Vegarrionda (Cangues d'Onís) - Torresanta

29 d'Agostu de 2010

Track: Vegarrionda (Cangues d'Onís) - Peñasanta Castiella

Dicía'l día anterior (sábadu), qu'otru retu que dexaba na mio mente, yera Peñasanta Castiella, ya'l nuesu plan anicial yera facelu'l domingu, pero como na montaña nunca se pue dar nenguna cosa por fecha, nun quería albidrar esperances. Asína pues, alborecemos nel refuxu de Vegarrionda nel conceyu de Cangues d'Onís (al cual podemos aportar d'esti xeitu: Pandecarme (Cangues d'Onís) - Vegarrionda), con un día meyor inclusu que'l día anterior nel qu'algamáremos la Peñasanta d'Enol col compangu de les Torres de la H.orcada y d'Enmediu: Vegarrionda (Cangues d'Onís) - Peñasanta d'Enol - T. H.orcada - T.Enmediu

Dos personaxes a l'ascensión de Peñasanta Castiella

Asína pues, un bon desayunu nel refuxu, y garramos lo necesariu pa l'ascensión. Esta vegada nun mos llevamos a naide, ye una ascensión que práuticamente roza la escalada, poro camiento que cola responsabilidá de xubir nós mesmos teníemos abondo, jeje.

Sin danos casi cuenta, ya pasáremos el refuxu vieyu de Vegarrionda y dimos bona cuenta de la llampa cimera, hasta garrar el cruce, y nesti casu, tomamos el camín de la manzorga, p'aportar al colláu la Fragua nuna hora esáuta (1915 ms).

D'equí siguimos ganando altor poles Cuestes de H.ou Sin Tierra, abandonando la compaña de la trave de los Argaos, y baxaremos dempués un pelín hacia'l H.ou de los Asturianos onde nos alcontramos con una pareya de montañeros (madre y fiu) que xubieron la tarde anterior a la peñasanta y pasaren la nueche de vivac, pasando un fríu perimportante.

A puntu d'aportar al colláu H.usantu, Fernan pensando en güei, y yo inda n'ayeri

Dempués d'un ratín charrando so l'ascensión pela canal estrecha, siguimos ganando altor hacia'l colláu H.usantu, demientres voi camentando na montañera qu'acabábemos de dexar. Ya tenía los sos años, y por mil hestories que tenemos na vida, esta gran montaña se-y quedara ensín facer, diciéndonos: "Quien diba decime que la fadría col mio fiu". Ye un aliendu pa mi, ver a montañeros d'edá avanzada esfrutando de cada ruta como un mozu de venti años, ya que siempre tengo presente que quiciás entamé tarde nesti deporte.

Siguiendo en ruta, daremos pasu pel colláu H.usantu y xubiremos unos metrinos más hasta parar nel colláu de la Canal Parda (2115 ms) onde tomaremos dalgo de fuercies bebiendo y xintando daqué, ya que ya yeren dos hores y media caleyando. Equí tendremos unes grandioses vistes, ya sea mirando pal Boquete y los Urrieles, pa les cotes feches nel día anterior (Peñasanta d'Enol y torres de la H.orcada y d'Enmediu), otres que nos piquen enforma (Torres del Torcu y les Tres Maríes), otres feches con anterioridá (Canal Parda y Traviesos) o la que mos ocupa y preocupa, Peñasanta de Castiella.

Agüeyando'l ñeveru de la Forcadona y Fernan cola canal estrecha enriba

Darréu entraremos nun terrén pelín complexu, ya que siguir los dixebraos h.itos, ye una xera abegosa, por mor, de la cantidá de piedres afilaes, pequeños h.oos, etc... que tenemos que bordiar, xubir, baxar, pa nun perder altor col H.ou Santu. Nun tengo mui nidiu si la meyor opción pa ganar la bas de Peñasanta y l'entamu de la Canal Estrecha, ye perdese nesti llaberintu o baxar al H.ou Santu y dempués xubir direutamente.

Casi un hora colócanos no que camentamos como entamu de la canal estrecha, anque dempués na baxada diéranos cuenta de que nun yera asína. De toes formes, xubimos trepando unes llambries y metémonos a cuchillu na propia canal estrecha, que como'l so nome amuesa, faenos tar tol tiempu rozando la mochila coles parés.

Primeres trepaes pela canal estrecha

Sincéramente, nesta chimenea, en tou momentu pasélu como un guah.e, y trepé divirtiéndome al másimu, en cada pasu, agarre, descansu, etc... Tou yera positivu pa mi, normal toi engancháu a la escalada a más non poder y quiciás estes ascensiones que supero con tanta facilidá, danme un plus de tranquilidá, que non tengo cuando la cosa tórnase aérea.

Fernan amosándome'l camín

D'ehí qu'esmoleciéseme más, los pasos aéreos de la parte cimera de Peñasanta, que tolos pasos complicaos de trepar (casi esguilar en dalgunos), de la so chimenea. Poro, nun pueu ser mui oxetivu na canal estrecha, dándo-y dificultá, anque si tengo que dicir dalgo, ye qu'hai que tener curiáu colos descansos ente pasu y pasu, ya que tan estraos de piedra suelto y el peligru ye esáutamente esi. Facer un pasu complexu de trepada y al finalu, relaxase y tocar dalguna piedra suelta, tirándo-yla al d'abaxo. Munchísimu procuru con esto, y cola roca que ta dalgo nidia de xubir y baxar tanta xente, colo que los agarres hai que facelos con xeitu.

Últimes y mui prestoses trepaes

Unos 45 minutinos daben con nós, no que nomé como'l colláu de la Canal Estrecha (2503 ms), por poné-y un nome, ya que darréu vien otra parte de l'ascensión mui distinta de la canal dafechu. Menos de cien metros d'altor resten por xubir, pero les precauciones tienen que ser les mesmes, ya qu'esta parte será aérea enforma y hai qu'andar con güeyu.

La semeya más acoyonante que me ficieron nunca

Quiciás el pasu aéreu, más acoyonante ye'l de la semeya, na que ciertamente, val más tar sollerte a la llambria que tamos pasando que distraese mirando'l paisaxe que tenemos embaxo, jeje. Sacante d'esto, diremos arrodiando'l cumal pola so manzorga, siguiendo les marques marielles qu'hai nes parés, pa nun metenos nun marrón de nenguna clas y taremos nel cumal de la montaña más completa, guapa y difícil na que tuve pel momentu, tras menos de 4 hores y media.

Nel cumal de Peñasanta Castiella (2598 ms)

Por dalgo nómenla la reina de Picos, y ye que tien vistes de valir alloriante, miremos pa onde miremos. En sí, ella mesma, ye una montaña de les guapes ya impresionantes que podemos tener enfrente, y l'ascensión ye un retu pa cualquier montañeru, metiéndonos de la montaña típica de trepaes a un grau superior de montaña qu'en dalgún pasu t'esprime sinun tas d'esguilar y per últimu como a mí préstame, enriba tou la cume ye amplia (tien vivacs y tou), y se pue tar ellí, ensín priesa, dexándote esnalar al traviés d'un mundiu nel que namái te pue tresportar, .... un cumal de Picos.

Semeyes dende'l cumal: Urrieles y Cornión asturianu

Equí tengo que cuntar que Fernan, al facer cume, díxome que dábame l'alternativa, jeje. Cosa que nun creo cierta, ya qu'inda queda-y muncho por enseñame y yo por deprender. Anque, dende equí, dígote que más difícil que la Peñasanta hemos de xubir, y que por supuestu si tengo que dir guiando diré, pero camiento que tornarás esti añu a proponer tu retos que nun m'atreva yo a tirá-yos.

Esi Fernan colos Urrieles al fondu: Mil gracies pol ascensu

Y ye que fai casi un añu, que conocémonos y la cantidá de rutes que ficimos nesti tiempu, y siempre xubiendo'l mio nivel poquín a pocu ye increible. Asína que pal añu que vien más y meyor que de xuru que ye posible.

Dempués d'estes reflesiones toca ya, pensar na baxada, asína que xintamos dalgo qu'apaeció dempués d'un finde enteru pola mochila, y pusímonos a baxar, hasta'l colláu onde entama la canal estrecha, xubiendo'l nivel d'atención poquín a pocu, y ye que nun ye estrañu que los acidentes más graves sean nes baxaes, poro hai qu'andar sollerte.

Nós, viendo l'estáu de la canal, preferimos tirar de rapel, que destrepala, por comodidá, seguridá y rapidez, y ye qu'unos mínimos d'esguilar y téuniques de rapel pa esta montaña son pernecesarios, ya que con mui puquiñín esfuerzu, en 3 o 4 rápeles taremos na bas de Peñasanta, con toa la tranquilidá del mundiu, y divirtiéndonos nes maniobres.

Varies semeyes de los rápeles de descensu

Ya abaxo d'esta montaña, entames a pensar no solos que ficimos tola ascensión, alcontrándonos nel nuesu camín a un paisanu de la qu'entamábemos la canal estrecha na xubida, y nel cumal de la que baxábemos a un grupu de mozos, que viéramos ya nel refuxu la nueche anterior. Así que tuvimos una totalmente apacible y pocu peligrosa ascensión, tolo contrariu d'un mozu castellanu que la selmana anterior perdiera la vida nesa mesma canal pol argayu d'una peña. A pesar de les sos contraries idegues a les míes, dende esti blog mi más sinceru pésame pa la familia y los collacios.

Acolumbrando'l Boquete con Piedras Lluengas enriba

Magar de tar embaxo, quedábanos tan solu dar la vuelta pel mesmu sitiu hasta'l Refuxu de Vegarrionda, dando preste a una ruta-ascensión na que tardamos 9 hores y 20 minutos, percorriendo 15 kms de distancia y superando 1380 ms d'altor acumuláu.

Camudando'l Camín na reina de Picos (Peñasanta Castiella 2598 ms)

Nesta ruta ficimos una cota más del club 111: Peñasanta Castiella (2598 ms)
Ver progresos en: Retos montañeros