Tuíza Riba (L.lena) - Tapinón - Siegalabá

20 d'Ochobre de 2012

Track: Tuíza Riba (L.lena) - Tapinón - Siegalabá

Finde montañeru dafechu'l que tenemos per delantre, vien Fernan a facer monte col GM Xuan de la Borrina y como non, aporta a Asturies con ganes de más d'un día de montaña. Esta vegada vien acompañáu d'Iñaki que ya lu conocíemos de la ruta a la Pica Subes y Sen de los Mulos y Carlos, al cual tenemos el placer de conocer güei.

Tol que me conoz, sabe que nun soi mui dau a repetir cumales, por mor de los munchísimos qu'inda fáltanme per conocer, pero... si Fernan tien que dar preste a dalguna montaña que ya fice, lo mínimu ye acompañalu y nesti casu queríen facer el Tapinón y Siegalabá.

En Tuíza Riba (1210 ms) con un día perguapu

Asína qu'a les 10 de la mañana, tábemos con un café, nel aparcaderu de Tuíza Riba y con pasu calmu, esfrutando de les grandioses vistes qu'ufreznos el macizu d'Ubina, avanzaremos hacia la col.lá'l Visu, peles siendes ya comentaes na entrada que fice sobre'l Tapinón.

Clásica aproximación hacia'l Visu

Per una vegada, esta entrada del blogue, sedrá cenciella d'escribir ya que'l trabayu ta fechu de les otres dos entraes, poro, pa saber más detalles, encamiéntovos a echá-y un vistazu a cualquiera de les dos pa duldes de cualesquier tipu.

Y esto por qué?, pues porque lo que nos trae en parte a repetir estos cumales, al menos a Pangua y a mi, ye la cresta que xune'l Tapinón y el Siegalabá asína que nella, va centrase la nueva información que pudiera daros al respeutu d'estes dos cumes tan guapes.

Increyible la guapura del Meicín y Penubina

Al igual, que na primer vegada que xubimos al Tapinón, envede facer la vuelta a la Pena'l Foxón, vamos xubir polas Colgas hacia la Veiga'l Forcáu, pero esta vegada garraremos un canalizu herbosu distintu al d'aquella vegada, anque finalmente foi igualmente pindiu y malu d'ascender.

Defechu, quedónos claru, que pa xubir per equí, hai que siguir el senderu que bordea una peñona pela mandrecha, envede garrar nengún de los dos canalizos de la esquierda d'esta. Estes coses depréndense a base d'erros.

Xubimos pegaos a Pena Brita hacia'l Tapinón

El casu ye que, llegaos a la parte más cenciella del ascensu, los nuevos (Fernan, Iñaki y Carlos) empobináronse hacia la Veiga'l Forcáu y Pangua y yo, garramos otres siendes, más averaes a la Pena Brita, teniendo ambes víes el mesmu resultáu: comese con patates la interminable pala del Tapinón... tan cansina como calteníase n'alcordanza.

Nel cumal del Tapinón (2112 ms)

En pocu más de dos hores, tábemos encumaos nel Tapinón y anque fai un pelín de fríu, nun podemos parar de mirar toles vistes que nos arrodian y ye qu'esti picu ye un mirador perfeutu al ser el más oriental de tolos que formen el macizu de Penubina.

Unos segundos acolumbrando les vistes

Poro, acolumbrar la Pena Ruea y la fastera del Güertu'l Diablu o tol crestéu dende Penubina a los Picos del Fontán tórnase imprescindible al menos durante unos minutos. Magar d'ello y d'un pocu de descansu, nel que comprobamos que quiciás la cara norte d'esti crestéu tien más ñeve de lo que nos presta, siguimos alantre.

Dexamos el cumal cimeru del Tapinón y averámonos al cresté hacia'l Siegalabá

Pasamos penriba'l segundu cumal, pocos metros más baxo y siempre pisando ñeve, vamos averándonos pel crestéu hacia la parte más afilada d'ésti, onde ya ensín dubia toca restolar hacia'l sur o hacia'l norte, onde ta'l pasu más cenciello.

Cresta del Tapinón - Siegalabá

 Ante la toma de decisiones y la mui posible incomodidá d'equipanos más alantre, nel llugar más cómodu qu'alcontramos parámonos a poner arneses, sacar cordinos, mosquetones y dexar les cuerdes lo más a manu posible.

Faciendo los preparativos... unos más serios qu'otros

Tamos no qu'albidramos como'l pasu clave, con cayíes soleyeres hacia'l sur y cayíes solombriegues al norte, dando munchísimu más mal rollu los de la cara norte hacia las Hoyas de Siegalabá. Aún así, les nueses pesquises llévenmos a tener qu'averanos a la cara norte.

Si tengo que dicir un momentu malu de la cresta ye esti, ya que tenemos que descender pela mandrecha d'una peña y esi descensu, faíse per una rampa con ñeve, teniendo la peña unos agarres pelín romos qu'en casu de fallu nun me paecieron mui fiables p'aguantase.

Pasu peligrosu pela vertiente norte hacia las Hoyas de Siegalabá

La verdá ye, que foi un pasu que personalmente fízome poner les pulsaciones a mil, ya que la cayía hacia las Hoyas de Siegalabá yera de más de 200 ms y entamar así la parte difícil de la cresta nun ye lo meyor precísamente, jeje.

Magar d'esti pasu peligrosu, metémonos otra vegada hacia'l sur, onde buscamos un rapel del que teníemos conocencia pa salvar el vacíu que vemos más alantre. Tamos toos colos güeyos puestos nes peñes, cuando soi a ver un cordino nun bloque empotráu no alto d'una especie d'aguya.

Por turnos esperamos pa rapelar el pasu más vertical y llargu

Esta vegada, tenemos que dir trepando hacia'l cordinu, o meyor dicho dos cordinos añudaos, que tienen que servinos pal rapel. Pa ello, tenemos que superar una sucesión de bloques, de los que por mor de lo aéreo, pasamos sentaos a caballu hasta tar bien cerca del cordino onde asegurámonos hasta preparar caún el rapel.

Guapes semeyes del rapel dende la aguya nel que ta montáu

La verdá ye que la maniobra ye más espeutacular qu'abegosa, anque si usáis un reversu como yo y lleváis dos cuerdes de 30 ms de 8 mm, val más que faigais el ñudu de "nun marchar" (machard, jeje) y vos aseguréis ya que la parte final, faise dalgo volada y hai que tirar muncho de brazu pa nun esnalar.

Caún fízolo a la so manera, los tres vascos baxaron col clásicu 8 y Pangua y yo, col reversu, asegurándose él y yo non, col mesmu resultáu pa tol mundiu... finar el rapel d'unos 15 ms nuna pindia canal que llueu tendría de dexanos con una serie de trepes na punta que vemos na semeya siguiente.

Parte del crestéu dende'l Tapinón que vamos dexando atrás

Dende esa punta, destrepamos con munchísimu curiáu ya que l'estáu de la roca ye bien probe y rómpese fácilmente y plantámonos nun descansín pa la mente y pal físicu. La verdá ye que dempués del rapel, los destrepes son de continuu y unos serán más y otros menos difíciles o expuestos, pero pa la tiesta nengún foi tan malu como'l primer pasu y l'accesu a caballu al rapel.

Convién dicir, que na semeya del rapel, (si vos fixáis bien, al llau d'una repisa herbosa), na paré a la drecha d'onde rapelamos hai otru rapel más seguru montáu, pero al ver, dende la nuesa posición el de l'aguya tirámonos a él y nun camentamos la posibilidá de la esistencia d'otru meyor, anque hai qu'afinar bien pa destrepar hasta él y topalo.

Tramos de destrepe menos espuestos anque con roca de mala calidá

Como dixe anteriormente, llueu tendremos un crestéu más sele, pero hai que tar al tantu de dos destrepes pelín más complicaos, nos que como siempre'l patiu va xugar a la escontra nuesa, anque tando sollerte y afitando bien los agarres, a pesar de la mala calidá de la roca, nun hai mayor problema pa solventalos.

Polo demás, plantarémonos nel colláu que da fin a la cresta y entamaremos l'ascensión al Siegalabá que preferimos facer pela fastera sur, ya que la norte vese con humedá lo que superar dellos balcones herbosos dános menor seguridá que tirar polos canalizos más secos.

Trepes cenciellos p'ascender al Siegalabá

Así lo fadremos, algamando la canal final d'ascensión davezu al Siegalabá que pondrános nos 2141 ms d'esti increyible y xabaz picu, magar de 2 hores y 45 minutinos nel filu na navaya. Dicir que, facer un rapel 5 persones, llevónos más tiempu de lo normal, polo abegosu del accesu hasta él.

Cumal del Siegalabá (2141 ms)

Lo importante ye que xuntamos estos dos guapos montes d'Ubina, per una espeutacular cresta, non falta d'ambiente y con dalgún pasu complexu, que dexónos a los cinco implicaos con un tastu a bon trabayu y a bona actividá.

Bones actividaes tamién, tuvieron faciendo dellos alpinistes que pudimos ver engolaos nel Campanariu, dende'l cumal del Siegalabá. Impresionante lo afiláu d'esta cume, asína como impresionante ver a xente faciendo parapente col fondu de pantalla de la Penubina o mirándonos dende cerca, cuando tábemos nos pasos más espuestos de la cresta.

Delles actividaes: unos esguilen nel Campanariu y otros faen parapente cola Ubina de fondu

Aparte de ver les guapes vistes que nos ufrez esti picu tamién, va siendo hora de xintar daqué, asína qu'apostámonos lo meyor posible na cume y sentámonos a compartir les distintes hestories que caún traxo pa da-y al picu.

Perguapa vista de la Ubina a los Picos del Fontán

Como siempre lo que tien un entamu tien de tener un fin, poro, dexamos el cumal del Siegalabá y entamamos la llarguísima y pesada baxada que ya conociéramos cuando-y dimos preste va un par d'años. La parte cimera de la baxada sedrá común ya qu'empobínenmos perbien dellos finxos que vamos alcontrando.

Llarguísima baxada del Siegalabá hacia Tuíza Riba

El problema vien cuando abandonamos la vertical paré occidental del Siegalabá, p'adientranos en Las Cuestas, onde piérdese dafechu cualesquier rastru de pisaes y solo'l bon xacíu pue guiyanos de meyor o pior manera peles pindies cuestes de llarga yerba.

El día nun dexa de danos imáxenes pa l'alcordanza

La verdá ye que toos tiraron más a lo xole, teniendo que baxar de culu pela yerba, nes fasteres más pindies del prau, menos yo, que m'alcordaba de l'ascensión anterior al Siegalabá y camenté que lo meyor yera dir poquín a pocu averándome a la Mortera de Ceberu, onde xústamente entamamos l'ascensu la otra vegada.

Ellí garré, la sienda que vien del Visu y con pasu llargu, entainé pa garralos unos minutos enantes d'aportar a Tuíza Riba, onde ficimos la semeya de rigor cola imponente forma del Picu Siegalabá detrás nuesa.

Aportamos a Tuíza Riba col llabor fecho y bien fecho

En resumen, guapa y comprometida actividá, qu'en munches de les 7 hores y 10 minutos, fízonos tar con tolos sentíos al 100 %, anque tan solo percorriésemos 7.3 kms y superásemos 990 ms de desnivel acumuláu.

A vegaes los kilómetros o'l desnivel acumuláu nun son un bon referente de la dureza de la ruta. Nesti casu, los pasos téunicos del crestéu o l'ascensu y descensu a pinchu de los dos cumales, ficieron que baxásemos coles pates como si ficiésemos una xatada de kilómetros o xubíesemos una canal de Picos.

Al día siguiente teníemos tela con tol grupu... a ver que tal se portaben...

Camudando'l Camín nel macizu de Penubina