Cuadonga (Cangues d'Onís) - Priena - Mosquital

30 d'Ochobre de 2010

Track: Cuadonga (Cangues d'Onís) - Priena - Mosquital

Dempués d'una selmana mirando'l parte como dicía mi güelu, pa ver que tiempu dibemos tener pal finde, la cosa nun pintaba demasiáu bien. Aún así, a pesar de les baxes, Fernan venía d'Euzkadi y tamién animábanse Canta y Gustavo, antiguu compañeru de curru míu y anguaño de Canta.

Madrugón de turnu, y tiramos dende Xixón, Canta y yo, pa quedar en Cangues d'Onís con Fernan y Gus, onde desayunamos, y salimos en direición Cuadonga pola As-114 hasta Sotu Cangues onde garraremos la As-262, pasando por La Riera y Muñíu, hasta Cuadonga, onde fadríamos la xubida a los llagos de Cuadonga.

En Cuadonga (219 ms) a puntu salir

Pero nun foi asina, taba zarráu'l pasu a coches non autorizaos y la única forma de xubir yera n'autobús. Les nueve menos cuartu la mañana, y a les ochu y media zarraren, manda güevos. H.odiósenos la ruta pensamos!!!, y ye que la nuesa intención yera tirá-y a la Punta Gregoriana nel macizu del Cornión.

Nun puente nel que daben mal tiempu, y cierren l'acesu a los llagos?... solo pescancio que ye por afán recaudatoriu, como too nesta vida. Tamién entrúgome, pa que coño soi federáu de montaña n'Asturies si nun me val, nin pa que m'autoricen a xubir pa facer rutes de montaña. Meyor nun da-y más vueltes y guetar una solución pa nun perder el día.

Nun tenía plan B, asína qu'anque seya por tachar un vértice xeodésicu ocúrreseme xubir a la Cruz de Priena, y dempués siguir ruta hacia los llagos pa baxar por Orandi, o lo que xurda. Preparámonos, y p'alante garrando carretera abaxo, hasta dar col cartelu que marca nuesu primer destín.

Fernan intentando picame y mirando pa los altores de Picos

La xubida en sí, nun tien demasiáu de dureza, nin tampoco de guapu. Les vistes descansen sol entramáu relixosu-asquerosu qu'hai en Cuadonga, poro sinceramente val más mirar, pa los altores del cielu, p'acolumbrar la única divinidá esistente, les montañes del Cornión, si les ñubes lo permiten claru ta. D'otra miente, esti monte, ta peláu y en procesu de replantáu d'árboles, poro cuanto antes lléguese al so cumal meyor, jeje.

Na Cruz de Priena (730 ms)

Falando de to un pocu, nestos momentos de ruta, ya diéramonos cuenta, que cualquier aventura polos dos miles del Cornión yera una llocura, ya que'l vientu azotaba con toles ganes. Casi dábemos les gracies por non xubir a los llagos ya intentar salir porque nos diba tocar dar vuelta de xuru.

Magar, de la semeya cola Cruz de Priena, abrigámonos un pelín, y decidimos siguir caleyando ya que hora y cuartu, nun da nin pa tener fame. El siguiente pasu, yera averanos crestiando por delles llombes hacia'l Mirador de la Reina más o menos.

Entama'l crestéu hacia los Llagos

Poro, baxamos al colláu Pasaderu, y garramos los cumales de la Cueste Cavia y la Cueste Cárcoba, hasta aportar a la Vega Severa, onde xubirémonos a la Cabeza Severa (780 ms), onde tendremos mui bones vistes de los pueblos de Gamonéu, Suh.aedo,... de la parroquia de Mestas de Con.

D'equí, baxaremos hacia'l colláu de Tarañosdios, nome celta a más non poder. Por si dalguien nun lo sabe, Taranus, yera'l dios celta del cielu, luz y los truenos, vamos el nuberu o ñuberu asturianu. Darréu, podemos baxar del colláu a la carretera o entretenese crestiando (con dalgo de dificultá) pola xerra Frecha, hasta aportar a la carretera, la cual seguiremos hasta'l colláu Valdés, onde nos meteremos per una pista, dexando debaxo nuesa'l Mirador de la Reina y les parés del Castiello.

Aportando a la Vega Comeya

Con casi 4 hores ya caleyando, teníemos claru, que garrar dalgún senderu pa baxar a Cuadonga dando zapatu otra vegada diba ser un infiernu, poro lo meyor yera finar en travesía y baxar en bus dempués.

Pocu más tarde, aportamos al colláu Uberdón onde taremos ante una de les vistes más prestoses de la ruta, la Vega Comeya, y ye que bien merez la pena cruciala con tola tranquilidá del mundiu, ya qu'esta estensa vega, paez que proporciona paz demientres la travesamos. De xuru que, qu'antañu fuera un llagu tien bona culpa d'ello.

Nel Escaleru pa xubir dende Comeya a Buh.errera

Amás, al final d'ella, tenemos la posibilidá d'agüeyar les antigües istalaciones de les mines de Buh.errera, les cuales teníen el llavaderu en Comeya y llueu ascenderemos al traviés de la cueva L'Escaleru hasta les propies mines, poles que pasiaremos xubiendo l'altor poquín a pocu hasta'l puntu final de la nuesa ruta, el campu La Tiese (1125 ms).

Llagu La Ercina y Enol

Ya son 5 hores y cuartu de camín, y munchos kms a bon ritmu, así que Canta decide quedáse a tomar un cafetín nel chigre, y Gus, xunto a Fernan y a mi, quier acompanganos al caberu finxu, qu'aneciamos en tener, l'ascensión al Picu Mosquital, que separta los llagos d'Enol y La Ercina.

Así que, ensín parar demasiáu, ya que'l vientu yera mui fuerte, y entamaba a facer fríu, tiramos hacia'l nuesu primer camiento, que yera xubir pela so cara norte, per una sucesión de balcones qu'amuésasen afayaizos. Hasta que pusímonos al llau del seu que nos daría acesu a ellos, y pescanciámonos que con aventaes que rondaben los 80 kms/h, y una posible caída de 4 o 5 ms, meyor yera dexar esa vía pa un día más sele meteorolóxicamente falando.

Ventolinos sol Llagu Enol

Poro, casi ensín oyernos pola fuercia del vientu, decidimos arrodiar el picu pola mandrecha de La Ercina, non sin antes esfrutar de los ventolinos qu'azotaben el llagu Enol. Paez una xera cenciella arrodiar el llagu la Ercina, pero tuviemos partes nos que nun yeremos nin a dar un pasu, poniéndose'l tema pelín abegosu, y quedándonos solos na ascensión Fernan y yo, ya que Gus prefirió dase la vuelta.

Finalmente, algamamos la vuelta'l llagu hasta les Reblagues, onde entamamos una fácil ascensión dalgo más protexios del vientu, hasta aportar al propiu vértice xeodésicu del Picu Mosquital (1283 ms) onde casi nun yeramos a tar en pie.

Nel Cumal de la Mosquital (1283 ms)

Unos cuantos intentos de sacar semeyes y unes rises dempués, d'un par de caídes de culu, baxamos ya cola intención de finar la ruta nel Campu la Tiese y con un tastu a llogru, mui distintu al que teníemos cuando nos torgaren l'acesu a los llagos a les 9 la mañana.

Dos semeyes tornando hacia la Tiese

Y ye que'l día que menos te lo asperes, sácase ún de la manga, una ruta bien prestosa, nun día nel que poques posibilidaes más nos ufrecía'l tiempu. Namái quedaba tomar una cervecina nel chigre, recoyer a los nuesos collacios, y dir garrar el bus al área de servicios de Buh.errera, onde demientres lo esperábemos, xintamos el bocata.

A la fin, 6 hores y media ficieron que diésemos bona cuenta de casi 18 kms, nos que superamos 1500 ms de desnivel acumuláu, y los más importante, empatamos dos de mis montes con vértice xeodésicu, que dificilmente diba facelos nuna ruta decente, así que, que meyor que cellebralo con una pinta nel Ca Melán de Cangues d'Onís.

Camudando'l Camín dende'l Mosquital (1283 ms)

Nesta ruta ficimos los 2 vértices xeodésicos de Cangues d'Onís: Picu Mosquital (1283 ms) y Cruz de Priena (730 ms)

Ver progresos en: Retos montañeros