Vega d'Enol (Cangues d'Onís) - Resecu - Conh.urtáu - Aliseda - Ariu (Onís)

22 de Setiembre de 2016

Track: Vega d'Enol (Cangues d'Onís) - Resecu - Conh.urtáu - Aliseda - Ariu (Onís)

A la fin, llegaron les miós mini vacaciones montañeres. Esti añu, diben ser pal Pirinéu pero la verdá ye que la falta de preparación de rutes y de perres, aconseyaron quedase per tierres más conocíes y Fernan y yo decidimos tirar pal Cornión a los nuesos amaos Picos.

Como siempre, ye un placer tornar de monte con él y sobretou velu plenamente recuperáu de los sos dolores na cadera, que taben torgándolu de facer monte curiosu nos últimos meses. Sicasí, escoyimos tomar como campu base los refuxos de Vega d'Ariu y Vegarredonda moviéndonos n'altor pa nun tener qu'engrescanos coles enormes canales de Picos.

Semeya d'equipu saliendo de la Vega d'Enol (1090 m)

Como ye vezu, llueu del madrugón y viaxe dende Xixón a Cangues d'Onís pela autovía'l Cantábricu y N-634 dende Lloviu, almorzamos con calma charrando col chigreru de la Huera, que ya entruga pa onde tiramos y pola xente que falta de tanto venos per ellí.

Dempués, saldremos en direición Cuadonga pela As-114 hasta Sotu Cangues onde garraremos la As-262, pasando per La Riera y Muñíu, hasta Cuadonga, onde fadremos la xubida a los Llagos, aportando a la Vega d'Enol entá col día espertando, con un sol timidín y una temperatura pelín baxa.

Pasamos pol llagu Bricial averándonos al Valle Resecu

Preparamos tolo preparable pa cuatru díes de monte, dándome cuenta que la mochila pesa como un muertu y a les 9 de la mañana, tamos saliendo de la Vega d'Enol. Empobinarémonos pela Cuenye La H.elguera hacia'l llagu Bricial, del que como ye normal nesta dómina del añu, tan sólo cuerre una pequeña riega y una llamarga escosa.

Baxaremos a la vega Bricial, travesándola hacia'l puntu más feble del paré que la forma, na que veremos traces d'un pindiu senderu nuna curtia canalina. Aportamos a la base y xubimos per un embarráu y tiesu senderu hasta salir a una h.orcadina hacia'l H.ou la Cocha, que darános pasu a tol Valle Resecu.

Siguimos valle Resecu alantre... que de resecu tien pocu la verdá

Sí, conocer el Valle Resecu fué lo que dió vida a esta travesía. Dempués de conocer el del ríu Ridimuña, va unos meses, agora tenía munches ganes de conocer esti valle paralelu y nun defraudó de nenguna manera, faciéndose nun caleyar cenciellu y entreteníu y alcontrándonos munchísimu ganáu y muncha agua pa esta dómina del añu.

D'esti xeitu, esfrutándo d'un senderu bien prestosu, diremos pasando d'un llau a otru de la riega, siguiendo h.itos y marques colloraes y descubriendo llugares como les Texuques, el Resecu Baxu, el Resecu Cima y a lo caberu entraremos nos H.oos del Resecu, onde ciertamente sorprende la muria qu'enrededor los zarren.

Remontamos el perguapu canalón del Conh.urtáu

Pero onde hai una muria, siempre hai dalgún llugar pa superala y nesti casu hai varies opciones: a la mandrecha pela Llampa Buena hacia'l Cantu Llimpóu o a la manzorga como ye'l nuesu casu pelos canalones del Conh.urtáu o pel de los Desvíos.

Nós, magar de los 3,5 km de Valle Resecu vamos metenos agora nel Canalón del Conh.urtáu, que saliendo de la Vega Les Perdices asciende perpindiu durante 1,5 km hasta'l colláu del Conh.urtáu que separarános malpenes unos 40 m de desnivel del cumal del Picu Conh.urtáu de 1939 m

Finamos los caberos metros del canalón hacia'l cumal del Conh.urtáu

Si'l valle Resecu prestónos enforma, el canalón del Conh.urtáu dexónos la impresión de tar nel coral del Cornón, pindiu, arrodiáu de caliza, con pedrera pero llibrable per senderu caleyeru y con milenta grandes cumales asomando la tiesta penriba de la fondura del canal.


Con un total de 3 hores y media de ruta, decidimos quedarnos nel Conh.urtáu xintando y pensando cual va ser el siguiente pasu na ruta. Tenemos munches alternatives marcaes, planes A, B y hasta C, pero'l día lleva xugando con nós, con calor y muncha humedá y un borrín con ganes de folixa col xube-baxa continuu.

A secar un ratín nel Picu Conh.urtáu (1939 m)

Ye bien ceo, menos de la una, pero'l borrín ataca una posible salida hacia la H.orcada Blanca con un posible ataque a la Pica La H.orcada y como ye'l primer día, la mochila pesa una burrada y llevamos un sudadón d'escándalu tirámonos a echar la siesta y mirar pa tola maraviya que nos arrodia.

Cuando tamos cansaos de tar secando, quitando y poniendo ropa, fartucos y cola camiseta de nuevu  seca, decidimos tirar hacia la Vega d'Aliseda, nun vaya ser que métase del tou la nuesa borrina y tengamos problemes pa salir d'esta fastera tan gafa del Cornión.

Baxamos hacia la vega d'Aliseda col borrín folixeru

Baxamos hacia Aliseda, alcordándonos de la primer vegada que tuviéramos xuntos ellí, nel ataque en plena ivernada a la Punta Gregoriana, que quedóse nuna peligrosa ascensión a la Cabeza Llombreras o primera Torre de los Cabrones.

Güei, col día aguantando pel momentu, hasta podemos esfrutar de lo guapa que ye esta vega y más nuna dómina onde'l ganáu apura los sos últimos díes de llibertá en Picos enantes de que toque baxalu hacia altores más encomendables pal iviernu.

Paseamos con tranquilidá pela Vega d'Aliseda pente'l ganáu a puntu retirase

Paseamos cola calma y despedímonos poquín a pocu de cumales algamaos, como la Peñesanta d'Asturies, Picu los Asturianos, Canal Parda y Traviesos  o la llínea de la Verdelluenga al H.ultayu ambes feches en plenes traveseres y con un mochilón asemeyáu al de güei.

Facemos tol camín d'Aliseda intentando facer el meyor track posible, pero esta fastera ye tremenda, ya qu'en tres díes pasamos 4 vegaes per equí y nun fuimos a alcontrar el meyor senderu. Paez imposible pero ye así, con tracks, mapes y la de dios acabes siguiendo h.itos que salen en toles direiciones y nunca yes a facer lo mesmu.

Facemos el enrevesosu camín pente Aliseda y Ariu cola mayor de les calmes

Ensín más, lo típicu ye siguir Aliseda hasta'l final y pasáu la fonte d'Aliseda intentar dexar el Picu Gustureru a la nuesa mandrecha, pero ye igual de revesosu que siguir de frente hasta'l colláu H.ermosu y dexar el Gustureru a la nuesa manzorga.

Al final, ye siguir los senderos marcaos o los h.itos que vayamos viendo pero siempre sabiendo orientase y si vos entra la borrina, más vos val tener un mapa y brúxula o GPS con un track fiable pa siguilu al milímetru, sinon cuando vos queráis dar cuenta lo mesmu tais baxando per Trea jeje.

Aportamos a la mayada d'Ariu decidiendo facer delles cabeces d'esta fastera

Nós a lo nueso, poro caleyamos sele hasta alcontranos baxo'l H.itu y ellí garramos el camín que vien del Llagu La Ercina, parándonos a charrar con bien de xente qu'alcontramos, lo cual sorprendiónos por ser Xueves.

Pero bono, tamos en Setiembre y xente de vacas tendrá de haber. Dende equí, quiero dar recuerdos a Sol cola que tuvimos falando un bon ratín y de pasu dándo-y caricies a la so perrina Bonnie, enantes de siguir camín hacia la Vega d'Ariu.

Pasamos peles cabeces del Covu, La Verde y H.ulagua pa baxar al refuxu

Como díbemos sobraos de tiempu, siguimos ensin quitar mochilones y ficimos les cabeces que cierren la Vega d'Ariu d'Este a Norte, entamando pela Cabeza'l Covu (1724 m), Cabeza La Verde (1716 m) y per últimu la Cabeza H.ulagua (1722 m) enantes de baxar al refuxu ya envueltos na ñeblina, que nun diba desapaecer, al igual qu'un cutu importante, en tola tarde-nueche.

Quedóme pa otra la Cabeza La Llambria que llámame muncho l'atención pola enorme muria que cae dende ella hacia Trea y más abaxo pal Cares y que tien que tener unes vistes increyibles del propiu Cares y del macizu de los Urrieles... pero pa nun ver na... meyor dexala pa otra ocasión.

Nel refuxu d'Ariu... encantaos anque nun veamos les guapes vistes

Ensín más... a les 5 la tarde nel refuxu, dedicámonos a la vida contemplativa, la inxesta de zumu de cebada, pasar fríu lo xustu nel refu y decínos a nós mesmos que tomamos una gran decisión por nun metenos a restolar cumales per tarrenes desconocíos del Cornión, porque lo mesmu tábemos col GPS pegáu a la ñariz pa salir d'Aliseda.

En resume... ruta imprescindible si vos presta conocer valles ganaderos del Cornión y pocu transitaos, pa caleyar con tola tranquilidá del mundiu. A cambiu, hai que dar zapatu unos 13,3 km y superar un desnivel de 1285 m positivos... pudiendo baxar les nueses 8 hores, en dos lo menos, si quitamos la hora durmiendo la mona nel Conh.urtáu y el paséu de Cabeces d'Ariu.

La próxima más, meyor y mui emocionante...

Camudando'l Camín per fasteres mui ganaderes