Tuíza Riba (L.lena) - Picu Siegalabá

4 de Xunu de 2011

Track: Tuíza Riba (L.lena) - Picu Siegalabá

Como non, vamos de ruta pal pueblu l.linizu de Tuíza Riba, y agora debería dicir lo de "preciosu campu base montañeru pa casi cualisquier ruta nel macizu de Penaubina", pero ye qu'a mi paezme que-y falta dalgo a esti pueblín, nun se... quiciás un chigre con mayor ambiente montañeru.

Sacante d'esto, p'aportar a él, salimos de Xixón y garramos l'autovía minera hasta Mieres del Camín, onde siguimos hasta'l pueblu de Campumanes en L.lena, onde últimamente ta tornándose difícil desayunar ceo, ya que nin siquiera pasáes les 8 la mañana t'abiertu dalgún chigre onde díbemos enantes.

Nel aparcaderu de Tuíza Riba, col Siegalabá detrás y Ubina asomando tamién

Magar d'un cafetín rápidu nel primeru qu'alcontramos, Carlos, Pangua y yo, tiramos pola carretera 8 de L.lena, pasando pelos pueblos de Sotiel.lo, Espineo, Los Pontones, Teyeo, Rospaso, Tuíza Baxo y a la fin entramos en Tuíza Riba, onde esta vegada si ta petáu l'aparcaderu del pueblu.

Demientres, mudámomos de ropa, doíme cuenta que nin na montaña, ún ye capaz de llibráse de la cantidá de xentacaya qu'hai pel mundiu, y ye que tuviemos la suerte de tener al llau, a unos megapros del BTT, con sus bicis de 2000 pavos, y comos son tan xefes, tienen qu'ocupar 3 sitios d'aparcar poníendo la so furgo en horizontal, vamos p'alloriar.

Xubiendo altor sol pueblín de Tuíza Riba

Escaecemos esto, y como na xubida al Tapinón, metémonos nes primeres rampes de formigón del pueblu, pa garrar el camín que sal de la fonte, en direición a la Cochá'l Viso, pasando por toles portielles de la Veiguellina, hasta topános con una, que tien una muria de piedra llarga, que xube hacia la falda del Siegalabá.

Enmediu de la mar de yerba

Tamos falando de quiciás la ruta más xabaz y lloca, nel sen de desnivel direutu, y ye que dende'l propiu pueblu ya tienes enriba la tiesta'l cumal del Picu Siegalabá tol tiempu. Pa entamar, solo ties esti caminar sele, hasta la última portiella de la Veiguellina, y nel intre aníciase una ascensión dafechu descontroláu per una mar de yerba alto.

Y cuando falo de descontroláo, ye porque ye práuticamente imposible, alcontrar una sienda, que nos guíe dalgo. Nun vos pueu indicar nin meyor nin pior, lo únicu qu'hai que facer, ye clavar bien el palu, y dir faciendo envueltes per onde meyor-y paeza a caún.

Aportando a la roca al fín

Menos mal, que tenemos les ablucantes vistes del val.le'l Meicín, cola Ubina siempre desafiante, y con tolos cumales que van a los picos del Fontán, como segunda cota alta d'esti macizu. Tamién, puen descansáse los xemelos un ratín, mirando pal pueblu a lo baxo, o al perguapu cordal de los puertos de la Val.lota cola Tesa, Mesa y Magrera.

N'otres ocasiones, nun ye tan necesariu, pero nesti picu, parar y dar la vuelta, pa nun petar de pates, ye obligáu ya que taremos casi 2 hores dende la partida de Tuíza Riba, hasta que dexaremos d'ascender per praos de yerba alto, cola pesadez que conlleva.

Ya, ya... tenemos paré de roca y pue tocáse y too

Nel nuesu averamientu a les parés de Siegalabá, aparte del cansanciu polos más de 500 ms de desnivel ganaos, tamién fuimos a pescanciar que lo más correutu, yera atacálu pola esquierda a ser posible. Llueu, aportaremos a la primer paré d'ésti, la cual va dir empobinándonos poquín a pocu, hacia una canal perpindia de yerba y piedra.

Ascenciendo per una guapa y pindia canal

Quiciás seya la parte más difícil téunicamente, ya que lo pindiu de la canal, fai necesariu l'emplegu de les manes, y apretar fuerte de píes en dalgún pasín, lo cual dizme a les clares, qu'en condiciones de moyáu o ivernal con ñeve, faime albidrar una dificultá curiosa.

A más altor, más ñubes,...

Lo nueso foi ensín más, diversión y agradecióse'l perder de vista la yerba por un ratín, ya que'l final d'esta canal, sacábenos a una especie d'hombru de yerba, na que les ñubes apropiáronse de tol protagonismu, faciéndonos el restu d'ascensión hacia la zona más agreste del Siegalabá, ensín ver mui nidiu per onde yera'l camín a siguir.

Abre o nun abre, paez que nun se decide...

Menos mal, qu'ente los h.itos y dalgún clarín qu'apaecía, fuimos ganando-y altor pol bon camín al picu, hasta meténos al fín, na fastera más rocosa y xabaz del Siegalabá. La verdá ye qu'aparte del gran desnivel, nun ye un picu que presente dificultá teúnica, y siguimos avanzando fácilmente, pente xendarmes de roca y pasos menos o más estrechos hacia'l cumal.

Restolando la vía de xubida pente les calices

Sólamente, al final del ascensu, vamos abandonar esa parte esquierda de la arista del Siegalabá, pa facer una envuelta a la mandrecha hasta empobinanos per una canal-pedreru ancha, que pol centru va dexános ensín nenguna dificultá na cume del picu Siegalabá.

Al final de la borrina, siempre ta'l cumal

Los primeros en aportar seremos Pangua y yo, y namái da-y cota, ya quedamos plasmaos pola guapura de les vistes que tenemos, ya qu'a pesar de les ñubes, los claros déxanmos enfrente la Pena Ruea o a la mandrecha'l Picu Tapinón, o a la manzorga tola fastera norte del macizu Penaubina, o los Picos del Fontán, o la Ubina o... o los puertos d'Agüeria, o... yo que sé... hai que xubir pa velu.

Apih.otaos col paisaxe demientres tamos toos na cume

Llueu ya lleguen Canta y Carlos, y desátase l'allegría, ya que'l día finalmente, déxanos tranquilos, y el sol faise'l meyor compangu a tan prestosa cume. Unos abrazos, y ya toca esfrutar de los 2146 ms del Siegalabá, y de les 3 hores esáutes d'esfuerzu p'algamala.

Nel cumal del Siegalabá (2146 ms) col Tapinón detrás

Yera ún de los retos d'esti añu, puestos por mí, y el ñúcleu duru de Xuan de la Borrina, fuimos a facélu, ensín mayores dificultaes nin físiques nin téuniques, asína que tamos felices, tranquilos y afamiaos, poro nun queda otra que sentáse cola mayor relaxación y xintar el bocata, chocolate y lo qu'alcontrásemos pola mochila.

Tapinón y acolumbrando los picos d'Ubina Norte (Sol Tambarón, Amenu, Güertu'l Diablu,..)

Pocu más que dicir que, ye una d'eses cimes qu'esfrútase dafechu, caleyando per tola so estensión p'agüeyar el pasu hacia'l Tapinón, o la caída hacia los xoyos de Siegalabá, o hacia la Pena L.lana,... simplemente, pue tase nella un tiempu indefiníu.

Entamamos la baxada poquín a pocu

Media horina, dános pa descansar, y metémonos nuna baxada que sábemos va ser mui dura, ya que si xubimos casi mil metros direutísimos, tenemos los mesmos p'abaxo, y ver como Tuíza Riba, ta tan lloñe y tan abaxo, nun aída nin lo más mínimu.

El descensu... nun tien más secretu, que siguir el mesmu camín qu'utilizamos pa xubir, y nós al altor d'esi hombru del que falábemos al xubir, como llevábemos un track pal que nun-y ficimos nengún casu, esta vegada siguímoslo, pero la verdá ye que nun mos paeció nin una meyor xubida nin tampocu una meyor baxada.

Increyible lo abaxo que ta Tuíza y el palu entre'l Foxón y el Castiel.lu

Casi qu'encomiendo a siguir siempre, la parte de la esquierda del track, siempre más pegaos a l'arista que metése peles cuestes de yerba y piedra, anque llibremos la pindia canal pa baxar.

Asína que, sin mayor novedá qu'una carga fina, fina de pates, por mor de retener y retener y más retener na baxada, plantámonos en Tuíza Riba, a les 4 de la tarde, faciendo un tiempu total de casi 6 hores y media de ruta, na que salvamos un desnivel direutu de 960 ms y tan solo percorrimos 6,6 kms, amosando lo ablucántemente píndia que ye esta ascensión.

Más nada, .... esfrutáila.

Camudando'l Camín dende'l macizu de Penaubina

Nesta ruta dimos preste al Picu Siegalabá de 2146 ms que ye: dos mil de L.lena y pertenez al Club 58 del Macizu de Penaubina.

Ver progresos en: Retos montañeros