Refuxu d'Orús (Ribagorza) - Forqueta - Refuxu de Biadós (Ribagorza)

14 de Setiembre de 2010

Track: Refuxu d'Orús - Forqueta - Refuxu de Biadós

Tamos a martes, 14 de Setiembre, y toi llevantáu a les 8 la mañana, dempués d'una nueche ensín dormir nin un plizcu. El mio humor, mal estar, cabréu ye completamente brutal, sumándose'l cansanciu, asína que desayuno sin mediar pallabra, y prepárome pa la xornada intermedia de Pireneus. Ye'l día más sele, y agradezse, porque nun tengo la mente afayaiza pa dalgo complicáu o duru en cuanto a hores.

Alborecer nel refuxu del Forcáu (2050 ms)

Paco ya Ibán adelántanse, y van descaminando'l camín, que ficiéramos dende'l Ibón de Llardaneta ayeri, o lo que ye lo mesmu, xubir tolo que baxáramos. Fernan, ya me va conociendo y sabe de los mios despertares, y espérame pacientemente, a que me sienta más positivu. Menos mal que facía una mañana preciosa (ver semeyes d'arriba) y fui animándome y garrando ritmu rápidu.

Entainamos, y enantes d'aportar al crucie de la canal Fonda, ya tamos en grupu con Ibán, y dos montañeros malagueños, nomaos por nosotros como los "lagartijos", porque según ellos mesmos, asína ficieron el pasu míticu del Aneto dos díes enantes, jeje. La verdá ye que foron xente bien simpática y la so compaña nestos díes foi mui d'agradecer tamién.

Xubiendo hacia'l Ibón de Llardaneta

Caleyamos un pelín más, y damos con Paco al borde del Ibón de Llardaneta, alrrodiu del cual, con tar silente un ratín, escuchas y ves marmotes por tolos llaos, lo cual paezme dalgo qu'esmolez pola sensación de sobropoblación d'estes. Pasamos de les marmotes y de los robezos (sarrios equí) y bordíamos el ibón pola so mandrecha, pa empobinanos nuna ascensión per un pedreru al collaú d'Eriste (2859 ms), faciendo 2 hores y cuartu de ruta.

Ascendiendo al collaú d'Eriste

Esti colláu ye'l puntu de pasu hacia'l Barrancu de la Ribereta que nos dexará en Biadós, pero enantes tenemos una cresta a la drecha, qu'empata'l Diente Royo y el picu Pavots cola cresta del Espades y a la esquierda, la Forqueta, que será'l nuesu destín de güei. Magar de dexar les mochiles nel colláu, pa facer l'ascensión un pelín más llibre de pesu, Fernan, Ibán y yo damos-y poquín a pocu pela cresta, ensín mayores dificultaes, hasta casi'l cumal norte de la Forqueta, pero escoyemos dexalo pal últimu por ser el más averáu a la baxada.

Nel cumal de la Forqueta Sur y les vistes del Espades y Llardana

Poro, siguimos crestéu, per un pasu dalgo aéreo, hasta'l cumal sur de la Forqueta, onde nos alcontramos con Paco, que llevaba ya un tiempín arriba, y ye que güei taba con ganes y apretó fuerte dende'l Ibón de Llardaneta en solitariu hasta la propia Forqueta. Unes ablanes y un puquiñín de chocolate dempués dexamos esta cume sur de 3004 ms, pa tornar so los nuesos pasos, y facer la trepada final al cumal Norte de la Forqueta, que ye tres metros más altu (3007 ms).

La baxada ficímosla sele, ensín prieses, esfrutando de les vistes, y sobretou Fernan y yo, agüeyando con sorpresa y almiración cada filu y pasu de la cresta de Les Espades, que tuviéranos tan entreteníos el día anterior y agora teníemos enfrente nueso. Una hora y cuartu llevónos en total l'ascensión a la Forqueta, la cual yera perfeuta pa completar un día de "transición", nel qu'inda nos quedaba una baxada perllarga por completar.

Descansando nel colláu d'Eriste

Asína que, dempués de descansar n'Eriste, y falar con otros montañeros madrilanos, que cuidáranmos les mochiles, sustituyendo a los malagueños, demientres tábemos nes altures, ponémonos a pensar na baxada y la primer sensación que me da ye de baxar una canal tipu Mesones en Picos, por mor de ver a lo lloñe'l final pero que nunca llegue, jeje.

Primeres andaes na llarguísima baxada al refuxu de Biadós

Anque'l paisaxe a la fin ye bien dixebráu a elli, ya que demientres tamos baxando tenemos a la nuesa mandrecha l'ablucante muria de Pavots-Les Espades, y a la manzorga ábrese un camín qu'empobínase a los Ibónes de Millares y Leners, de los cúales despréndense dos tabayones faciendo tola baxada una postal de Pireneus perguapa.

Y ye qu'esta baxada que forma parte del GR-11.2 va tresformando'l paisaxe poquín a pocu, pasando de la roca rota d'Eriste, a dir abriéndose hacia un valle más ampliu alrrodiu del Barrancu de la Ribereta ya enmediu d'una viesca enllena de verdor y humedá.

Xintando nuna "postal" de Pireneus: Cascada de Leners

Dempués de 6 hores de ruta ya tocaba parase a xintar, y a echar un pigacín si podíase, poro restolamos un sitín de prau onde poder tirase, y con tola tranquilidá, descansamos ya a pocu tiempu del refuxu.

Aportando al refuxu de Biadós

Dalgo más de media hora dempués, tábemos otra vegada na xera y baxamos ya del tirón hasta la ponte que traviesa'l riu Cinqueta d'Añes Cruces, onde Fernan dióse un bañín "frescu", y los demás preferimos dexalo pa otra ocasión. Magar de la ponte, ya metémonos nuna zona de cabañes (Bórdas de Biadós) que nos dexarán nel refuxu (1725 ms) que tanto nagúabemos.

Semeya col fondu de Les Espades atapeciendo

Nun tengo más que pallabres d'agradecimientu pa esti edificiu, rexentáu por una señorina bien agradable, que con indicale Ibán la mala nueche anterior, metiónos a los cuatru nuna habitación solos, na que al menos yo, pude descansar perfeutamente, dempués d'una bonísima cena, ducha, etc...

Y ye que tengo que dicir, que me prestaría volver a esti llugar, camentando que ye un sitiu casi máxicu, nel que dempués d'una ruta de montaña, sentáse nel portal tomando una cerveza (por fin nun yera cruzcampo) y relaxase col soníu llonxanu de los tabayones y l'atapecer col rellume del sol, sobre los pliegues xeolóxicos de Les Espades y Llardana, nun tien preciu o eso me paez a mi. Si el preciu foron 8 hores y 15 minutos, nos que percorrimos 13 kms, superando 1125 ms de desnivel positivu y casi 1500 de negativu, a mi paecíome baratu enforma.

Camudando'l Camín na Forqueta Norte

Nesta ruta ficimos otros dos 3 miles de Pireneus: Forqueta Norte (3007 ms) y Forqueta SE (3004 ms ) toos ellos nel macizu de Posets-LlardanaVer progresos en: Retos montañeros