Puirtu Braña (Ayer) - Peña L'Ausente - Peña Requexines

19 d'Avientu de 2010

Track: Puirtu Braña (Ayer) - Ausente - Requexines

Otra rutina que quedónos nel tinteru l'añu pasáu, y la verdá ye que tábemos asperando tener el tiempu más afayaizu pa esti tipu de ruta, na que pases per cerca de la llaceria d'una estación d'esquí, poro lo meyor ye acolumbrar los picos que la formen con ñeve abondo, pa nun echar a correr pa otra fastera d'Asturies menos estrozada.

Como siempre, pa llegar equí, partimos de Xixón garrando la autovía minera y dempués en Mieres del Camín garramos la autovía A66 saliéndonos na salida de Morea, pa percorrer la As 112, pasando polos siguientes pueblos nel nuesu camín: Morea, L'Escuyu, Los Estrul.lones, Cabanaquinta onde garraremos la AS-253 pasando por L.levinco, Entepenes, Col.lanzo, Yanos, La Pola Vieya, el Pino y Felechosa onde pa descansar de coche, vamos desayunar daqué, pa empobinamos hacia'l Puirtu Braña pasando enantes por Cuevas, Roseco, Rufríu, El Fielato y La Raya.

Semeya de grupu nel parking de la estación de San Isidro

Una vegada qu'aportamos al Puirtu Braña, vamos siguir per Llión un pelín hasta garrar la carretera que nos dexa nel Circu de Cebolleo onde ta'l aparcaderu de la estación d'esquí. Ellí ente'l montón de coches d'esquiadores y tol so posturéu, vamos preparanos pa entamar a caleyar per una pista que parte d'enfrente d'un llagu artificial.

Primeros pasos pola pista col Torres saludándonos

El día ta pelín friu, y la ñeve, ya dende l'aniciu amuésase duro, alcontrándonos dellos charquinos xelaos bien ceo. Aparte d'esto, tenemos un día práuticamente espeyáu, y los altos picos d'esta fastera asturllionesa apaecen imponentes cola carga de ñeve. Asína'l Tonéo, Agujas, y la xerra Sentiles que vamos bordiando poquín a pocu, gláyanme a la oreya, pa que-yos dea caña dalgún día. Nun hai más que dicir que'l Picu Torres y la so prieta paré, yera too un reclamu pa quien atrévase con él, nuna ivernal peligrosa dafechu.

P'alantre San Justo con Ten y el Torres p'atrás

Siguimos caleyando tranquilamente, ya qu'esta ruta sabiemos bien que yera cortina, y que podíamos facela charrando gayoleros demientres dellos montes como'l San Justo, y más a lo lloñe les nueses peñes preferíes Ten y Pileñes, dexaben pasu más atrás inda, a les primeres visiones pantasmales de los Picos.

Macizu'l Mampodre

Tamos averándonos a les 11 la mañana, y ya vamos caleciendo músculos, asína como l'ánimu, al ver otros montes a los que tenémos-yos unes ganes fonderes, como'l macizu'l Mampodre, qu'acompangonos durante'l restu de pista, hasta qu'entamamos l'ascensión final hacia'l llagu del Ausente.

Y a dicir verdá, esta parte de l'ascensión ye la única na que paga la pena andar sollerte, ya que nel nuesu casu tando xelao, tuvimos que facer esti tramín más pindiu, con curiáu, y faciendo buelga a bas de pataes al xelu, p'aportar toos a la fín, a la vera'l llagu del Ausente. Esto dábanos a les clares, una idega de como podría tar l'ascensión a les Peñes L'Ausente y Requexines.

Pasín delicáu pol xelu y aportando al llagu

Nuna hora y media dende que partiéramos, tábemos nel Llagu del Ausente, y tal como queríemos velu, xeláu enforma. Poro, tocaba pisalu un pocu y facer delles semeyes curioses. Quiciás, al final, pa tolos del grupu menos pa mi, foi demasiáu tiempu pisándolo y faciendo semeyes, y ye qu'al final, esta ruta tuvo un tastu pelín amargu, ya que la toma de decisiones nun foi la correuta.

El llagu del Ausente xeláu nesta dómina del añu

Voi desplicame... pero meyor a la fin de la entrada. Magar de tar nel llagu, hai dos posibilidaes estremaes: facer la xubida pola cara norte de la Peña L'Ausente, más xelada por mor de tar a la solombra, y llueu finar el circu pol Requexines o xubir primeru pola arista soleyera al Requexines, y llueu crestiar hasta L'Ausente pa tornar pel mesmu sitiu.

Falo colos collacios, y dígo-yos per onde camiento que puen xubir ensín mayores problemes, faciendo la segunda vía posible, y yo como voi preparáu con piolé y crampones, decido facer el circu enteru, xubiendo pola cara norte de L'Ausente nuna canal ancha, que dexaríame xusto ente'l cumal cimeru de la Peña L'Ausente a la drecha y la so primer estribación de la esquierda.

Dende'l Llagu Ausente, la xubida a L'Ausente

D'esta miente, colo del grupu pa facer una ascensión en solitariu, pudiera dicir que la mio primer en ñeve, poro... seliquino garro'l piolé na mandrecha y sigo col bastón na manzorga, y pol momentu decido nun poner los crampones, ya que les Asolo de glaciar que llevo, son una pasada pa estes xeres, na que tienen bon agarre, y d'una patada cola punta faes la buelga xusta nel xelu, pa siguir avanzando.

De xemes en cuando, intento afitame en bonos apoyos, pa echar una güeyada p'abaxo, y ver per onde van los mios collacios, y véolos dixebraos pela fastera más baxa de l'arista del Requexines, así que, sigo clavando fuerte'l piolé nel xelu, y pegando pataes p'avanzar sin demasiaes torgues pero con bon esfuerzu, arribo hasta'l descansu, onde ya sin nengún problema avanzo pasín a pasu hasta'l cumal de la Peña L'Ausente de 2045 ms.

Toneo, y Requexines col Torres detrás y La Cuerna col Agujas

50 minutos dende que dexara la compaña de mis collacios, y ya taba nel cumal, totalmente satisfechu del resultáu final de facer en solitariu la xubida. Esto, dame que pensar en parte, y ye que xubir dependiendo de tí mesmu, y nun andar esmolecíu polos demás ye una lliberación perimportante, ya que namái toca concentrase tan solo en oyer la to respiración y les tos pataes al xelu, xustu depués del soníu del piolé clavándose nesti, y así tol tiempu nun ciclu dafechu viciosu.

Picos dende la peña L'Ausente

D'otra miente, facer cumal, y nun tener con quien compartilu, echar unes rises y un abrazu si l'esfuerzu o'l peligru paga la pena, ye atristayante dafechu. En parte, así taba sintíendome, si nun fuera poles vistes que taba teniendo hacia los demás cumales d'Ayer nuna direición y hacia Picos na otra, y por supuestu, porque l'esfrute de l'ascensión foi pergrande, siendo una peña perfeuta pa foguease n'ivernales con crampones y piolé, ya inclusu prauticar detenciones d'emerxencia y demás teúniques d'alpinismu ivernal.

Na Peña L'Ausente (2045 ms)

Magar de sacar la murnia semeya na cume, recueyo tolos trastos y sigo la cresta hacia'l Requexines cola esperanza d'alcontrame colos collacios nesi otru cumal, pero quince minutos, dábanme la razón a mis camientos. Nun fueron a xubir, así qu'apoltreneme nel cumal de la Peña Requexines de 2032 ms cola mesma sensación que nel otru, y llámolos al móvil a ver que-yos pasó.

L'Ausente y Picos dende'l Requexines

Dende equí, ya los veía pel mediu'l llagu, pasando'l ratu, así que falo con ellos, y dícenme con van xintar, y que nun pudieron xubir porque había xelu, por onde lo intentaron. Queda ehí la cosa, y póngome a xintar mirando pal cielu azul y pa les vistes en toles direiciones con esi sentimientu de soledá y tranquilidá, que solo alcuéntrase na montaña y nun cumal nel que tas tu solu.

Ubina ente Toneo y Agujas y l'arista del Requexines

Nun me queda res que facer ellí enriba magar del bocata, así que tiro p'abaxo pola arista del Requexines lo más rápidu posible pa nun facer esperar muncho a la xente, que ya taría fartuca de llagu abondo, y con curiáu nalguna plaquina más xelada de lo normal, baxo nun tris hasta'l llagu onde m'alcuentro cola xente con cara de desilusión.

Tornando al parking de la estación

Nel intre, baxaba yo too gayoleru por esta rutina qu'anque corta, mui prestosa n'ivernal pa da-y ensín llercia con crampones y piolé, y al aportar al llagu ya vi como taba la cosa, y entos foi cuando entamé a rucame la tiesta cola posibilidá perdida de facer la xubida con ellos pola arista, y que de xuru toos ficiéramos cume. Tampoco-y di munches más vueltes, pero si que-yos dixe a los que tienen material, qu'hai que llevalu siempre, si nun fai falta meyor, pero nun finar una ruta por nun llevalu... Aún así, la desilusión contaxióseme na parte final de la ruta, na que fízose más en silenciu de lo normal tornando hasta l'aparcaderu de la estación.

En resumen, una ruta mui afayaiza pa facer n'iviernu, por tolo que la forma: pista facilina hasta'l llagu, y llueu una ascensión pa crampones y piolé, ensín peligru o con facilidá de parada en casu de resbariar, a la que-y sumamos dos guapes cumes con bones vistes y una arista de baxada mui prestosa pola llingua ñeve que fórmase hacia'l llagu. Too ello, en pocu más de 4 hores y media, 9,4 kms de percorríu y 610 ms de desnivel acumuláu.

Camundando'l Camín dende la Peña Requexines