Llaría (Casu) - Cantu L'Osu

21 d'Ochobre de 2012

Track: Llaría (Casu) - Cantu L'Osu

Paez mentira, pero esti monte teníemoslo ehí, siempre presente, siempre con ganes de visitalu... pero entre picores raros d'otros montes que veíemos nes distintes rutes, naide acababa por ponelu hasta esti añu, nel que Charly animose a pintalu na llista de la temporada.

Pa la ocasión, teníemos la suerte de contar colos collacios vascos, Fernan, Iñaki y Carlos, que ficieron con Pangua y conmigo, la cresta del Tapinón - Siegalabá el día anterior, y pa esti xuntarémonos en Rusecu (Sobrescobiu) p'almorzar un bon garrapiellu de xente.

Como siempre salimos de Xixón pola autovía minera, garrando'l Corredor del Nalón y travesamos los conceyos de Llangréu, Samartín del Rei Aurelio y Llaviana y magar del desayunu en Rusecu, siguimos alantre entrando en Casu y perpasando los pueblos de Tañes, Abantru, Les Yanes, El Campu (capital), Sotu, Sobrecastiellu, Bezanes y El Castañéu, pa xubir parte del puertu Tarna hasta unos kilómetros enantes del propiu pueblu de Tarna.

Partimos de la braña de Llaría a 918 ms

L'allugamientu del entamu de la ruta, ye pasáu l'Escobiu Les Torres, na braña de Llaría, onde na vera drecha de la carretera tendremos dellos aparcaderos pa los coches bien afayaizos, onde preparámonos con galbana los doce montañeros que fuímos a xuntanos pa la ocasión.

A les 9 y media la mañana, encomencipiamos a caleyar per una pista qu'en descensu va llevanos pegaos a la riega de la Nalona, la cual dará pasu, axuntándose a munchísimes riegues y ríos, al famosu Nalón. En tola baxada, nun habrá un segundu de silenciu y charraremos gayoleros, menos cuando vemos el nuesu destín nun claru de la viesca... el Cantu L'Osu.

Baxamos al llau de la riega la Nalona hacia'l Puente del Corral

Tenemos un día increyible de cielu azul y una temperatura mui agradable, anque no más fondero'l valle, al cruciar la Nalona nel puente del Corral, tea un pocu frescu, cosa qu'aína va desapaecer coles primeres rampes hacia la mayada de L'Ablanosa.

Ascendemos al empar del regueru L'Ablanosa con Cuetu Negru 

Tol tramu fadrémoslu, baxo les rames d'un guapu fayéu y siguiendo'l cursu de la riega L'Ablanosa, que siempre n'ascensu y cola imponente apaición del Cuetu Negru, a cada claru de la viesca, fadrános llegar a les cabañes del mayáu, magar d'una hora de percorríu.

Aportamos a guapa vega de L'Ablanosa (1086 ms)

L'Ablanosa ye ún d'esos llugares d'Asturies onde prestaría tener una cabañina d'eses tan bien cuidaes pa pasar los findes, con parrillaes colos collacios y esfrutando del paisaxe y la tranquilidá d'esti requexu casín. La verdá ye que'l sitiu bien lo merez.

A nós, sirviónos pa garrar augua na so fonte, descansar un pocu y pa que los qu'inda nun se quitaran les capes de ropa sobrantes lo ficieran, ya que per delantre descubrimos ún de les pandes más tendíes que nunca nun fuímos a xubir.

Tendida y dura ascensión pela Quemada hacia la mayada Cerréu

Alcontraremos la sienda d'ascensión, unos metros más alantre de L'Ablanosa en direición a la Vega Pociellu y sedrá como bien dixe, una especie de cortafueos qu'avanza tendíu hacia la mayada y colláu de Cerréu. Hai que dicir, que los gallos que fuéramos de monte'l día anterior, díbemos quedándonos atrás y les pates glayaben que nun podíen xubir más apriesa.

Les vistes del valle'l Nalón y de cumales de Redes abluquen dafechu

Son dalgo más de 250 ms de desnivel direutu, que xúbese dafechu a piñón, pero qu'al menos van dedicándote perguapes vistes al Cantu L'Osu a la manzorga y a valle del Nalón col Maciédome, o el Ten y Pileñes de fondu.

Aún así, les meyores vistes tarán al aportar a los 1357 ms del colláu Cerréu, onde aparte de recuperar l'aliendu vamos atopar la fastera sur del picu Tiatordos, asína como de munchos compañeros casinos como'l Cornielles, Becerrera,...

El Cantu L'Osu a la espera

Dempués d'un pequeñu reagrupamientu, tornamos a poner la vista nel oxetivu y gracies a lleer el blog de los de las claras, sabemos que nun tenemos que bordiar el xerru Fuentes penriba, sinon pembaxo y asína lo fadremos, unos per un senderu más abaxo y otros pegaos a les parés calices del Fuentes.

Arrodiando'l Xerru Fuentes pembaxo

El caleyar faíse cenciellu y pel momentu va saliendo too a la perfección, poro metémonos con xeitu na fastera de los Argayos, onde per dellos senderinos de vaques, fadrános xubir a la manzorga del Fuentes, hacia les sos Collaínes a 1600 ms d'altor.

Xubimos pelos Argayos a les Collaínes de Fuentes

La parte final hai que lluchala un pelín colos enormos piornos, pero aína desdexamos esta llucha, cuando tenemos enfrente la toma de decisiones clásica na montaña. Sabemos d'un canalizu que parte de les Vallines de Losa hasta'l colláu L'Osu y sabemos de lo pindiu que ye y de lo malo que pue tar si l'estáu de la yerba ye húmedu.

Averámonos hasta'l canalizu de les Vallines de Losa

Decidimos prebar suerte y los más echaos p'alantre (Iñaki y Fernan a la cabeza) van echar una güeyada pa ver si xúbese bien y como non, la pallabra de Fernan a la entruga de que tal? ye un... "fácil". Camiento qu'a estes altures tanto Rebe como Paula, son a pescanciar el significáu de la pallabra "fácil" de Fernan y sinon dende esti día, sábenlo dafechu.

Primer tramu mui pindiu nel que yerba resbaría y mete mieu

Alcuérdome, que tenía un profesor qu'a la mesma entruga so la dificultá d'un esame, retrucábate con un símil puxilísticu... diciendo que nun yera lo mesmu que te diera una hostia él que Tyson... pues equí lo mesmu, lo que pa ún ye cenciello pa otru ye un marrón de coyones.

Les vistes al Tiatordos y Maciédome ábrense poquín a pocu

Intentaré calteneme nuna posición dafechu imparcial, anque camiento que metíme tanto na piel de la persona que tócame más fonda, Paulina, que llegué a pasalo tan mal como ella. D'otra miente, pueu dicir que'l canalizu tien una parte mui pindia d'entamu que llueu va aselando en delles envueltes pa finar nuna parte más amplia y menos pindia hasta'l colláu.

La cara de nun tar pasándolo bien, diz muncho del tarrén nel que nos movemos

Al empar, dicir que'l tarrén nel que movémonos, siendo yerba llargo y dalgo de barru, nun da pa confiase nin un plizcu y que resbaríar o perder l'equilibriu, podría ser l'entamu a baxar rodando dellos metros con consecuencies non mui bones de xuru.

El tiempu del tramu, pente les collaínes de Fuentes y el colláu L'Osu, un hora y cuartu, pa 500 ms de percorríu y 150 ms de desnivel, diz a les clares, como nel ascensu afitamos cada pasu y ficimos un trabayu sicolóxicu pergrande pa que Pau y Rebe pudieren llegar hasta riba.

Canaliza abegosa y peligrosa col tarrén húmedu

En resume, pueu dicir qu'a vegaes ye muncho meyor tar nuna paré vertical de sextu grau esguilando con tu cuerda, que nun d'esos "cuartos de yerba" nos que movémonos los montañeros, agarraos a la yerba con les manes ya intentando que nun resbarien les botes.

Al final, ye too un tema d'esperiencia, téunica y confianza, ya qu'anque paeza que non, hai que saber movese bien nestos pasos, pero lo más importante ye tener esa confianza en que'l pie que pones nun va a fallar anque lu pongas enriba de dalgo húmedo y qu'esi puñáu de yerba nel que t'agarres, nun va arrancase si'l pie falla.

Indescriptibles les vistes dende'l Cantu L'Osu (Visu, Peña'l Vientu, Tiatordos...)

Tengo que dicir, que poques vegaes paselu tan mal na montaña acompañando a dalguien y poques vegaes, sentíme tan mal por meter a dalguien nun llugar así, anque fuera animándola tol tiempu ya intentando dar esa confianza que-y faltaba.

Cumal del Cantu L'Osu (1796 ms)

El abrazu y les llárimes nel colláu l'Osu ente Rebe y Pau, cuando viéronse a salvu, dexaron pa prau el paseu calizu hasta'l cumal y el propiu cumal de 1796 ms, nel que ficimos la semeya de grupu y descansamos un ratín pa xintar el bocata y baxar l'estáu nerviosu que teníemos munchos de nós.

Un descansu enantes de siguir pela Xerra de Pries alantre

El Cantu L'Osu, esi monte al que teníemos-y tantes ganes dexónos dalgo fríos a munchos de nós. Escoyer una bona vía d'ascensu pal disfrute d'un grupu grande ye más importante quiciás que'l propiu monte. Menos mal, qu'esi monte ufrecía unes vistes que foron relaxándonos a cada vistazu col bocata nes manes y a cada pasu que fuímos dando nel nuesu avance posterior pela Xerra Pries.

Les vistes nun se faen monótones nunca (Cascayón, Tiatordos, Brañagallones...)

Escaecemos lo malo de la ruta y metémonos no que tamos, viendo como l'avance pela xerra Pries, ye llentu, metiéndonos en fasteres de caliza afiláu, que dificulten muncho un avanzar rápidu, teniendo munches vegaes que trepar y destrepar pelos filos.

Viendo esto y la hora que ye, dos y media de la tarde, los collacios vascos, nel colláu de la Muezca (1678 ms), deciden abandonar al grupu, y van garrar la otra opción de xubida al Cantu L'Osu que teníemos, pal descensu, la de les travieses que percorren tola so paré occidental.

Despedímonos nel colláu de la Muezca (1678 ms)

Nós, nun entamu camentamos si siguir hasta la collada Cerrosa y conocer la Vega Pociellu, pero albidramos que lo que réstanos de xerra ye mui asemeyada a lo percorríu siendo demasiáu tiempu y tomamos la decisión de baxar tamién peles travieses, anque facémoslo con mayor tranquilidá que Fernan, Iñaki y Carlos.

Garramos unes espeutaculares travieses baxo'l paredón del Cantu L'Osu

La sienda baxará nun primer momentu unos metrinos, pa rápidamente tomar ya direición norte, na que dirá baxando al travíes d'un par contrafuertes onde tan los pasos más espectaculares. Hai que dicir que son espeutaculares vistos dende lloñe, pero que nel intre, nun hai sensación dalguna de patiu, ya que la traviesa ye más amplia de lo que paez.

Desdexaos estos dos pasinos, ya dexaremos de descender y caltendremos el desnivel hasta tar xusto embaxo del cumal del Cantu L'Osu, onde unos decidieron siguir la mesma sienda que lleva a les Collaínes de Fuentes y Cantarero, Pau y yo, pa nun facer un pasu llateral feu cerca del canalizu de xubida, baxamos per un pedreru a una sienda inferior a la última balconada del Cantu L'Osu.

Paez increyible avanzar per estes terraces del Cantu L'Osu

Esto obligónos a posteriori a xubir un pelín casi hasta les Collaínes, pero quitámonos de más malos momentos, faciendo ya relaxádamente, tola baxada pelos Argayos y de continuu hasta'l colláu Cerréu, onde xuntámonos toos y descansamos coles vistes del parque de Redes.

La Mayada L'Ablanosa col Cuetu Negru

Cincu minutinos bastaron de descansu y garramos esi tendíu senderu de baxada hasta l'Ablanosa, onde más d'ún prefirió baxalo corriendo pa nun retener tanto les pates. Dende esti guapu mayáu, tornamos a mirar pal Cuetu Negru y ya relaxaos del too, ficimos tol camín en baxada al llau de la riega de L'Ablanosa primeru y n'ascensu dempués cola Nalona de compañera.

Finalmente, aportamos a los coches, a les 4 y media de la tarde, dempués de 8 hores y 10 minutinos de ruta, na que percorrimos 13,1 kms y superamos un desnivel positivu de 1350 ms, pa da-y preste a esti Cantu L'Osu que pa lo bono y lo malo, va quedar n'alcordanza de xuru.

Camudando'l Camín nel Cantu L'Osu

Nueva ruta per Casu na que-y dimos preste al: Cantu L'Osu (1796 ms) que ye monte prestosu astur

Ver progresos en: Retos montañeros