Tuiza Riba (L.lena) - Pena Ubina

25 d'Ochobre de 2009

Track: Tuiza Riba (L.lena) - Pena Ubina

Pa esta ruta tornamos otra vegada más al pueblu l.lenizu de Tuiza Riba, pa lo cual, salíemos dende Xixón bien ceo y col día murnio pero ensín lluvia. Garramos l'autovía minera y ya por Mieres del Camín entamó a llover hasta llegar al pueblu de Campumanes. Equí echamos un cafetín nel bar Ubiña, lo cual paecía afayaizu ya que dibemos xubir al mesmu picu.

Darréu del café, nun se qu'impulsónos a garrar la carretera númberu 8 de L.lena, pasando pelos pueblos de Sotiel.lo, Espineo, Los Pontones, Teyeo, Rospaso, Tuíza Baxo y a la fin Tuíza Riba ya que nun abocanaba en nengún momentu.

El cordal del Picu la Mesa pente la lluvia y preparaos pa la llucha col tiempu

Dempués d'aldericar un ratín, si debíemos xubir o non, si diba abrir o non, o si los anxeles teníen sexu o non, camentamos que ya que ficimos el viaxe en coche y el madrugón, había que xubir, asína que chubasqueros, polaines y paragües foron nueves ferramientes amestándose a los ya avezaos bastones.

Con paragües hacia Pena Ubina

Empobinámonos, como na ruta a los Picos del Fontán, en direición al refuxu de Meicín siempre baxo una lluvia intensa y ganando-y altor al terrén, por un camín empedráu y resbaladizu que sal de lo más alto de Tuiza Riba (1202 ms). Al fin nel refuxu xintamos y bebemos dalgo, ya que con tolo complicáu que ta'l día, nun hai munches ocasiones pa hidratase y garrar fuercies.

Caleyando hacia l'Altu Terreos cola penona d'Ubina presente

Pingando completamente y cola moral pelín tocada, salimos de Meicín (1538 ms) pa facer la segunda parte de la ruta, que ye la menos prestosa, y que dempués de xubir polos praos de la Guariza, ascendiendo entre Les penes Rubies y La Forquetona a la nuesa manzorga y Les Fanes y el Cuetu les Cabres a la nuesa mandrecha, déxanos nel Altu Terreos (1912 ms), de mesmu nome qu'una fonte pola que pasamos pelín más abaxo.

Pena Cerreos (2113 ms) y Pena Ubina Pequena (2193 ms)

Esti altu tamién nomáu Puertu de Tuiza, ye pasu ente Llión y Asturies, y nel nuesu casu, ye'l caberu descansu enantes, d'entamar l'ascensión final pola canal este de Pena Ubina. Nesti momentu, a pesar, de que'l contratu col degorriu que tenemos pal bon tiempu, nun taba dando los sos frutos nel día de güei, paró de llover, abrióse'l día, y un pelín de sol foi caleciéndonos y xubiéndonos l'ánimu, pal retu qu'inda nos quedaba.

Nun se, si'l nuesu Xuan de la Borrina, faló col Nuberu, pa que nos dexase un pelín de tregua o que, pero foi un de les coses más prestoses, que pasóme nunca na montaña. Quitar el chubasqueru, la gorra moyada, ... y poder acolumbrar la cume col cielu azul enriba nuesa, foi orgásmicu totalmente.

Xubiendo hacia la canal este con esfuerzo abondo

La canal ye dalgo..... Equí tengo serios problemes pa describila. Sinceramente pa mi, nun foi nengún problema, ye más disfruté como un guah.e dexando'l palu na mochila, y trepando a dos manes. Pero como préstame dar a les coses una importancia imparcial, pues nel grupu, se qu'hai xente que-y paeció difícil, pero qu'eso fízolos valorar aún más l'ascensión a pena Ubina.

Ehí tan trabayando Rolo y Carlos y Pilar y yo descansando d'un tramín duru

Poro, diré que la canal ye abegosa y que polo que pudimos ver pa xubir, la parte más fácil ye la vía sur, pero esta canal ye muncho más divertía y direuta. Eso sí, hai que tener curiáu de nun tirar piedres a la xente que vien detrás, polo que mirar bien onde se ponen los pies ye perimportante.

Una vegada que tamos arriba a 2417 ms (2420 pol GPS), les vistes del macizu de Pena Ubina ye impresionante, confundiéndose ente elles les munches cumes que superen los 2000 ms. D'esti día sacamos un retu más, o al menos yo, como ye intentar facer los 58 dosmiles de les Ubiñes. Poquín a pocu sedremos a ello.

Vistes de los Picos del Fontán y Pena Ruea y el cordal del Picu La Mesa

Semeya de grupu na cume de Pena Ubina

La baxada dempués pue facese pol sur como ficieron un par de los collacios del grupu o baxar pola mesma canal que xubimos y si yes un pelín atrevíu lo meyor ye baxar resbariando penriba les pedrices qu'hai. Asína aparte de pasalu de puta madre, baxes muncho más rápidu ensín dir reteniendo de pates y llegues al colláu de Terreos praúticamente descansáu. Eso sí, davos espaciu ente unos y otros pa non metevos una pedrada de la que baxáis, ya que cuando echen a rodar garren muncha velocidá y puen facer muncho daño.

La seronda dende'l Refuxu Meicín

Como resumen final, dicir que yera una ruta puesta por mi, pa tol grupu, y que d'entamu yera un pelín en plan desafíu. Enriba si-y sumamos el mal tiempu que tuvimos al aniciu del día, tenemos que tar percontentos porque amás de facer cota toos, dimos un pasu pergrande hacia montañes más complexes, nel nuesu camín montañeru.

Colos picos del Fontán al fondu y barruntando nueves cumes a facer

Escaecióseme, como bien dixo'l collaciu Pin, da-y les gracies a la xente del FEMPA qu'aparte de la so compaña y alderique demientres nos mudábemos de ropa apurriéronmos unos bollos preñaos que prestaron pola vida. Dicir que taben en llabores de llimpieza poles vegues qu'arrodien el refuxu de Meicín, lo qu'amuésanos que la familia montañera asturiana ye de diez y que tamos naguando formar parte d'ella dientru bien pocu.

Un saludu a ellos y gracies a tolos que respeten la ñatura y la caltienen llimpia