H.itu d'Escarandi (Cabrales) - Picu Valdemingueru

21 de Marzu de 2010

Track: H.itu d'Escarandi (Cabrales) - Picu Valdemingueru

Primer ruta nel macizu oriental de Picos d'Europa o Andara, y como non, diba ser colos nuesos collacios del Baskonia Mendi Taldea de Basauri, a los que-yos quiero agradecer dende l'entamu la so amistá y los bonos momentos que pasamos nesta, pol momentu, mi meyor ruta de montaña.

Ensín la so esperiencia de munchos años peles montañes, nin Diego Pangua nin yo, únicos miembros del GM Xuan de la Borrina que fuimos, fadríamos cume nun picu d'estes carauterístiques y menos cola cantidá de ñeve que tuvimos durante l'ascensión.

Gracies (Fernan, Tito, Vítor y sobretoo Josean y Bea) por rellumar ilusión na montaña y ser un exemplu pa nós en tou momentu.

Como yera d'esperar, el madrugón taba afitáu pola hora y cuartu de coche dende Xixón a Arenas de Cabrales, onde tomaríamos el cafetín de turnu. Como siempre, garramos l'autovía del Cantábricu hasta Posada de Llanes onde tomaremos direición a Cabrales al traviés del Altu d'Ortigueru, y ya baxar a los pueblos de Canales, Carreña, Poo y a la fin Arenas de Cabrales.

Partiendo del H.itu d'Escarandi

Dempués d'un desayunu, salimos hacia'l pueblu cabraliegu de Sotres, y travesámoslo pa siguir por una pista descarnada hasta la llende con Cantabria, el H.itu d'Escarandi a 1296 ms d'altor. Ellí, nel so parking, preparámonos pa una ruta llarga y cargada de ñeve, poro les polaínes y hasta unes raquetes taríen más que xustificáes. Anque nel nuesu casu, dibemos preparaos de crampones y piolé, pero non de raquetes, y nel miu en concretu, estrenaba botes nueves, a les que-yos debo muncho nesta ruta.

Un de les coses más prestoses d'esta ruta ye poder dividir claramente la ruta en 4 partes, que nos dan el descansu y posterior xubida de nivel de dificultá, según vamos faciendo una y llueu otra. La primera llévanos del H.itu hasta'l Refuxu d'Ándara tamién nomáu Casetón d'Ándara (1712 ms), tou ello, al traviés d'una pista bien marcada, qu'hasta con ñeve faise fácil de siguir.

Xubiendo al Refuxu d'Ándara

Darréu de xintar dalguna gochada montañera, siempre con chocolate, jeje, siguimos ya con un mantu ñeve, que fai imposible saber si hai pista o non, asína que dexámonos "guiyar" pol bon facer de los nuesos collacios vascos, y xubimos al colláu de l'Aldea, pa dempués emponinanos a la drecha metíendonos no que se noma'l Pozu d'Ándara.

Agüeyando les parés que nos rodeen nel Pozu d'Andara

Quedase embobáu güeyando les parés que mos arrodien nun ye nada difícil, asina que, con esa escusa, descansamos un pelín y siguimos andar, durante bon trechu, calteniendo l'altor pasando pola mayada del Redondal, xusto enantes d'entamar a xubir dexando'l Llagu de Valdemingueru a la nuesa mandrecha. Nesti momentu, tamos dando-y preste a lo que vien ser, la segunda parte de la ruta, la cual danos una vuelta tuerca de dureza, al tener qu'abrir buelga, hacia un colláu enriba de Los Valleh.ucos.

Abriendo buelga hacia'l colláu de los Valleh.ucos

Nesti colláu a 2008 ms d'altor tenemos qu'echar un tiempín camentando cuala ye la meyor ruta a siguir: si arrodiar la fondonada que tenemos ente nós y nuesu siguiente finxu, el colláu Valdemingueru, o baxar al h.ou Llerosu y xubir pola cara norte direutamente. Sinceramente, baxar nesti momentu, nun yera lo más prestoso, pero los argayos de ñeve, que teníemos que travesar nun yeren mui apetecibles tampoco.

Sufriendo un pelín más hacia'l colláu Valdemingueru

Finalmente, decidimos nun baxar al h.ou, y dir abriendo camín, poquín a pocu y con curiáu por tola lladera, ensín perder altor. Quiciás esta foi la parte más guapa de la ruta, teniendo qu'abrir buelga, comprobando los distintos tipos de ñeve, ya que por momentos, tenía capa xelu, y notros afondaba la pata hasta'l cadril. Tener la oportunidá de facer una ruta con xente esperimentada y deprender d'ellos ye un verdaderu placer.

Paez que l'oxetivu dexabase ver al fin

Particularmente tuvi'l "bon tastu" d'abrir parte de la xubida a ambos collaos y a pesar de la dureza, cuando llegues arriba frayáu, cualquier pallabra de gratitú y de bon trabayu, ye más de lo que necesítase, pa siguir hasta onde faiga falta.

Descansu cortu nel colláu Valdemingueru enantes d'entamar l'ascensión final

Una vegada que tamos al fin nel Colláu Valdemingueru (2140 ms), tenemos la cresta'l picu a los nuesos pies, poro ponémonos manos a la obra, anque la ñebla y el tiempu nun mos diese demasiada tregua, la verdá. De primeres pensamos en llibrar la paré frontal pola mandrecha, pero pisar pola ñeve de cerca les peñes nun yera lo más seguro, poro namái que vimos la oportunidá de trepar na roca, nun perdimos un segundu y ganamos-y pasín a pasu y man a man metros al picu Valdemingueru.

Trepando pela cresta hasta la cume con Fernan y Pangua

Los primeros en facer cume fuimos Fernan, Pangua y yo, viendo al pocu como'l nuesu Xuan de la Borrina, diba concedenos el cielu azul y les ablucantes vistes de tol Macizu d'Andara, y de los Urrieles, asína de poder sacar semeyes de los nuesos collacios na xubida a esti hermosu picu de 2271 ms.

Ablucante semeya de la cresta y los campos de Valdemingueru al fondu

Cuatru hores y media dempués, tábemos toos na cume, esfrutando de les meyores vistes que se puen tener, y na meyor compaña posible. Si digo que foi la meyor ruta que fice nunca, y cola que más feliz me pude sentir al llegar al coche, solo empaña, les ganes que tengo de siguir conociendo llugares, montañes, paisaxes y vistes, que superen lo d'esti día.

Semeya de grupu na cume del Valdemingueru (2271 ms)



Semeyes col día espeyáu a la fin:
Cuetu Teh.au, Campos de Valdemingueru, Macizu d'Andara y Los Urrieles

Dempués d'abriganos, ya qu'arriba facía rasca, ponémonos a baxar con xeitu ya que la baxada ye pelín complicada na parte de destrepe pola roca, tando esta pelín rota, poro estremar los agarres ye más que necesariu. Ya na ñeve, pue baxáse como tien de ser, o facer el gañán como un servidor, quiciás col xacíu de quita-y estrés a los momentos anteriores.

Como se debe descender y como non, jeje


Xintando col Valdemingueru enriba nuesa

Pocu más tengo que cuntar de la vuelta, ya que foi lo más rápidu posible, tando sollertes de les hores diurnes que nos quedaben, y que fízose pol mesmu camín, aprovechando la buelga abierta na ida. Simplemente dexo semeyes qu'amuesen la belleza de los paisaxes d'esti macizu d'Andara, el cual ye'l más encomendable pa foguease nos picos d'Europa.

Semeyes d'Andara durante la baxada

Finalmente, aportamos al H.itu de vuelta, poco más tarde de les 7 de la tarde, con casi 9 hores de camín, 14 kms y mediu andaos, 977 ms de desnivel direutu, y más de 1000 d'acumuláu contando tan solo l'ascensión, de la cual vos dexo'l track como siempre.

Voi dedicar esta entrada al mio collaciu Fernan, qu'aparte d'entrar nel nuesu Grupu Montaña Xuan de la Borrina, él foi quien propuso esta ruta y la fizo posible, como de xuru, va facer posible munches más en xuntanza astur-vasca. Gracies Fernan y afáyate nel grupu, que ye'l tuyu.

Camudando'l Camín con Fernan, nuevu miembru de GM Xuan de la Borrina

Nesta ruta di preste a un 2000 de Cabrales y a ún de los picos del club 111 de Picos: Picu Valdemingueru de 2271 ms.
Ver progresos en: Retos montañeros