Llagu La Ercina (Cangues d'Onís) - Aliseda - Verdilluenga - Cuvicente - Trea - Caín (Valdión)

14 de Xunetu de 2011

Track: Llagu La Ercina (Cangues d'Onís) - Caín (Llión)

Son les 5 y media de la mañana y suéname'l despertador un xueves. Non, nun tengo que dir a trabayar enantes de lo normal, simplemente tengo por delantre'l primer día de la Segunda Travesera Integral de Picos del GM Xuan de la Borrina.

Poro, da igual too, nun hai suañu, nin ganes de non llevantáse. Téngolo too preparáu del día anterior, y namái que tengo que dame un ducháu rápidu, pa garrar tolos trastos y dir a recoyer a Carlos y César que ya me tan esperando.

Metémos too nel coche, y azotámonos pola autovía'l Cantábricu hasta la salida hacia Cangues d'Onís, llugar de quedada pa desayunar. Ellí, alcontrámonos con Fernan, Bittor y Pangua que tamién participen na travesera, con Mariano y Oscar, que son el nuesu sofitu lloxísticu y con Bea y Josean, que van animáse a xubir a la Verdilluenga y por tanto van facénos compaña durante parte del primer día.

Puntu de partida: El Campu la Tiese cola Ercina detrás (1117 ms)

Dempués del desayunu, vamos averános nos coches hasta Cuadonga, onde dexo'l miu hasta'l domingu que tornaré a recoyelo, y metémonos na furgo de Fernan y nel coche de Josean, col envís d'empobinanos hasta'l aparcaderu del Campu La Tiese, a la vera'l llagu La Ercina.

Güei tenemos un día perduru per delantre, pero al menos podremos facelo cola mochila d'ataque lo cual ye un alliviu cuanto menos. Asína que, magar de los preparativos, vamos ponénos en marcha a les 9 menos cuartu de la mañana y faéremoslo arrodiando'l llagu La Ercina pola so mandrecha, hasta aportar a la muria que fai pasu hacia'l final del llagu.

Cruciando La Ercina y pasiando pola Vega'l Texu

Poques vegaes vese esti llagu, tan estráu d'augua y la verdá ye qu'agradezse y muncho, porque'l verdor de la yerba fai un prestosu contraste col azul del augua, y de cielu. La verdá ye que tenemos un día preciosu per delantre, cola temperatura xusta pa caleyar.

Al final del llagu, despedímonos de Mariano, qu'acompañónos unos metros, hasta que'l nivel del augua facía moyáse. Paez mentira, pero la siguiente vegada que lo díbemos a ver, sería ya en Caín, dalgo que nel intre, paez perlloñe inda.

Los nuesos pasos, al igual que na ruta a la Cabeza Llombreras, van llevános en ascensu pela riega'l Texu, que da nome a una vega preciosa la cual travesamos, hasta empobinanos pola Canaleta hasta la impresionante Vega'l Paré.

Vega'lParé y cabaña nel Tolleyu

Esta vega ye impresionante, nun sabría dicir nin cuantos campos de fútbol entren, solo se que ye pergrande. Estos primeros pasos, son un amiestu d'illusión dientru del grupu,... too ye positivu, el día, los llugares que vamos conociendo, lo verde que ta tou col orbayu de los últimos díes...

Ye imposible nun esfrutar d'un día así. Poro, pasaremos felizmente peles cabañes del Tolleyu, les camperes de Traces y pola Vega'l Forcáu hasta qu'aportamos a la h.uente la Camperona, onde garramos un pelín d'augua y descansamos unos minutinos dempués de les casi dos hores de ruta que llevamos.

Metiéndonos nun tarrén alloriante y la puta, perdón la Punta Gregoriana

Y ye que nun ye na fácil caleyar per esta parte del macizu del Cornión, hasta equí, son más predominantes les vegues que los h.oos, pero d'esta fonte n'adelante, taremos ya en superioridá de h.oos y la caliza ye la que manda, faciendo'l camín, difuso y mui difícil de siguir, sobretou na fastera de los H.oos de Carbanal.

Llocura de H.oos de la Carbanal

De lo malo, de xemes en cuando, cuando nos aupamos a dalgún altu, vemos el conxuntu de les Peñes Santes apaecer, y tamién tol morrillu de cumales formaos pola casi odiada ya Punta Gregoriana (tamos a la espera de la tercera intentona), Torre de los Cabrones, Cabeza Llombreras,...

Fernan cola Peñasanta y cotes del Cornión

Siguiremos avanzando per esti mar de h.oos, nel como ya dixe bien de vegaes, ye percenciello perdése, poro anque'l día tea bien claru, el gps ye una ferramienta bien necesaria y ya nun quiero dicir na si hai ñebla o ñeve, faciéndose too asemeyáu dafechu.

Embobáu con dellos guapos picos del Cornión

Saldremos del Carbanal, pasando pola Cilluenga y meterémonos nel H.ou de las Cuevas, que darános paso a la nomada Vega d'Aliseda, la cual tien una fonte perguapa, que na otra ocasión que tuviéramos nella, nin siquiera fuimos a vela.

Nel intre, llevamos 3 hores caleyando, pero al menos ya vamos saliendo quiciás de la parte más fea de la ruta, y distrayémonos viendo prósimes cotes a facer, como la Pica la H.orcada, la propia Punta Gregoriana, la Verdilluenga, Torre la Celada, Cuvicente...

Dexando atrás la vega d'Aliseda y la punta Gregoriana enriba nuesa

Nestes altures de ruta, ya vemos claro lo llargu del accesu a la Vega d'Aliseda, la cual sería'l puntu d'aniciu a l'ascensión de munches cotes cercanes, asína que nun se cuanta xente animaráse a tornar per estos llares, jeje.

Aún así, lo que nos toca güei ye siguir alantre, y pa ello, vamos meténos nas Llombas d'Aliseda, p'avanzar per elles, bordiando pela mandrecha de lo que sería un contrafuerte que vien del cumal de la Verdilluenga.

Pasín final pa metése nel prau pindiu hacia los Tiros

Con ello, meterémonos nuna especie de canalizu, que va facénos pasar per un pasín aéreu, con caída a dos ñeveros profundos, pero que pásase muncho meyor en branu que n'iviernu, d'eso podemos dar bona fe del día de la Cabeza Llombreras.

Dende equí, vamos meténos nun tarrén favorable polo cómodo de la yerba, pero mui pindiu nel avance, hasta aportar a lo que dellos mapes nomen el colláu Los Tiros de 2078 ms y que ta franqueáu pente la Verdilluenga y una cota de 2114 ms a la que nomámos Pica Los Tiros.

Nel colláu Los Tiros cola Celada y Cuvicente al fondu

Casi 4 hores tárdase hasta esti puntu, y como inda faltaben dellos collacios por aportar, Pangua y yo, dímonos el gustu, de marcar un nuevu dosmil pal conceyu de Cangues d'Onís. El nome que-y puse, pues ye'l que más avérase a la rialidá morfolóxica y toponímica de la cota: Pica Los Tiros.

D'otra miente, dicir que la xubida nun ye difícil, pero sí que requier trepar en tou momentu, y pa completar l'ascensión tien un pasu d'una antecima a la segunda más alta bien aérea y con roca rota, poro tuvimos que poner munchu curiáu en cada pasu que dimos.

Semeya del cumal de l'aérea Pica Los Tiros (2114 ms) cola Robriza detrás

Dempués d'acolumbrar un ratín dende esti cumal al H.ou d'Oliseda p'abaxo, a la Verdilluenga a la nuesa esquierda, y a la drecha, Punta Gregoriana y sobretou nel nuesu frente, a dos grandes del Cornión, como la Peña Blanca y la Robriza, decidímonos a destrepar col mesmu procuru que na xubida.

Cuando aportamos al colláu de nuevu, vamos garrar les mochiles, y facer una fácil ascensión per un canalizu, hasta xuntános con tolos collacios nel guapu cumal de la Verdilluenga (2153 ms), qu'anque se que-y va h.oder lleélo, voi dedicáila a Simón, que-y tenía munches ganes, y por motivos paternales, nun pudo formar parte d'esta aventura que ye la Travesera.

Ascensión a la Verdilluenga pol canalizu

Un pocu más de 4 hores de ruta, amuesa a les clares, lo lloñe de too, que ta esta parte del macizu del Cornión, y tamién dános el motivu suficiente, pa descansar un bon ratu, demientres picamos dalgo, y sobretou despedímonos de Jose y Bea, que tacharon con nós, esti monte llende de Cangues d'Onís y Onís, que paez ser que teníen nel tinteru.

Semeya de grupu na Verdilluenga (2153 ms)

Quédanos un camín perllargu per dar preste, asína que disponémonos a guetar una baxada afayaiza que nos dexe na Boca'l H.oon, au desemboca una llarga canal que parte de Caín, la canal de la H.errera.

Baxando de la Verdilluenga y Torre de la Celada y Cuvicente

De primeres, nun fuimos a ello, ya que paecía claro baxar ensín metése na cresta de la Verdilluenga, pero llegábemos a un puntu de non retornu, con pasos de yerba moyáo mui peligrosos, poro dimos vuelta y ficimos tola cresta hasta alcontrar el canalizu que paez que xube dende la vertiente de la Vega d'Ariu.

Con un pocu de destrepe, y paciencia cola caliza (llevónos una hora y cuartu) que ta pelín húmeda de los díes anteriores, vamos ponénos na Boca'l H.oon, unos 150 ms más baxo de la Verdilluenga, onde tomaremos disposición d'ascender una vegada más, a un nuevu cumal del conceyu d'Onís, la Torre La Celada.

Na Boca'l H.oon y ascensu a la Celada

Pa ello, primeros diremos xubiendo altor fácilmente hasta que vemos que'l tarrén empíndiase dafechu, y tenemos qu'atacar al cumal pola so mandrecha. La verdá ye que nestes altures de ruta, ya tenemos les pates pelín cargaes y esta xubida fízose más dura de lo qu'asperábemos.

Na Torre de la Celada (2003 ms)

Carlos, taba ya sofriendo de más cola so rodiella, y magar de llevar restolando dixebraes opciones p'abandonar la cresta y dir hacia'l Colláu Las Cruces, entamu de la canal de Trea, nun alcontró nada que lu convenciese viendo qu'había que travesar un mar de h.oos y la ñebla y les ñubes baxaben y xubíen como-yos daba la gana, perdiendo visibilidá con facilidá.

Vámonos a pol Cuvicente

Descansaremos un pocu, dempués de los 20 minutinos d'ascensión, na Torre de la Celada (2003 ms), a la cual-y vien el nome del latín celare (ocultar), vamos que ye un llugar retiráu y de difícil accesu, y vamos baxar hacia'l prósimu oxetivu del día, que nun ye otru que'l caberu dosmil d'Onís que mos queda, el Cuvicente.

Últimu esfuerzu al Cuvicente (2013 ms)

Y paez mentira, pero ye abondo más sele nel so ascensu que la Celada, poro nun cuartu d'hora y con una ascensión tendía per tramos de yerba y roca, vamos ponenos nos 2013 ms del Cuvicente, con muncho menos esfuerzu que nel cumal anterior, el cual munchos mapes danlo como'l Cuvicente occidental y a este más altu l'Oriental, pero son picos bien dixebraos dafechu y con nome propiu.

Destrepe del Cuvicente y Caín dende la h.orcada de pasu a la peña'l H.ultayu

Dexaremos el Cuvicente pa prau, dempués de meténos el bocata pal pechu y tirámonos a pol últimu finxu del día, la Peña'l H.ultayu. Nun ye la primer vegada que la doi preste, ya que fuera fai dellos años: Peña'l H.ultayu, pero paecíame perfeutu completar tol cresteríu, enantes de baxar a la boca de la canal de Trea.

Pa ello, namái que tenemos un pasín de destrepe dalgo complexu na baxada del Cuvicente, na que tenemos qu'escoyer ente un pasu más llargu y con ambiente hacia'l vacíu so Caín, o muncho meyor tirase un pelín a la esquierda y facer varios pasos de destrepe menos espuestos y de la mesma dificultá que'l llargu.

Crestiando hacia la Peña'l H.ultayu y Carlos nel H.uracau

Llueu ya tendremos un cresteríu pelín más llargu qu'ente les dos anteriores cumes, pero qu'al menos fainos descubrir el míticu H.uracáu, onde pue vese en mou ventanu a Caín a lo baxo. Pa ello habría que trepar un pocu, pero como ta con ñebla, casi que dexámoslo pa otra ocasión, y siguimos alantre, hasta encumar los 1940 ms de la Peña'l H.ultayu.

Pangua y César faciendo'l mogol na Peña'l H.ultayu (1940 ms)

Finalmente, Carlos y yo, llegaremos una hora dempués de salir del Cuvicente, y ye que como dixe esta parte del cresteríu ye pelín más llarga que de la Celada al Cuvicente, anque sacante del destrepe comentáu, ye tamién cenciella de facer. Tan solo quedábanos tirar dalguna semeyuca, anque'l día robónos la clásica de la Peña hacia Caín, y entamar el descensu.

Baxada hacia'l colláu Las Cruces

Son les 4 y cuartu, cuando ponémonos a baxar, y tardaremos en llegar al colláu Las Cruces, casi una hora, ya qu'anque'l camín ta perfeutamente pisáu, muncho más de lo qu'alcordaba yo, tamos bien cansaos ya, y Carlos si que nota dafechu dolor na rodiella.

Noooon!!! Berto y Fernan falando de canales pa xubir a los Urrieles

Llevamos casi 8 hores y media de ruta, cuando dempués d'unes güeyaes a les canales de los Urrieles, col envís de facénos una idega de lo que tócanos nel prósimu día, vamos ponenos a facer la llarga y penosa baxada pela canal de Trea.

Primeros pasos pela canal de Trea

Unos tamos meyor y otros pior, pero tol mundiu, tien cuanto menos los pies bien cansaos ya, y una baxada tan llarga va facénos sofrir de xuru. Escaecemos tolo posible esti fechu, y vamos dir pasín a pasu, descubriendo esta guapa canal, qu'entama con una amplia boca de yerba, pa dir poquín a pocu zarrándose peles verticales parés del Cuetu la Requexada y faciendo envueltes nel so senderu, como si d'un esculibiertu tratárase.

Vamos encaxonándonos na canal

A pesar del cansanciu, nun vamos parar descansar hasta travesar la riega braniega, que xurde de la fonte'l Peyu, nos anicios de la canal. A esti puntu, nel que'l senderu pasa al llau d'una peñona onde pue garrase augua, llevaremos descendíu unos 700 ms en casi hora y media, quedándonos inda unos bonos metros por baxar.

Les parés tórnanse más altes na metá de la canal

Aún así, paez que dende esti puntu, la canal faíse más llevadera na baxada y quitaremos el desnivel restante, en menos d'una hora, teniendo que desviarnos na final de la canal hacia la manzorga, con un guapu caleyar al traviesu d'una viesca, hasta aportar a la Puente'l Bolín, onde fina esta pindia canal de Trea.

Fin de la canal de Trea al aportar al puente'l Bolín

Ya estaba, al fin la canal de Trea ventilada, en unes 2 hores y cuartu, nes que nos sacamos d'enriba unos 1100 ms de desnivel, col consiguiente esfuerzu pa les pates, ya que tar reteniendo tanto tiempu, ye mui duru pa los cuadriceps y les rodilles. Normal, que Carlos fuera con dolores a cada pasu, pero col so avezáu saber sofrir, aportó al final ensín aída de nengún de nós, sacante de los ánimos d'un grupu de collacios.

Semeya típica de la sienda'l Cares

D'equí palantre, hasta'l final a Caín, hai que dicilu de toes, toes, nunca nun me prestara tanto caleyar pela sienda'l Cares ya que foi casi balsámicu dexar de retener y poder llevar un pasu ampliu y relaxáu durante'l restu de la ruta.

Son les 8 menos 5 de la tarde, cuando vemos a Mariano sentáu na terraza del Albergue de Caín, lleendo delles fueyes, y míranos con esa cara, d'estais zumbaos de la tiesta, anque nun diz nada, y namái de dexar les mochiles nel suelu ya tenemos una cerveza qu'echános a la boca. Esto agradezse y muncho cuando ties tal nivel de cansanciu.

Finalmente, fueron 11 hores y 10 minutos de ruta, na que travesamos el Cornión, faciendo unos 20 kms en total y superando 1560 ms d'ascensión acumulada y lo que ye pior, 2150 ms de descensu acumuláu que frayónos unes pates, a las que nun-yos quedó otra que metése nel Cares, a la gueta d'una relaxación muscular pal prósimu día.

Pero esa ye otra hestoria...

Camudando'l Camín nel primer día de Travesera pol Cornión

Nesti primer día de la Travesera ficimos: La Pica Los Tiros (2114 ms) que ye dosmil de Cangues d'Onís, La Verdilluenga (2153 ms) que ye dosmil de Cangues d'Onís y Onís y primer cota d'Onís, la Torre de la Celada (2003 ms) que ye dosmil d'Onís y tercer cota, el Picu Cuvicente (2013 ms) que ye dosmil y segunda cota d'Onís y repetimos la Peña'l H.ultayu (1940 ms) que cuarta cota d'Onís y monte prestosu d'Asturies.

Ver progresos en: Retos montañeros