Les Bedules (Ponga) - Picu Zorru

14 d'Abril de 2013

Track: Les Bedules (Ponga) - Picu Zorru

A vegaes falamos de les intentones a esti o al otru picu, pero nesti casu, toes foron virtuales ya que l'axenda d'intentos al picu Zorru ta a ceru. Anque na rialidá, bien de vegaes falamos de dir, aprovechando tal o cual motivu y finalmente camudáronse los planes por dellos motivos.

Poro, tamos ante un picu bien presente na toma de decisiones de rutes, pero que nun visitamos inda y lo más cerquino que tuviemos foi va unos añinos caleyando pela pista de la viesca Peloñu o nuna intentona pela ñeve que dexónos col tastu a ésitu al algmar el Recuengu n'ivernal.

Pero esta vegada, tamos enfotaos en dir a por él, poro nun vamos meter más desnivel del necesariu dende Sobrefoz y vamos xubir dende'l mayáu de les Bedules, más averáu a San Xuan de Beleño. La ruta tendrá más kilómetros pero muncho menos desnivel direutu.

Saldremos de Les Bedules (1087 ms) col Tiatordos detrás

P'aportar a les Bedules, salimos de Xixón como siempre, garrando l'autovía'l Cantábricu, col desvíu davezu a Cangues d'Onís onde almorzamos na cafetería Peñalver, onde dexáronme meter a Kíla, lo cual agradézco-yos enforma, asína como les indicaciones p'aportar ceo a Les Bedules.

Como bien dixéronmos, siguimos pela N-625, pasando pelos pueblos de Cañu y Tornín, y cruciamos el puente Dobra, pa entrar nel conceyu d'Amieva, onde travesaremos los pueblos de Buxil, Corigos, Pervís, La Vega Pervís y los Grazos onde topámonos col ríu Ponga nesti casu, y siguiremos camín pasando por Santiyán, Precendi, Les Vegues, Campurriondi, Ceneya y Rañes, onde metémonos de llenu nel Escobiu Los Beyos.

Pocu más alantre del desvíu al pueblu d'El Beyu, toparémonos cola Puente Bidosa, onde tenemos el tabayón d'Aguasalíu nes meyores condiciones pa esfrutalo, demientres garramos la Po-2 hasta Viegu, pa siguir xubiendo hasta'l colláu Llomena y d'ellí baxar hasta'l desvíu de la pista a Les Bedules.

Entamamos la xubida per pista cenciella y con grandes vistes

Magar de preparanos y de les semeyes de rigor col Tiatordos detrás, salimos cola vista puesta en toles direiciones. Les Bedules ye un llugar increyible... al Tiatordos, améstase la Llambria a la so mandrecha y el Maciédome a la manzorga.

Por nun falar del Cornión al oriente, El Pierzu y Carriá al norte y la nuesa ruta al sur, la cual empobinarános nun sele ascensu, pela mandrecha'l Prau Toru, separtándonos del davezu camín a la viesca Peloñu. Esta pista, llevarános dempués un tramu más sele, pasando poles cabañes de les Foyaques, onde apaecerá la peñe Recuengu, respigándonos n'alcordanza del ascensu.

Caleyamos cola presencia del Recuengu y el conxuntu Tiatordos-Llambria a la mandrecha

Siguimos tol grupu alantre y pocu dempués de les Llamargues de la Mofosa, tendremos unes poques envueltes, que fadránmos xubir desnivel y dexar esa especie de camín descansáu que llevábemo. Al empar, les primeres pisaes pela ñeve asocédense, empobinándonos hacia'l mayáu de Cáldes.

Equí, dixébrarémonos y parte del grupu, Pau, Rebe, Zori y Pangua siguirán de colláu en colláu, hasta aportar al de Pomerín, onde entama l'ascensu al Picu Zorru. Los demás, Ricardo, Charly, Simón, David y yo, vamos facer un vértice que fáltame por visitar, el del picu Rasu.

Xubimos por Llampes hacia'l Rasu

Kíla nun primer momentu fizo l'amagu de venir con nós, pero debió ver tol prau de Cáldes pel que correr y coló con Pau, demientres nós xubimos a pinchu pol mayáu Llámpes, onde'l paisaxe dende'l Maciédome a la Llambria ye guapísimu.

Dexamos el prau, y metémonos nun senderín estrechu que pente los árboles, va dexanos na cumera de la llomba que xube al Rasu. Equí, con munchísima más ñeve de lo camentáu, vamos entamar una llucha p'abrir buelga.

Perdura ascensión al Rasu por mor de la cantidá de ñeve

Na fastera más abierta, la ñeve ta pelín más duro y podemos avanzar aína, pero cuando averámonos a los árboles, tenemos muncha más fondura y la ñeve blando castíganos con fuercia. Facía tiempu, que nun me costaba tanto abrir buelga, teniendo que facer escalones pasín a pasu pa siguir avanzando.

Picu Rasu (1608 ms)

A la fín, casi dos hores dempués de partir de les Bedules, tamos nos 1608 ms d'altor del Rasu, el cual ye una maraviya d'allugamientu pa les vistes qu'anteriormente tuve citando. Les Peñes Santes... vense precioses con tanta carga de ñeve, talmente la Bermeh.a relluma col sol y nun tenemos casi ganes de marchar pero'l vientu ya'l restu collacios esperando faínos marchar a la carrera.

Dexamos de mirar pa Picos, pal Maciédome, pal Tiatordos... ya inclusu dexamos de mirar pal nuesu próximu destín... el Zorru, qu'apaez per delantre de les peñes Ten y Pileñes y ponémonos a mirar pal suelu, a la gueta del meyor senderu que báxenos hasta'l colláu Les Riegues.

 Ablucantes les vistes dende'l Rasu

A esti primer colláu baxaremos volaos, pero tola faldera que baxa del Rasu, fadremos pela fastera occidental, col envís de tener la ñeve más duro y aún así, los pasos faense pesaos y tardamos una barbaridá n'avanzar, hacia'l colláu los Cepos.

Mal nome esti pa dir pente la ñeve, sinon que-y lo digan a David, que casi pierde la bota y la polaina nun cepu ñeve, jeje. (Aún así, la toponimia de los cepos pudiera venir de la esistencia de truébanos pa miel nesta fastera).

Tramu abegosu con bona capa ñeve dende'l Rasu hasta'l colláu Pomerín

Pasamos pembaxo d'esti colláu y de la llomba que recibe'l mesmu nome, y topámonos con una barrera d'escobones, que superamos dando pasu, a la viesquina final que déxanos nel colláu de Pomerín, onde alcontrámonos con tola xente echando un pigacín al sol.

Llevamos pocu más d'hora y media navegando ente la ñeve del Rasu, y darréu, magar de picar dalgo, vamos decidir que facer. El vientu, nesti colláu de 1516 ms, sopla con fuercia y paez qu'amedrana a dellos del grupu, anque lo a gustu que tase tres d'un carrascu al sol paez ser la mayor de les razones pa non xubir.

Al final, Rebe y Pau quédense nel colláu que tien unes ablucantes vistes, acompañaes por Charly al que-y pasó factura la rodiella, na travesía del Rasu pela ñeve. Los demás, xuníendose Zori y Pangua al grupu, siguimos a pol Zorru, superando lo primeru un enorme trabe, pa entamar la rodiada del picu Lluengu.

Bordiamos el Picu Lluengu pela fastera oriental

El colláu Zorru, ye un guapísimu colláu formáu pol picu Lluengu, cumal calizu y aéreu y el picu Zorru, cume más aselada que suel garrar una bona capa ñeve. P'aportar a esti colláu tenemos qu'arrodiar tol cresteríu que baxa del Lluengu y finalmente dedicimos facelo pela fastera oriental anque'l vientu seya l'azote cimeru de la nuesa ruta.

Traveseramos unes amplies pales de ñeve, con bona inclinación sola Canalona y la riega Bustiellos y dexaremos per una migayina la ñeve, pa travesar les collaínes de  la Saeta, onde sopla'l vientu de tala manera, que métenos la llercia nel cuerpu.

Pasamos a adientranos na canalona que xube al colláu Zorru

Nel intre, a Simón nun-y presta nada ver la canalona d'ascensu al colláu Zorru. Tamos n'alerta por argayos y tamos viendo dende la nuesa posición como la parte central ta semada d'ellos. Encamiento-y a siguir un pocu más, pero aína diz que nun lo ve y retírase pa xunise a los collacios que tan en Pomerína echando la siesta.

Decidimos que paga la pena siguir un pocu alantre, pa ver si la cornisa que vemos na parte más cercana al Zorru baxa d'altor pel Lluengu. Poro, siguimos per tarrén de piedra cenciello, hasta garrar canal arriba, onde diremos lo más pegaos posible a los farallones calizos que baxen del Lluengu.

Pangua y Kíla avanzan a la tiesta'l grupu enfotaos n'algamar el colláu

La idega ta siendo bona, ya qu'avanzamos despaciu pero vamos seguros. A tramos, aliendo a la xente a que pase tramos de ñeve lo más apriesa posible, ya que nun me presta l'estáu de la ñeve que tenemos penriba y otres vegaes afitamos los pasos, al travesar un argayu recíen cayío.

Con seguridá, calma y bon facer, aportaremos a los 1722 ms del colláu Zorru, onde quitámonos les mochiles y los nervios. Nun ye cenciello avanzar pela montaña, ensín depender d'un mesmu, ye dalgo que ponme más sollerte de lo normal y quiciás aturullo a la xente con munches cosines y peligros llatentes.

Del colláu Zorru al Picu Zorru sepáranos un paciente ascensu

Pa bien o pa mal, ficimos lo más difícil y agora namái, quedábanos esfrutar de la pala final, erma de ñeve hasta la cume. La primera que lu fizo foi Kíla, qu'acoyona solo de vela, como múevese pela montaña con menos de 7 meses. Da-y lo mesmu xubir hasta'l pechu de ñeve, que movese pela caliza como un robezu, ella paez que va cola sorrisa na boca y prestándose a visitar a unos y a otros y repartir ánimos a los más cansaos.

Cumal del Picu Zorru (1838 ms)

Los demás, fuimos aportando a los 1838 ms, ún tres d'otru, hasta xuntanos toos pa esfrutar d'un monte tan increyible. El bautismu pa Zoraida y Ricardo foi completu, y con tranquilidá llegaron bien hasta riba, anque inda diba quedá-yos lo pior y más cansáu, la baxada, jeje.

Llugar privilexíau pa les vistes

Nin 5 minutinos tuviemos enriba del Zorru, ya que'l vientu facía pocu agradable pasar muncho ratu ellí, así que baxamos al colláu, onde recoyimos les mochiles y decidimos intentar una baxada pela fastera occidental. Unos cuantos metros de baxada hasta una cresta que xune la Peñe Bermeya y el Lluengu, bastó pa dame cuenta que nun podía meter per ellí a naide.

Nun me prestó res, lo pindiu de les pales de ñeve y los posibles destrepes n'amestáu, poro descansamos y picamos dalgo abellugaos del vientu nel colláu pa relaxar mente y baxar pel mesmu llugar. Nun me prestaba tornar per esa canal cola ñeve tan espuesta al sol del mediudía, pero meyor buelga conocida que non una por tener qu'abrir. 

Baxaremos al colláu Zorru a descansar un puquiñín y p'abaxo de nuevu

Por suerte, la ñeve, camiento que gracies al vientu fríu, caltúvose decente y pudiemos baxar munchísimu más rápidu que na xubida, travesando tolos trabes ensín problemes, hasta'l puntu d'aprovechar la propia ñeve, pa baxar entainando, dientro lo posible.

De nuevu, l'arrodiada a la muria del Lluengu, nos collaínos, fízome alcordar d'esi primer trepe al que yo albidraba que yera'l Zorru y nun yera asína. Alcuérdome d'acabar enriscáu con cayíes pa dambos llaos y dicir al collaciu, Rolo, que per ellí, nun díbemos a nengún llau.

Otra vegada damos arrodiamos el Lluengu hasta'l colláu Pomerín

El casu ye, qu'a pesar de nun tar nos mios planes encumar el picu Lluengu, si tengo que tornar por dalgún motivu al Zorru, piensu da-y un pegue al Lluengu. Darréu, paez que tengo la necesidá de saber per onde xúbese a un picu tan calizu y aéreu. Pa otra será.

Polo demás, fadremos les travesies de vuelta al colláu Pomerín, col esfrute de superar de nuevu'l potente trabe d'entrada al colláu y ellí garramos el camín ñeváu que tien d'emponinos al colláu Cáldes. Les más de 6 hores de ruta, casi ensín parar, faen qu'esti tramu pela ñeve hasta Cáldes fáigase bien pesáu y l'odiu al ellementu blancu seya evidente.

Camín a Caldes col Pierzu y Carriá de fondu

En Cáldes una pequeña parada pa echar un vistazu a la vía d'ascensu y descensu de la peñe Recuengu y siguiremos avanzando, pente cabañes desainicaes, onde un tiempu meyor ya pasó nestos pastos. Da pena velo así, pero ye parte de la sociedá escaecer el pasáu, camentando que'l futuru será meyor... asína nos va.

Tramín de pista a les Bedules con cansanciu

El restu del camín, será pela pista hasta Les Bedules y será nun clásicu mou muñecu, nel que'l calor sumáu al cansanciu, fadrá interminable pa toos aportar al aparcaderu onde tan los coches y los collacios que con tan bon humor tan esperándonos. Asína presta y muncho, xente.

En resumen, perencomendable ruta, poles vistes, pol picu... por too, que llevarános durante 7 hores y 45 min, a facer un percorríu de 15,2 kms, superando casi 1200 ms de desnivel acumuláu positivu, dando-y preste a esti raposu picu.

Camudando'l Camín en Ponga

Nesti día de ñeve y calor ficimos el Picu Zorru (1836 ms): monte prestosu astur de PongaVer progresos en: Retos montañeros