H.ou Los Cabrones (Cabrales) - Picu Los Cabrones - Poncebos (Cabrales)

12 de Setiembre de 2013

Track: H.ou Los Cabrones (Cabrales) - Picu Los Cabrones - Poncebos (Cabrales)

Pues bono, si ún de los oxetivos d'estos díes en Picos, yera xubir pola Canal del Agua al refuxu de Cabrones, l'otru y casi más importante yera l'ascensión al Picu Los Cabrones. Yera un oxetivu y yera un retu, ya que nun soi nengún espertu en pasos y crestes aérees, poro mi mayor de los respetos taben nesti picu.

Aparte, al respetu sumábase-y'l picor, esi picor poles guapes y especiales montañes, esi Ortzamendiren Sua, que diz como nome'l blogue de Fernan. Ta claru qu'esta vida ensín retos, ensín hestories y aventures que nos motiven nun val pa na.

Dexamos el refuxu de Cabrones (2040 ms)

En realidá, el día que na vida, nun se tengan ilusiones nin proyeutos por facer, dexaremos de vivir, poro hai caltener la ilusión d'un neñu, por conquistar nueves cumes, por descubrir hasta onde somos capaces de llevar a la nuesa tiesta y al nuesu cuerpu.

Eso ye lo que más presta de dir con Fernan de monte, ya qu'a los sos 61 años, con toa Euskalherría perconocía y percaleyada, aparte de munchísimos llugares del mundiu más, ta col enfotu de siguir conociendo y xubiéndo montañes y el Picu Los Cabrones yera d'eses que-y picaben enforma.

Una vegada más xubimos el camín hacia'l colláu del H.ou Los Cabrones

Nun tengo más que dicir, que foi un placer acompañalu a esta ascensión, ya que pa mí tamién yera un grandísimu retu. Ensín más, munches vegaes cuando dedicámonos a deportes más difíciles y téunicos como la escalada deportiva, pero tamién muncho más seguros, perdemos les sensaciones de manexu d'un mesmu, cuando nun vamos aseguraos.

Esi yera'l mio retu.... l'aérea arista del Picu Los Cabrones, yera'l mio retu personal... ya que na deportiva, si falles vueles y quedes encolingáu de la cuerda, pero equí, durante les hores d'ascensu y descensu nun pue haber fallos y la concentración tien de ser máxima. 

Baxamos al H.ou Negru a dexar parte de les mochiles al llau de la guapa morrena

Pa esta xera, salimos dende'l refuxu, so les 8 y media la mañana, tando'l día guapu, pero paezse mui muncho, al día anterior, ya que tamos con un vientín d'unos 30 kms/por hora, pero hai raches curioses que pal Cabrones... nun da mui bon rollu.

Al nuesu caleyar hacia'l H.ou Negru, xuniósenos Sergio, un montañeru cántabru, que conocimos el día anterior y que tien les mesmes intenciones que nós. Así que xubimos, otra vegada, hasta'l colláu del H.ou Los Cabrones y sele, bordiaremos en baxada las Aguh.as de Cabrones, pa travesando dalgún ñeveru, apostanos nuna peñona, al entamu de la morrena del H.ou Negru.

 Dende les mochiles la vía d'ascensión pal iviernu y pal branu

Equí, aparte de dexar trastos sobrantes de la mochila, tenemos una vista clara de les víes d'ascensu. Vemos a les clares una fastera de terraces pa llueu desviános a la mandrecha o a la manzorga según escoyamos la vía d'iviernu o la de branu.

Digo esto, porque si tiramos pola del branu (azul), na que supónse pocu llargu'l ñeveru colgáu, podremos llibrános de munchos trepes por canalizos si vamos pola del iviernu (roxa). Como nun sabíemos esto, pues usamos la roxa pa xubir y l'azul pa baxar.

Primer tramu de terracéu hasta'l ñeveru

Entamaremos xubiendo pela preciosa morrena del H.ou Negru, onde tan los xelos más vieyos de Picos, y ganamos un sucesión de terraces con una caliza perabrasiva, na que trepamos ensín parar, nes direiciones que meyor nos paecen hasta alcontrar el h.itu de referencia.

Va ser una costante, tener qu'escoyer pa onde tirar, y dempués del trepe de rigor, alcontrar a posteriori'l h.itu qu'afita'l camín. Aún así, xubo perentreteníu, esfrutando de caga agarre y de cada pie, faciéndo-yos semeyes a Fernan y Sergio sol H.ou Negru.

Facemos l'ascensu hasta la travesía hacia'l canalizu

Nestes estaremos hasta'l crucie de caminos nel qu'hai qu'escoyer una vía u otra. Equí, hai que saber lo llargo del ñeveru colgáu ya que si tuviésemos que crucialo envede pasar pembaxo, pudiera ser bien peligrosu de facer.

Nel nuesu casu, vimos enantes el h.itu de la vía d'iviernu (roxa) y tiramos per ellí, teniendo que facer dellos trepes de segundu grau, cola compaña d'una tremenda torca, a la que damos vista, según vamos xubiendo, penmediu de dellos fisures baxo les peñes.

Facemos tola travesía hasta'l canalizu onde hai qu'andar sollerte coles piedres

Nun da bones sensaciones, pero faese cenciello, hasta que topámonos cola xuntanza de caminos y vemos como'l que va pembaxo del ñeveru, tien tola pinta de xubir facilino. De toes, toes dános igual y xubimos un pequeñu canalizu de roca mui suelto hacia la envuelta que tien d'empobinanos a una travesía colgada.

Esta travesía, va facenos recuperar tol sen andáu hacia'l Torrecerredu y va llevanos nel sen contrariu, hacia un canalizu fondu qu'acaba nuna brecha hacia la canal de Dobresengros. D'esta parte del canalizu, tenemos bien poques semeyes ya que ye'l tramu más abegosu, tanto polo téunicu como pol peligru de tiranos piedres.

Trepamos pel canalizu hasta la brecha con vistes a Dobresengros... mieu

Llibrarémoslo perfectamente, ascendiendo a tramos, pa tar dalgo protexíos nos trepes y plantarémonos na nomada brecha con cayía ablucante hacia la canal de Dobresengros. Equí tamos, nel pasu de III grau que marquen los croquis, pero por suerte tamos protexíos pa facelo.

Nel intre, paramos a falar, ya que na brecha sopla'l vientu con ganes, y eso dános poca confianza de cara a l'arista, pero como por probar a xubir un pocu nun perdemos na, metémonos nel fregáu xubiendo primeru Sergio, llueu yo y dempués Fernan hasta plantános penriba la brecha.

Superamos el "pasu de la brecha" y bordiamos un pelín hacia otru canalizu

Equí veremos que tampoco yera pa tanto y siguiremos a bon ritmu trepando, llibrando la propia cresta un pelín pela mandrecha pa ganar otru canalizu, que diba ponenos n'arista del Picu Los Cabrones. Tamos nesi puntu, nel que vemos delantre nuesa, como l'arista va afilándose hasta unos diez o doce metros nos qu'estréchase enforma.

Fernan tomará la cabeza y amosando una tranquilidá pergrande, adelántase un bon trechu, pa sentáse al final de la parte estrecha y sacanos a Sergio y a mí, unes semeyes increyibles col Llambrión y el Torrecerredu como fondu.

Xabaces semeyes n'arba n'arista del Picu Los Cabrones

Poquín a pocu, diremos salvando pasu tres pasu, teniendo como puntu más peligrosu un berrugón n'arista, nel que dúldase si pasalu penriba o per un llau o pel otru en babaresa, pero les cayíes de cientos de metros p'ambos llaos nun aíden res.

D'esti pasu, tenemos delantre los metros estrechos d'arista, los cuales llíbrense bien dafechu, faciéndolos colos pies pembaxo y coles manes na propia arista, ya que tenemos un bordillu que vien al pelo. Tamién, súmase a sentise meyor, una especie de terracina que baxo los nuesos pies, quita una migayina esa sensación de vacíu hacia Dobresengros.

Caleyando hasta'l cumal "tranquilamente"

Magar de la estrechez, l'arista ampliase y ponémonos de nuevu "en pie" pa caleyar pela antecume, enantes d'alcontranos cola última sorpresa de los Cabrones. Una brecha xusto enantes del cumal, onde ta esperándonos Fernan.

Tendremos que destrepar per un canalizu con bonos agarres y trepar a una peñona que desploma un pocu nel entamu. Algamáu esti pasu, alcontrarémonos colos 2564 ms del cumal del Picu Los Cabrones y anque'l vientu nun reposa, los nuesos cuerpos por unos momentos son a relaxase un pelín.

Ablucante.... cumal del Picu Los Cabrones (2564 ms)

Nel día de güei, les vistes, por mui acoyonantes que son, queden nun segundu planu ya que l'actividá d'ascender al Cabrones ye lo que marca ensín dubia, esti picu. Aún así, echámos un bon ratín, mirando pa un llau y pa otru... la mar a lo lloñe, el Cornión al completu, la fastera'l Picu, el Cuera, Torrecerredu al llau... ye una pasada.

Pero les nueses cares, siguen tenses, les sorrises son d'una felicidá nerviosa, quédanos tola baxada y nel mayor de los casos báxase pior que xúbese, poro centrámonos de nuevu y póngome a la tiesta'l grupu, que va vese aumentáu con 3 montañeros más.

Garraremos un orde de descensu y nun vamos práuticamente alteralo hasta'l H.ou Negru. Voi yo, Sergio, los tres collacios, que xubieron pela otra arista y Fernan cerrando'l grupu. Quiciás el pior pasu, va ser la primer brecha d'al llau del cumal, ya que dende la peñona, tendremos que saltar al canalizu y nun se pue fallar coles cayíes p'ambos llaos.

Dellos momentos na baxada... con ganes de pisar suelu firme

Ye un pasu de confianza, pero hai que dalu. Destrepar esa peñona, que desploma a la brecha ye pior opcion que'l saltín al canalizu. Al final facémoslo, ún a ún, garrando tal confianza qu'avanzamos a bon ritmu pela aérea arista hasta la brecha, onde ta esperándonos el pasu de tercer grau.

Fadrémoslo ensín mayores problemes, destrepando y baxaremos agora sí, más sollertes si cabe pol canalizu, ya que tirar una piedra al compañeru d'abaxo ye lo más normal. Poro, tranquilidá y bonos alimentos y ya tamos plantaos onde'l ñeveru al pocu.

Equí, garramos la vía que va pembaxu d'él y nunos pocos minutinos tamos otra vegada, nes terraces del entamu de la vía. L'abrasión d'esta caliza, con formes de flores no cimeru les llambries, déxenmos les yemes de los deos como papel de fumar.

Baxando a la fín pulsaciones nel H.ou Negru

A la fín, aportamos a la morrena y al pocu a la peñona onde dexamos parte de les mochiles. 3 hores d'actividá plena. 3 hores de trepes y destrepes, de vacíu y de tar enfotáu no que se ta faciendo. 3 hores de felicidá y nervios ye lo que diónos el Picu Los Cabrones.

Tamos encantaos y agora sí, relaxaos. Pero inda, queda munchísimo por caleyar hasta'l coche y sobretóu por baxar ya que tenemos 2000 ms de desnivel que descender. Fernan y yo, tomámoslo con calma y por tramos, siendo'l primeru hasta'l refuxu de la Vega Urriellu.

Facemos camín hacia la Corona'l Rasu pola H.orcada Arenera

La teletresportación, al igual que cuando tórnase de folixa pa casa, sería'l meyor collaciu del mundiu, pero na montaña toca descender lo qu'asciendes y pa ello tomamos el míticu camín a la Vega Urriellu pola Corona'l Rasu.

Pa ello, travesaremos parte del H.ou Negru y xubiremos hasta'l colláu del H.ou Cerredu, onde garramos la sienda que tien de llevanos hasta la H.orcada Arenera primeru y hasta la Corona'l Rasu dempués. Por dalgún motivu, nun quisimos baxar de nuevu por Cabrones y Amuesa, como na Travesera y durante'l camín fuímos arrepintiéndonos pasín a pasu.

Baxamos hacia'l refuxu de la Vega Urriellu onde xintamos

Menos mal,  que les vistes del Picu y de la so redolada, entretiénenmos, asína como los escaladores que naveguen penmediu de la so cara Oeste. Cuando aportamos al refuxu, nun podremos facer otra cosa, que xintar dalgo, tomar una cerveza y quedar embobáu mirando pa la cara más xabaz del Urriellu.

Despedirémonos de Sergio, el cual xubiría pela cara Sur, al día siguiente, y una vegada más, baxaremos hacia'l colláu Pandébano, sofriendo un calor inexistente en tol restu de díes que llevábemos en Picos. Si nun teníemos abondo col cansanciu... el calor fizo'l restu p'amataganos un pelín más.

Baxamos hacia Pandébano baxo un sol pelín cafiante

Siempre préstanos conocer dalgún senderu nuevu, pero esta vegada, camiento qu'ambos preferíamos nun conocer el guapu senderu que baxa de Pandébano a Bulnes. Y ye qu'anque'l primer tramu cola cara norte'l Picu, vixilante sea preciosa.... la parte baxa col empedráu ye una auténtica tortura.

Cuando vas cansáu, quies dar zancaes grandes y baxar lo más aína posible, pero coles condiciones del camín, col camín empedráu nidiu y moyáu en dellos casos, nun dexaba nin relaxase nin apurar el pasu, si nun queríes pegate un fostión.

Eternu descensu hacia Bulnes col Picu escucando dende lo alto

Así que lo dicho, eterna baxada de Pandébano a Bulnes, qu'acabó con una prestosa cerveza na terraza'l chigre onde la puente. Hai que dicir, que nin les guapes brañes del camín, nin travesar la riega y nin siquiera'l impresionante Urriellu foron lo suficiéntemente bonos pa querer baxar otra vegada per equí... refalfiu de caleyar total.

Aún así, descubrir requexos como Ente los Bosquines, el Truéganon y la H.elguera bien pagaría un ascensu de Bulnes a Pandébano, pero nunca un descensu y tando tan cansáu. Nun se cuanta xente fizo falta pa facer un camín empedráu como esi, pero a nós... fadiónos abondo.

Averámonos a Bulnes con cares de cansanciu a la gueta d'una cerveza bien fría

Con casi once hores de ruta, ponese en pie pa baxar la canal del Texu, nun ye lo meyor que te pue pasar, pero ye una canal cómoda y a la solombra, lo cual ya ye hasta agradable dempués de tres díes en Picos y d'una soba de baxada como llevábemos.

Coles últimes lluces del día y refrescando un pelín al fín, aportamos al aparcaderu de Poncebos. Paez mentira, que pasásemos fríu col vientu en Cabrones, un calorón insoportable de la Vega Urriellu a Bulnes y agora otra vegada tuviéramos casi que poner el forru al aportar al coche.

Una vegada más baxamos la canal del Texu... hacia Poncebos

En resume... ablucante ascensión al Picu Los Cabrones y penosu descensu hasta Poncebos, lo cual nun ye a baxar nin un 1% la felicidá por facer xuntos un picu de tal calibre. Fernan diz que supera a la Peñasanta Castiella, yo nun soi quien pa decir lo contrariu... a mi dábanme dos de pequeñu y les dos válenme defechu.

Lo de menos... los datos, pero dicir que percorrimos un total de 20.9 kms en casi 12 hores de ruta, xubiendo unos 1075 ms de desnivel acumuláu y lo que dexónos baldaos, los 2800 ms de baxada... que dícense prontu pero cuesta munchísimu facelos.

Cabrones... algamáu... Fernan vete preparando la siguiente....

Camudando'l Camín col Cabrones algamáu

Nesta ruta ficímonos otru dosmil cabraliegu pertenecientes al club 111: Picu Los Cabrones (264 ms)

Ver progresos en: Retos montañeros