Pendones (Casu) - Picu Cornielles

24 de Marzu de 2012

Track: Pendones (Casu) - Picu Cornielles - La Carasca

Plaga de lesiones nel Grupu Montaña Xuan de la Borrina que dexónos inclusu sin el creador de la ruta que nos tocaba facer, César. Aún así, el bon tiempu y les ganes de tornar a Casu, son más que suficientes, pa que Pangua, Simón, Paulina y yo, enfotásemonos nuna intentona a la Peña La Llambria.

Foron munches les duldes sola meyor opción pal intentu y al final decidime a dir dende Pendones. Poro, vamos salir de Xixón pola autovía minera, col envís d'empobinanos pol Corredor del Nalón y travesar los conceyos de Llangréu, Samartín del Rei Aurelio y Llaviana pa parar a desayunar en Rusecu, capital del conceyu de Sobrescobiu.

Partimos de Pendones (747 ms)

Magar del desayunu de rigor, partiremos de Rusecu, pa siguir pola As-17, hasta'l conceyu de Casu, onde travesaremos los pueblos de Tañes, Abantru, Les Yanes, El Campu (capital), Sotu, Sobrecastiellu, Bezanes, El Castañéu y en la Pontonciella, desviarémonos al fin a Pendones, el nuesu puntu de partida.

Esta vegada nun vamos tener la suerte de la compaña de Nilo, como nel Maciédome, y ye una pena, ya que tenía cierta curiosidá pa cola conocencia de Nilo na fastera pela que díbemos movemos nesta ruta.

Primeros pela pista normal parelela al ríu Pendones

Ensín Nilo de guía, pero con munches ganes de caleyar y con un día preciosu, entamamos a caleyar venti minutinos enantes de les 10 y facémoslo, empobinándonos paralelos al ríu Pendones como si fuésemos a la mítica ruta al Tiatordos.

Desviámonos pol camín del regueru de Llábana

Como non, caleyaremos xunto a un bon garrapiellu xente que diríxese hacia'l Tiatordos, travesando con ellos les riegues de Rinavea y Llábana, hasta nel crucie que va pal Sen de Varas, nós vamos tirar a la manzorga y los del Tiatordos a la mandrecha.

A partir d'equí, vamos avanzar con comodidá a la vera'l regueru de Llábana, dando conocencia inclusu a un pequeñu tabayón que da amuesa de la cantidá d'agua que ta soltando'l desxelu.

Bordiamos unos praos y cruciamos la riega Les Coves

Siguiremos col caleyar cómodu, bordiando unos verdes praos, demientres acolumbramos enfrente nuesa les cabañes de la Collaína y más enriba inda'l Picu Les Pries, del cual n'entamu nun tenemos camentáu facer usu.

Al final del prau, tendremos que cruciar la riega Les Coves, que trai tanta augua que tien anagáu'l camín, poro tendremos que facer dellos equilibrios penriba de peñes resbarioses.

Xubimos hacia la Collaína onde ábrense vistes al Tiatordos o Cantu L'Osu

Darréu, vamos tornar a xubir un bon desnivel hacia la Collaína, quedándonos un pelín atrasaos Pau y yo, ya que güei Paulina nun s'alcuentra bien del too y paez que les pates nun-y furrulen como debiera. Dicir a mou d'info, qu'a la Collaína, podríemos aportar tamién dende una pista que sal a la manzorga pente les dos riegues de Rinavea y Llábana, pasando pol Colláu.

Descansaremos unos minutinos a los 1080 ms de la Collaína, demientres acolumbramos dellos prestosos cumales, como'l Maciédome, la copa del Tiatordos o muncho más al Sur, el Cantu L'Osu o tola Xerra'l Mongayu col Remelendi como cota más alta.

El Maciédome sedrá una constante tol día

De la Collaína, escaeceremos un camín que xube a la mandrecha y garraremos a la esquierda'l senderu que va meténos nuna guapa viesca de faya que va xurdiendo col allimentu de la riega de Llábana.

Casi una hora vamos dir, siguiendo'l rastru de senderu, dacuando pocu visible, nesta viesca virxen. Vamos tener ocasión d'esfrutar de caleyar baxo fayes hermoses, agüeyando esapacecer y apaecer el regueru cuando-y apetez y metíendonos inclusu nel propiu calce p'avanzar.

Travesaremos la viesca virxen del regueru Llábana

Será un tarrén duru pero bien guapu de conocer y darános pasu a una visión espeutacular como ye la de la Peña La Carasca que tien un paredón na so cara oriental que mete mieu, asomando pelín más enriba'l cumal más altu, el Picu Cornielles.

Alcontrámonos de frente cola Peña La Carasca al salir de la viesca

Magar de salir de la viesca, tamos siguiendo igualmente'l valle del regueru Llábana, pero fadrémoslo nun tarrén muncho más abiertu y pel qu'avanzaremos más rápidu, hasta xuntános col camín que vien de la braña de Piedrafita y qu'empata cola Mayá Tiatordos.

Ablucante peñón... La Carasca

A pesar de crucianos col camín, nós tenemos que siguir alantre pol valle, ya qu'este sigue en direición al colláu Xuacu, que sedrá'l qu'usemos na nuesa baxada.

Asína que, siempre cola paré de la Carasca so les nueses tiestes vamos avanzar un pelín más, hasta alcontrar una pequeña sienda qu'anque paeza que llévanos a la escontra del nuesu oxetivu, el colláu Campigüeños, va aidanos a xubir unos metros de desnivel, pa llueu facer una envuelta y siguir xubiendo hasta un pequeñu descansu onde pararemos unos minutos.

Una güeyada a tol valle asomando ya'l Ten y Pileñes

Nesti puntu, embaxo la Carasca, vamos xuntanos magar d'un ratín d'andar separtaos, ya que Simón y Pangua siguieron valle alantre y xubieron direutos hasta'l descansu y Paula y yo ficimos la envuelta enantes comentada.

Ya toos xuntos, llevámonos un sustín con Pau, ya que púsose nerviosa al ver que nun diba bien xubiendo y eses coses suelen fadiar abondo, ya que nun sabes defechu'l por qué, del mal estáu físicu d'esi día y agobióse un pocu.

Al fin a tiru piedra'l colláu Campigüeños y la Peña Les Víes

El casu ye que tábemos mui lloñe del nuesu oxetivu, quiciás demasiáu ambiciosu anque foren inda les 12 y media de la mañana, pero teníemos varies opciones a tomar: La Peña Les Vies más alantre pudiera ser ún d'ellos o el Picu Cornielles pelín enriba de la propia Carasca.

Con tranquilidá, decimos lo primeru aportar, ya per un tarrén más llanu hasta'l colláu Campigüeños (1600 ms), onde tomaríemos una escoyeta so la continuidá de la nuesa ruta.

Vistes pelín enriba de Campigüeños (1600 ms)

Aparte de tomar una decisión, tamién tuviemos la oportunidá d'acolumbrar un paisaxe únicu del conceyu casín, lo cual valió pa relaxanos, esfrutar del día ensín más y decidir cual yera'l meyor picu a dar preste esi día toos xuntos y el ganador foi.... el Cornielles. Norabona a los premiaos.

Aún así, siguimos un ratín mirando, pal norte cola Peñe Crespa y el Cuetón, el Vízcares, el Mayáu,... pal occidente tomamos nota de guapos valles y foces peles que xubir tanto cumal nesta fastera, pal oriente quedamos tapaos por tol xerru de Valloseru y másima cota Les Pries, anque agüeyamos dalgo de la copa del Tiatordos y pal sur, tenemos un espectáculu de los bonos, col cordal cantábricu ñeváu y como non, col Maciédome y penriba d'él, apaecen les peñes Ten y Pileñes.

La Peña Les Víes y nuesu oxetivu, el Picu Cornielles

Magar del descansu, vamos darréu a entamar l'ascensión al Picu Cornielles, el cual vemos dende la nuesa posición, con una palina de ñeve y un tramu final de peña que paez mui divertíu.

Poro, sele vamos dir avanzando primeru pel tramu de prau, pa llueu ganar la zona de ñeve, anque intentamos llibrala hasta que nun ye posible, metíendonos nun tramu d'amestáu con roca, hasta qu'alcontrámonos con un guapísimu pasu pente dos peñones.

Guapa ascensión al Cornielles

Una pequeña trepadina na puerte pente les peñes, darános pasu a un destrepe ya que tenemos una canaliza pente'l cumal y el puntu más altu de la puerte, pa dempués de la baxada facer el trepe final hasta'l cumal del Picu Cornielles a 1748 ms d'altor.

Cumal del Picu Cornielles (1748 ms)

Como dixi, paecía divertía l'ascensión y asína foi. Esfrutamos a cada pasu pela ñeve primeru y dempués a cada agarre nes trepaes finales hasta que los 4 xuntámonos nesti ampliu cumal, que tien unes vistes del parque de Redes perguapes.

Los Borrinos d'esta ruta nel Picu Cornielles

Pocu más de media hora llevónos l'ascensu al Cornielles, asína que teníemos bien de tiempu pa tar na cume, esfrutando de nueves vistes del Parque de Redes y dellos cumales como les Pries, el Requexón de Valdunes... y una vegada más, el Tiatordos en tola so plenitú.

Picu Les Príes, Requexón de Valdunes y Tiatordos

Más de media hora d'estancia nel Cornielles, valdrános p'asoleyar un ratín y pa conocer la pallabra tranquilidá en tolo so grandura. Hai vegaes qu'apetez tener esti tiempu pa xintar el bocata lo más relaxáu posible y ensín prieses y esti día taba pa ello de xuru.

Baxando del Cornielles hacia'l colláu cola Carasca

Agora sí, ponémonos a baxar hasta'l colláu pente'l Cornielles y la Carasca, ya que queremos comprobar un par de cosines: la primera ye si tenemos baxada hacia'l sur ensín tornar al colláu de Campigüeños y la segunda ye si ye factible la xubida a la Carasca, ya que tanto mirar dende lo baxo pa ella, apetez tamién facelo dende riba.

Namái baxar, ya vemos que si que ye factible la baxada y además paez serlo per dos vallines, una pegada a la paré de la Carasca y otra más amplia más cercana al xerru que baxa del Cornielles hacia'l colláu Capiella.

Ascensión a la Peña La Carasca (1669 ms)

Simón y Paulina, van dir baxando per esti últimu, demientres Pangua y yo, dexamos les mochiles nel colláu intermediu a les dos vallines y tiramos hacia la Carasca, alcontrando una sele travesia n'adherencia pela caliza, pa llueu xubir ensín problemes pela yerba hasta'l cumal de 1669 ms de la Carasca.

Col bon tastiu de la Carasca, anque preferimos nun asomanos pa la cara oriental, a sabiendes del vacíu qu'había p'abaxo, ficimos de nuevu la vía de baxada y corrimos pa les mochiles hasta pillar na baxada a los collacios.

Baxada pel valle más ampliu pero cerráu dafechu al final

Nun voi desplicar muncho la baxada pela vallina más amplia, ya que nun ye la correcta. La primer parte si ye cenciella, pero acaba cerrándose nuna viesca d'escobones, cotolles y demás arbustos baxeros.

Poro, tuvimos que meténos hacia'l xerru que separa les dos vallines y baxar malamente per pindia yerba llarga hasta aportar al final de la vallina más estrecha y más pegada a la paré de la Carasca.

Baxada encomendada pegaos a la Carasca

Como podéis ver nes semeyes d'arriba, la baxada pegadinos a la paré de la Carasca ye pindia pero ta llimpia, asína que nun lo dudar y baxar per ella y de pasu si vos animáis xubir a la Carasca, muncho meyor. Nel track, pongo más menos la baxada correuta tamién.

Baxando a garrar de baxada hacia'l Colláu Xuacu

Dende equí, baxo la Carasca, vamos alcontranos cola sienda que vien del colláu Capiella y qu'utilizamos en parte pa xubir al colláu Campigüeños, poro la siguiremos hasta'l valle de xubida y tornaremos a baxar, p'alcontranos col camín de baxada al colláu Xuacu.

Perguapa senda con tramos preciosos

A partir d'equí, solo queda esfrutar d'una de les más guapes y menos cansaes baxaes de tola nuesa hestoria como montañeros. Tola primer parte sedrá, per un senderu bien prestosu, que sin perder casi altor, dirá faldiando tol Xierru Lotu L'Abezón que baxa dende'l Picu Cornielles.

Siguimos esfrutanto del paisaxe: Xerra del Mongayu al fondu

El pocu desnivel que baxaremos en tol tramu hasta la Mayá Xuacu, amúesalu dafechu que malpenes descendemos unos cien metros, pero a cambeu caleyaremos per una guapa sienda, con vistes al cordal Cantábricu, a antigues mayaes o pegaos na solombra a paredones de caliza.

Últimos pasos que superen el Xerru'l Colláu hacia la Mayá Xuacu

Pocu enantes d'aportar a la Mayá Xuacu, superaremos penriba'l Xerru'l Colláu y pembaxu quedaremos del Xierru Xuacu, too ello a traviés d'un guapu fayéu y coles grandioses vistes del Maciédome y del Tiatordos.

Como non: Maciédome y Tiatordos... presentes

Casi un hora dempués de garrar bon senderu embaxu La Carasca, vamos tener el placer de conocer la Mayá Xuacu, onde tenemos una perbona fonte con augua frío, que dános preste a un descansín, a un tragu y acolumbrar de nuevo'l paisaxe de la Xerra'l Mongayu col Mampodre detrás y del Picu Les Pries a la mandrecha.

La Mayá Xuacu con una bona fonte y el Picu Les Pries de fondu

Magar de la mayá, vamos garrar una bona pista, que ya baxa pindia hacia'l colláu Xuacu, onde aporta una pista formigonada dende Valdelarca, pelín enantes del crucie de la carretara pa Pendones.

Baxamos per pista hasta'l Colláu Xuacu

Son les 4 y media de la tarde y llevamos casi 7 hores de ruta, cuando vamos tener un agasayu más pal cuerpu y nun ye otru que metenos nel preciosu fayéu na faldera de la Peña Quemada, pel que caleyaremos pisando fueya y a la solombra, lo que faínos esnalar penriba'l suelu.

Metémonos nun fayéu increyible pente la Peña Quemada y la riega Rinavea

Con pocu más qu'esfrutar per esta viesca, diremos pasín a pasu, asomando'l focicu pente les fayes a los verdes praos de la Ería de Pendones, onde diremos camudando'l camín de senderu a pista y de pista de tierra al formigón, que n'envueltes dirá averándonos sele hasta'l pueblu de Pendones de nuevu.

Baxamos pela Ería de Pendones hasta'l pueblu

Unos minutinos dempués de les 5 de la tarde, ya pisamos les cais de Pendones y decidimos parar en Ca Juanín, a tomar unes cerveces enantes de mudanos de ropa nel coche. Una cerveza bien frío ye'l meyor final pa una llarga pero guapa baxada.

Relaxación en Ca Juanín en Pendones

En resume, nun ficimos lo que teníemos planeáu, pero quien ye'l que nun quédase a gustu colos 13 kms percorríos y los 1195 ms de desnivel acumuláu en 7 hores y media de ruta, dando conocencia a una fastera de Casu ablucante??... Nel intre, tábemos los cuatru encantaos.

Ta la próxima...

Camudando'l Camín en Casu