Cueva de Ágreda (Moncayo) - Sierra del Moncayo

7 d'Agostu de 2012

Track: Cueva de Ágreda (moncayo) - Sierra del Moncayo

Pues como siempre que toi de vacaciones en tierres sorianes, suelo preparar daqué pa facer monte, esti añu casi tenía preparáu toles rutes posibles pa finiquitar tolos dos miles de Soria, pero ente les folixes, dir a Valdenebro a esguilar y el calorón d'esti añu, tan solo pude salir un día y amás en solitariu.

Nun tuve la suerte de tener compaña y casi lo foi meyor, porque lo que tenía programáu yera duru pa llevar xente. Asína que llevántome, a les 5 y media la mañana en Recuerda y a les 6 toi saliendo del pueblu en plena nueche, col envís de facer tolo que pueda de ruta pasando'l menor calor posible.

Primer vistazu a la Sierra del Moncayo

La verdá ye que'l camín en coche fízoseme cortu y pasé per pueblos como Berlanga de Duero, Almazán y Gómara enantes d'empobiname al mio aniciu de ruta: Cueva de Ágreda pero enantes d'aportar paréme nel arcén de la carretera a facer esta semeya d'alborecida.

La semeya ye una amuesa d'esta xerra del Moncayo... espeyáu en toles direiciones menos nel cumal que tien una boina de ñubes perestraña, qu'a lo postrero pude sentir nel mio propiu pelleyu.

Casi de nueche pa salir de Cueva de Ágreda (1288 ms)

El casu ye qu'a les 7 la mañana toi preparáu pa salir y faígolo pela caleya tres de la semeya que llevaráme pegáu al ríu Trasmoncayo, alloñándome del pueblu sele, demientres xubo hacia la Atalaya.

Hai que dicir, que pocu más abaxo del pueblu, sal una pista que va llevanos direutamente al colláu al que tengo intención d'empobiname, pero si a dir en solitariu améstes-y enguedeyame metiendo los tracks y tener el gps colos mapes namás... ya sabes, pues tires d'orientación y fuera.

Salimos caleyando pel barrancu de la Fuente de Mendruguillo

Poro, aporté a la Atalaya y decidime a garrar el regueru del barrancu del Royo qu'empató col de la Fuente del Mendruguillo y que sería finalmente'l que diba llevame nel sen correutu hasta Las Majadillas, onde perpasé pola mandrecha los restos de corrales d'oveyes y xubime hacia la pista, que venía dende'l pueblu unos metros penriba mía.

Too taba siendo práuticamente nuevu pa mi, llevo'l gps pero nun llevo los tracks y amás ye la primer ruta potente na que voi en solitariu y per un llugar que desconozco dafechu. La sensación ye rara ya inda nun les tengo toes conmigo, así que decido facer les coses poquín a pocu y lo primer ye aportar al colláu.

Xubiremos del colláu de Canto Hincado hacia los Cejos

En menos d'una hora dende que saliera toi nos 1482 ms d'esti colláu, que ta pente'l Canto Hincado y la faldera de la Peña Negrilla, primer dos mil al que pretendo ascender. Tamién, fíxome nos cartelos que señalen les distancies a los pueblos ya que toi na pista qu'arrodia tola Sierra del Moncayo y ye per onde pasa la mítica Calcenada, la cual tuve tentáu de facer dalgún día, pero los escesos suelen salir caros.

Del colláu salen varies pistes madereres y yo voi garrar la de más a la mandrecha, la cual fadráme xubir cómodamente en llargues envueltes hasta aportar al final d'esta en Los Cejos, onde finen los árboles y camiento que ya toca ponese a facer l'ascensión a la Peña Negrilla.

Ascendiendo a Peña Negrilla baxo les ñubes col baxu soleáu

La pista quitóme muncho desnivel y salgo de 1850 ms hacia'l cumal, metíendome per unes lleres pa llibrar el tarrén d'arbustu baxo que faíse molestu p'avanzar. A estes altures, ya tengo na tiesta'l ruxerux d'un vientu que parez azotar con fuercia y soi a comprobalu del too cuando faigo cume nos 2077 ms de la Pena Negrilla.

Ye'l mio primer dosmil soriano de la sierra del Moncayo y ye la primer vegada qu'acolumbro'l verdaderu Moncayo y lo que toi sintiendo nun me presta muncho. Nunca viera un monte con asemeyáu calter raru meteorolóxicu.

El Moncayo dende Peña Negrilla (2077 ms)

Ta completamente soleyeru'l día pa tola fastera soriana y tamién pa la maña y el Moncayo tien un marabayu de ñubes con formes rarísimes y el vientu les trae y les lleva de continuu, ensín xacíu.

Nun se mui bien que facer, así que tiro al menos hasta'l siguiente dos mil, baxando tan solo unos metrinos a un colláu con chozu de piedra y en pocu más d'un cuartu d'hora toi nos 2111 ms de la Peña San Miguel, onde nun se pue parar del vientu que fai y el sol xuega coles ñubes dándo posibilidá de miralu de frente ensín quemase la vista.

Siguimos col sol tapecíu hasta la Peña San Miguel (2111 ms)

Son les diez menos venti de la mañana y llevo dos hores y media de ruta y camiento pa mí, que nun voi tornar pa casa ensín intentalo y amás de xuru qu'acaba abriendo anque toi pasando casi fríu a estes hores.

De too, apréndese y ye la última vegada que salgo de monte ensín dalgo de ropa curioso. Namái que tengo'l xilecu polar y nun ta siendo suficiente, poro pel momentu voi baxar lo más aína posible hasta'l colláu de Pasalobos que separa estes dos cotes del conxunto del Moncayo.

Camentando posibilidaes col Moncayo al frente

La baxada sigo facíendoles per lleres y n'otru cuartu d'hora toi nos 1945 ms del colláu, onde alcuentro abellugu al llau d'unos árboles, sentándome un ratín, xintando dalguna barrina que merqué'l día anterior y echando un papáu d'aquarius pa quitar la sede.

Nel intre, per primer vegada veo aportar hasta'l colláu a un pareya de senderistes que salúdenme a lo lloñe y tornen so los sos pasos hacia la parte maña de nuevu. Nun tengo claro, que taben faciendo per ellí y pamidega que pensaben lo mesmu de mí, hasta que viéronme tirar p'arriba.

Ascendemos dende'l colláu de Pasalobos pela vertiente soriana

Yeren les díez de la mañana, nun me diba quedar ensín intentalo, asína que garré tola ropa que tenía de más... una braga y tiré p'arriba con xeitu, esfrutando d'una xubida bien guapa, na que les montoneres de h.itos de piedra diben llevándome con seguridá a pesar de la ñebla qu'esnalaba alreor de mí.

La verdá ye que foi una ascensión disfrutona y les cortes envueltes del senderu penriba de les piedres sueltes nun se me fizo nada pesáu colo qu'a pesar del fríu que pasé cuando aporté al cumal de Pico Moncayo y a los 2313 ms taba encantáu cola decisión de tirar p'arriba.

Cumal del Pico Moncayo (2313 ms)

La sorpresa foi cuando alcontréme con un mar de vivacs nos que taben refuxaes decenes de persones. Quedé ablucáu ya que de la mayor de la soledá n'ascensión pasé a nun poder casi nin faceme la semeya de rigor nel vértice xeodésicu.

Tampoco distrayime demasiáu y namái tocar el vértice metíme yo tamién nun vivac pa protexeme del vientu ya intentar calecer un pocu, xintando chocolate como si non costase. D'otra miente, naide de los grupos qu'había per ellí, nin siquiera saludó asína qu'a lo mío.

Siguimos caleyando sierra alantre con vistes a la vertiente maña

Tuve tiráu unos doce minutos y decidime a siguir alantre, anque'l día nun acaba d'abrir. Total, más fríu ya nun podía pasar, poro siguí alantre tol cordal, viendo lo que m'esperaba per delantre... una sucesión de llombes hasta l'aburrición nos que lo únicu que facer yera poner un pie tres d'otru.

De camín diba saludando a la xente, que venía tapada hasta les oreyes como podía y baxé hasta'l colláu del Alto de las Piedras, onde aporta una ascensión pol barrancu del Coludillo que sal del mesmu pueblu de la Cueva. Yera la opción d'escape que tenía si'l tiempu calteníase murniu.

El tiempu paez aselar demientres sigo conociendo'l Moncayo

A la escontra, paez que va aselando y agüeyo con allegría'l cielu azul demientres paso penriba del cuartu dosmil del día, el cerro de San Juan (2274 ms) y magar de baxar d'ésti tópome col final de la xubida dende la vertiente maña nun collaín y como non, con otros tantos montañeros más.

Tol mundiu sigue a la so bola... dame un pocu de pena esto, así qu'ensín más, sigo hasta otru altu más el del Corralejo que va dar pasu a un descensu un pocu más llargu hasta'l colláu de Morcas (2135 ms) onde a la fín, un paisanu de Zaragoza con casa en Alcalá del Moncayo, para a charrar un ratín.

Cabera ascensión al Alto del Moncayo (2224 ms)

La verdá ye que taba aburríu de tar colos mios camientos y vínome bien falar un ratín con esti home, qu'entrugome como taba la cosa penriba, diciéndo-y que llegaba nun bon momentu ya que ya taba abriendo.

Despedímonos y siguimos caún pal so llau, siguiendo camín hasta l'últimu esfuerzu en desnivel, superando casi otros cien metros de desnivel hasta'l Alto del Moncayo (2224 ms) onde salúdame con un bostezu un xigantescu mastín que taba curiando les oveyes.

Paso un poco a lo lloñe, nun vaya ser que nun-y preste la mio presencia y coto lo que me paez el puntu más altu col gps pa dempués descender un pelín hasta'l vértice que tien el nome de Lobera anque'l monte seya'l Alto del Moncayo.

Vértice nomáu como Lobera pelín más baxo que l'Alto del Moncayo

Llevo una hora dende'l Pico al Alto del Moncayo y agora pega'l solín, poro refúxome del vientu col vértice y reláxome un ratín ya que voi sobráu de tiempu, demientres xinto dalguna llambionada y frutos secos.

Casi toi apigazando, cuando apaez un pastor qu'entrúgame si viera oveyes, digo que ta xustu al otru llau de la llomba y siéntase un ratín conmigo a falar. Otra vegada, qu'agradezco enforma falar un ratín y amás interésase d'au vengo y entama contame delles hestories d'esti monte.

Más qu'hestories foron bonos conseyos d'esti pastor, el cual tuvo a puntu de morrer de fríu un iviernu, quedándome pa dientro un "nun m'estraña, si fai fríu n'agostu como va tar n'iviernu" y tamién aconseyome nun averase con posibilidá de tormenta ya que como bien dixo "esta tierra atrae la chispa".

Baxando hacia'l colláu de Santa Lucia

Nun tuve más, que mirar pa onde taba sentáu, pa ver que toles piedres teníen un collor arroxáu de fierru, nun duldé nin un minutu de tal afirmación y más cuando contóme que va unos años un rayu matárale 350 oveyes d'un chispazu.

Magar d'esta charrada, despídome y entamo lo que diba ser una llarga y penosa baxada. Primeru foi hasta'l colláu de Santa Lucía, onde m'asperaba una ascensión de 3 ms hasta'l Alto de la Majada Alta, caberu dos mil del día.

Y dende ellí, garré a bon ritmu'l barrancu de las Neveras hasta que na loma del mesmu nome, garré una eterna pista, na que cada envuelta tenía más d'un kilómetru y sumáu a que na parte baxa ya nun pegaba'l vientu, el calor tornábase horrible.

Penosa baxada per amplies envueltes hacia la carretera

Finé a la fín, les maldites envueltes y al altor de la riega de la Fuente del Buitre, paréme nuna roca a xintar el bocata aprovechando la solombra y el pocu frescu que daba'l ríu. Nun me podía creyer qu'en malpenes hora y media de baxada pasara de tener fríu a morrer de calor.

Venti minutinos de xinta y nun quise parar más, ya que yeren les dos de la tarde ya inda tenía un bon tramu por facer, el cual diba llevame per un camín al llau de la riega, hasta la carretera que venía dende Beratón hasta la Cueva.

Infernal paséu pel asfaltu caliente pente Beratón y Cueva

Nin que dicir queda, que la ruta perfeuta sería en travesía, dexando un coche en la Cueva y otru en Beratón, porque sinon, toca pues lo que me tocó a mi, comerme 7 kms d'asfaltu baxo un sol plomizu.

Nos tracks, tenía marcaos caminos al llau de los ríos pa facer esti tramu, pero cola hora que yera nun tenía munches ganes nin motivación pa poneme a buscalos al traviés de los mapes asína que carretera y manta y casi n'otra hora y media taba de nuevu nel pueblu de la Cueva onde nun había un malditu chigre onde tomame una cervecina... manda coyones.

Camudando'l Camín colos Altos del Moncayo despeyaos

En resumen, guapa ruta a facer en travesía o n'otra dómina del añu con menos calor, porque fríu de xuru que fai arriba, jeje. En total foron 8 hores y media, nos que caleyé un percorríu de 31,3 kms y superé un desnivel positivu de 1520 ms, pa conocer tolos dosmiles d'esti monte tan peculiar que ye la Sierra del Moncayo.

Nesta llarga ruta fice 7 dosmiles de Soria: Peña Negrilla (2077 ms), Peña San Miguel (2111 ms), Pico Moncayo (2313 ms), Cerro de San Juan (2274 ms), Alto del Corralejo (2273 ms), Alto del Moncayo (2224 ms) y Alto de la Majada Alta (2003 ms)

Ver progresos en: Retos montañeros