxes d'ésitu y siempre Fernan yera'l más optimista, equí ya si que dixo que díbemos llegar, pesie a calcular quiciás dalgo más d'una hora bregando pela ñeve hasta'l Coriscáu.

Tamos a primeros de Marzu y nun ye que los díes seyan lo más llargu del añu, asína qu'esmolezme un pocu andar pelaos de tiempu, anque baxando per una pista, danos igual andar con frontal si fai falta, el casu ye metese nella enantes del atapecer.

Facemos la llarga travesía hacia la pala ñeve del Coriscáu

Nun paramos un minutu y vamos a pol Coriscáu coles fuercies que nos queden y caleyando hacia'l colláu (1943 m) que separa'l Cascah.al y el Coriscáu, ya voi dando-y a la tiesta, por mor de les cornises qu'hai hacia la cara norte y sobretou la mui evidente cornisa na propia arista. Toi fuerte, pero esa nun ye la razón pa que tire de primeru llevando un fuerte ritmu, la razón ye que nun quiero dexar a Kíla averándose a les cornises nin un momentu... así qu'apretamos y que venga al mió llau.

Asína lo facemos, durante la hora d'ascensión dende'l colláu hasta la cume del Coriscáu, superando 300 ms más de desnivel. Kíla va pegadina a mí y dacuando baxa a ver a Fernan ya Ibán y xube de nuevu hasta mí, con ciertu aire d'esmolecimientu.

Llevo una soba descomunal y nos caberos 150 ms la ñeve entama a vese blanda en dellos pasos. Son xústamente les plaques de vientu, qu'a non mui tardar van argayar. Esperemos que nun seya güei, pero sol aprieta y bien, poro otru día más de calor y los ábanos tan más qu'aseguraos.

Alcontrámonos con una cornisa ñeve, nun estáu xustu, xustu pa l'ábanu

Intento nun pensar muncho nello, ya que son tonelaes de ñeve les que tenemos baxo los crampones. Kíla ta nerviosa y al veme dir pocu a pocu garrando aliendu p'abrir buelga, xúbeseme enriba y dame llametones... nunca nun la ví facer tala cosa.... ye una gran compañera pal monte.

Ensín más, aportamos a un descansu enantes d'afrontar la cornisa final. Espero un pelín a qu'Ibán y Fernan avérense a nós, pa decidir per onde ye meyor atacar la cornisa, pero cuando quiero dame cuenta, Kíla adelántame pela mandrecha y xube al llau d'un bloque xelu qu'esbarrumbó nun va muncho.

Los animales son más llistos que nós, atacó la cornisa pel llau más débil y en dos envueltes llantóse enriba l'arista. Nun esperé más y tirando de crampón y piolé faigo la mesma operación, upándome a l'arista con vistes al vértice na cume del Coriscáu.

Delles vistes: Urrieles, Cornión, Montaña Palentina, Cordal Cantábricu

Esperamos polos nuesos collacios, demientres acolumbramos tola buelga que llevamos fecha. Ye una pasada, garrar unes pales de ñeve virxen pa unos montañeros y trabayar la ruta a siguir y finalmente aportar al cumal del Coriscáu.... pergrande mirador de los macizos de Picos d'Europa colos sos 2240 m.

Cumal sufrida nel Picu Coriscáu (2240 m)

Con casi 5 hores y media d'ascensu, ye claro que la ruta va allargásenos abondo. Son les 3 y media de la tarde y tenemos que baxar hacia la pista darréu, quedando'l disfrute del cumal escosu, con tan sólo picar dalgo de chocolate y sacar milenta semeyes.

Les vistes son de lo meyor y pa los que vamos de monte n'Asturies, pelín diferentes a lo avezao. Y ye que ver el Cornión, los Urrieles y Ándara dende'l sur, camudalo too. Ye mui prestosa tala visión, al igual que tolos grandes del cordal Cantábricu, dende la montaña palentina hasta'l llonxanu macizu de Penaubina... tremendes vistes.

Ye mui tarde, toca entamar la baxada lo más ceo posible

Ensín más, preferimos dexar la xinta pa cuando teamos na pista de baxada, poro tiramos hacia la cornisa, destrepándola de cara a la ñeve... toos menos Kíla que baxa d'un saltu xugando coles boles de ñeve qu'arrestrense pela vertiente.

A bon ritmu pesie al cansanciu, baxamos hacia'l colláu cola Peña Cascah.al, onde entama'l valle del ríu Reh.o. Pa ganar tiempu, aprovechando que llevamos crampones, vamos baxar per esti valle y non xubir de nuevu la Cascah.al.

Entainamos pel valle del ríu Reh.u aprovechando la ñeve duro

Como ta la ñeve durino, al ser pocu soleyeru, baxamos apriesa... unos más qu'otros, ya que Kíla déxanos col culu torcíu, cuando la vemos baxar en llama, dempués d'entretenese xubiendo casi hasta la cume pela fastera norte del Cascah.al.

Kíla amuésanos lo que ye velocidá de verdá... esta perrina ye tremenda

Con esta visión de velocidá apuramos tolo que podemos, hasta metenos na parte más fonda del valle, onde tendremos que negociar, col ríu baxo nuesos pies y munchos piornos, que faen l'avance muncho menos agradable que tola parte anterior.

Menos mal, que nun decidimos xubir per equí, ya que pente'l tramu de ríu y piornu, y lo pindio tirando a mui pindio que ye la parte cimera, casi de xuru, que dar la vuelta sería la única opción.

Metémonos na riega más fonda colos problemes davezu... ñeve blanda y piornos

Aportaremos a la braña d'Enmedio, siguiendo camín pel Prau Cubo hasta la cabañina onde llega la pista que vien de Cosgaya. Pasáu un cachu les 5 la tarde, ye'l meyor llugar pa sentanos a xintar y relaxanos un pocu magar de tantu esfuerzu.

Dafechu reventaos paramos a xintar pasaes les 5 la tarde

Namái, anque esi namái, dígase ceo... quedábanos comenos tola pista de baxada hasta Cosgaya. Menos mal que l'atapecer so los Picos del oriental y central, ye una maraviya y relaxase y dexase llevar ye muncho más cenciello de lo normal cuando llévase tantes hores nel monte.

Caleyamos con calma pela pista con un atapecer preciosu hacia Picos

Con 9 hores de ruta ensín descansu, casi 20 km de percorríu y 1880 m de desnivel acumuláu, llegamos a Cosgaya, onde nel barriu altu d'esti pueblu, salúdanos un tal rei Pelayu, que paez ser qu'anduvo per equí o a saber.

En resume, paliza descomunal, faciendo los últimos mil metros de desnivel con ñeve de continuu, anque con bona compañía y bon facer, siempre acaba siendo un total ésitu estes rutes ivernales, anque pónganmos el cuerpu casi na llende física.

Aportamos a Cosgaya coles últimes lluces del día

Col trabayu fechu y bien fechu, dexamos a Kíla durmiendo nel coche y fuímos a cellebralu con unes cerveces en Potes. Darréu quedábenme casi un par d'hores de coche en plena nueche hasta Xixón, completando un día de cansanciu completu que quedará n'alcordanza pa munchu tiempu.

Camudando'l Camín nel mirador del Picu Coriscáu