Santiyán (Amieva) - Beyu Pen - Picu'l Combre - Carmineru

23 d'Abril de 2016

Track: Santiyán (Amieva) - Beyu Pen - Picu'l Combre - Carmineru

Tamos en plena Xuntanza 2015-2016 baxo un llover intensu na plaza de Santiyán, nel conceyu d'Amieva. Atrás quedara l'almuerzu en Cangues d'Onís y más atrás tovía'l viaxe dende Xixón, faciendo camín pela autovía'l Cantábricu y la N-625.

Llueu pasariémos pelos pueblos de Cañu y Tornín, cruciando la ponte Dobra entrando nel conceyu d'Amieva, onde perpasaremos los pueblos de Miyares, Corigos, Pervís, La Vega Pervís y Santiyán, onde quedaremos 8 valientes col chubasqueru como preséu perimportante pa la ruta que tenía na tiesta.

Semeya de grupu chubasqueru en Santiyán (141 m)

El día nun daba pa más, asína que cruciamos la ponte sol ríu Seya (141 m) col envís de facer la ruta de senderismu del Beyu Pen. Ye una rutina preparada pa neños, con dellos tueros y peñes pintaos pa que la reciella intente pescanciar que ser mitolóxicu asturianu ye'l representáu.

"Caleyando baxo la lluvia" nel Beyu Pen

Nós, col día que taba nun paramos un segundu a mirar pa ellos y preferimos caleyar esfrutando de los milenta saltinos d'agua y en realidá d'una guapa ruta de senderismu, lloñe d'intentar ameyorala con un puquiñín de cultura astur, lo cual siempre ye d'agradecer.

Con pocu más qu'avanzar ensín pegar dalgún resbaríon y sacar semeyes sin pingar muncho la cámara, salimos del beyu per una ponte hacia la mandrecha la riega'l Beyu y magar de pasar baxo un paré increyible de la Peñe La Duce, aportamos a Pen, col picu Pierzu mirándonos como "pa onde vais rapacinos col día que ta".

Salimos del Beyu Pen hasta'l guapu pueblu de Pen baxo l'atenta mirada del Picu Pierzu

Baxo un orbayu más finu y con una pingadura curiosa, caleyamos per Pen, camentando ya que pocu más fadremos nel día de güei hasta que dame por entrugar si hai un chigre onde tomar un cafetín y decidir que facer cola nuesa vida.

Y equí, la grandiosa suerte, fainos conocer Casa Tin, el nuevu chigre del pueblu, que ta a piques d'abrir y déxenmos entrar a echar unes cerveces, tovía con obres nel llocal. Tamos peragradecíos col tratu nos 40 minutinos que tuviemos, probando una empanada ablucante, regada con unes cervecines bien fríes.

Repostiamos fuercies en Pen y salimos col día espeyáu y rellumante

Y nesto... supongo que por echá-y valor al asuntu, Xuan de la Borrina y el Nuberu pónense de la nuesa parte, abriendo'l día y caleciendo'l cuerpu un solín bien prestosu. Pa enriba, unos paisanos del pueblu, aconséyenmos que xubiéramos hasta'l picu a la manzorga del Pierzu, pa facer un pocu más de ruta.

Faltaría más, namás que lo dixeron, siguimos les sos indicaciones y envede tirar a Villaverde pa descender hacia'l Seya de nuevu, al altor de la riega la H.ogaza desviámonos per una pista a la mandrecha que de bon caminar tendría de dexanos en Rocoru y llueu nel colláu la Valleya, pente'l Pierzu y el picu'l Teyéu.

Ascendemos pela pista de Rocoru hasta'l Cubillín

Como nun tenemos mui claru, cuanto aguantará'l día decidimos nun forciar la máquina de más y al altor del Cubillín (670 m), tirámonos per una valleya pindia, pero caminable, col envís d'atacar el picu más norteñu d'esti xerru.

Con munchu esfuerzu, superaremos los más de 300 m de desnivel direutu dende qu'abandonáremos la pista hasta'l cumal del Picu'l Combre, de 984 m. El nome, fué afitáu per un paisanu de Villaverde, col cual charramos al altor de Siña.

Facemos la pindia ascensión hacia'l Teyéu quedándonos nel Picu'l Combre

Dicir que fué ún de les ascensiones mas prestoses de los últimos tiempos, por nun saber que díbemos alcontrar, por garrar una canal con una pinta tremendamente pindia, pero que fue dexándose facer y porque la cara norte d'esti cumal, al igual que del hermanu mayor, el Pierzu, ye increyíblemente cortada y travesada d'enriba a abaxo per canales que paecen intransitables.

Semeya de grupu nel Picu'l Combre (984 m)

Dalgo más de 15 minutinos nel cumal y la ñube métese escontra la Llambria lo que déxanos coles ganes de siguir la ruta hasta'l Picu'l Teyéu, unos metrinos más alto. Aún así, con bon tastu per esta ascensión decidimos baxar hacia la fastera de Villaverde.

Pa ello, averámonos a la Graña La Muezca (951 m), onde camudamos de fastera y entamamos ún de los descensos más pindios de los últimos tiempos tamién. Na primer parte, tocarános bregar pente tramos de yerba pindia y calizu teniendo qu'escoyer bien cada pasu pa nun metenos en canalizos perpindios.

Descendemos del Picu'l Combre per un tarrén perpindiu

La segunda parte más de prau, entamará al aportar a una fonte y con un solitariu árbol, nomándose la Cuesta'l Paréu, siendo tol tiempu de prau, pero d'irregular terrenu, asína que nun debemos baxar al debalu si nun queremos dexar un todiellu nel intentu.

A lo caberu, toparémonos con un hombru nel que podemos tirar a la mandrecha hacia un claru senderu que veíemos dende riba o baxar per una pindia canal a la manzorga, con rastru de pasu que va llevanos casi de secute hasta la pista onde ta'l cementeriu de Siña.

A la fín aportamos a la pista que tien de llevanos hasta Siña

Nel intre, podriemos dir un pelín hacia Villaverde pa baxar pela carretera hasta'l crucie cola riega Carmineru o conocer el palaciu de Siña, cosa qu'anque tea nun estáu pelín ruinosu, paga la pena conocer.

Baxamos entós, per pista formigonao para dacuando a echar una güeyada a la nuesa baxada dende'l Picu'l Combre, la cual viéndolo dende lo baxo, presta más si cabe y aportamos a Siña onde con calma esfrutamos del palaciu y de bien d'edificaciones que tien na redolada, destacando una guapa capiya.

Caleyamos güeyando con calma'l Palaciu de Siña y sobretou la nuesa baxada del Combre

Magar de conocer el barriu de Siña, alcontrámonos con que llueu de la última cabaña, nomada como'l Caxigu, la broza fai desapaecer cualesquier rastru de bon camín, tirándonos más menos media horina, vuelta p'arriba y vuelta p'abaxo tornando a esta última cabaña, alcontrando restu de camín penriba d'ella.

Nun ye gran cosa, pere vese dalgo camináu al llau d'un tueru enorme de castañal, alcontrando meyor pasu dempués de dellos metros de descensu y viéndo que nun díbemos mal del tou, al ver dalgún antiguu corru de recoyer castañes.

Restolamos antiguos senderos pente la broza pel Cerréu

Ye'l monte Cerréu y de xuru que vivió momentos meyores, más cuidáu y llimpiu, pero bono, dir de monte ye lo que tien, que toca restolar pente los escayos y monte baxo, p'alcontrar a la fín un camín que dexónos na carretera, bien cerquino del nuesu destín: El Molín, onde entama'l camín que baxa pela Foz del Carmineru.

Baxamos hacia'l Molín onde garramos la foz del Carmineru

Tendremos de saltar una valla y alcontrámonos con otra pequeña ayalga en forma de beyu, el del Carmineru. Al igual que'l de Pen, el camín que va pegáu a la riega homónima ye un preciosidá, anque vaya munchos metros penriba del agua.

Caleyaremos esfrutando del momentu, contando con la gran suerte que tuviemos durante'l día, moyándonos nun entamu, pero pudiendo facer una ruta completísima con un bon ascensu y descensu, un averamientu per un preciosu beyu como'l de Pen y agora baxamos col ruxir del Carmineru decenes de metros baxo nós.

Aportamos a la mecedura del Carmineru col Seya pa caleyar xuntos

Aportaremos a la mecedura col Seya, cruciando una ponte que da señes de la importancia d'esti camín al llau del Seya y de siguíu caleyaremos al so par descubriendo Les Vegues, con campu de futbol y too, pa pasar un fín nun llugar increyible.

Poquín a pocu, averarémonos a Santiyán de nuevu y lo que diba ser un paséu tresformóse nun rutón de 7 hores y 40 min (reducibles nuna hora sin cerveces en Pen y perdese en Siña, jeje), percorriendo un total de 13 km y superando un desnivel de 1125 m.

Encamiento a facela!!!

Camudando'l Camín n'Amieva col Seya abondosu