Puirtu Braña (Ayer) - Picu Torres - Picu Valverde - Puirtu Braña

18 d'Agostu de 2009

Track: Puirtu Braña - Picu Torres - Picu Valverde - Puirtu Braña

A la vuelta de les vacaciones en Castiella, que meyor que dir a les montañes asturianes pa quitar tolo malo recibíu, jeje, y más aún cuando nun fueron los meyores díes que pasé nel pueblu. Cuanta razón tenía Nuberu nel cantar: "Dios te llibre de Castiella".

Asína, que solo faltó la mínima pallabra de que dalguien tenía ganes de dir de monte, colo que púseme a buscar dalgo que saliese bien pa esta dómina del añu, y alcontré l'ascensión al Picu Torres na llende ente'l conceyu ayerán y Casu. Por qué esti picu, pues porque ye un picu peligrosu n'iviernu con ñeve y xelu, asína que lo meyor yera dir en branu ya qu'amás nun ye una ruta mui llarga, namás unes 5 hores.

Entamu nel parking del Puirtu Braña

La ruta parte del Puirtu Braña na llende del conceyu d'Ayer con Llión, al cual llegamos dende Xixón pola autovía minera, saliéndonos nel desvíu a Morea d'Ayer y pasando polos pueblos de Pel.luno, Entrepenes, Col.lanzo, La Pola Vieya, Cuevas, Roseco y al fin a la Raya nel Puirtu Braña.

Dempués de mudanos de ropa y tomar un cafetín nel chigre d'al llau cruciamos la carretera en direición contraria al picu Torres el cúal vemos cola so paré prieta penriba de la Sierra de Valverde de roca más blanca. Esto ye pa dir bordiando un altu qu'hai y dir xubiendo pegaos a una riega de nome Isoba hasta arribar a una zona de matorral más menos de la nuesa altura, y que dificulta dafechu siguir el camín correutu durante un bon trechu.

Zones de claros y arbustos col Torres al fondu y a la mandrecha los collaos de la Raya

Esto será así durante una bona parte del camín hasta que tócanos decidir si xubir más pola mandrecha hacia los collaos de la Raya o bordiar pola manzorga estos altos, pa a lo postreru arribar de toes formes al Mayáu de Torres onde veremos una cabaña esbarrumbada y poquín más arriba una fonte-bebederu onde recoyer agua, nel casu que nos ficiese falta.

El picu Torres imponente siempre sobre nós

Ambos caminos son práuticamente iguales en dificultá, ya que pola manzorga tócanos peganos más a unes roques y pue facese más costosu y pola mandrecha xubiremos más altu per lo que paez una riega, colo que n'iviernu pue tar abondo embarráu, y enllenu de pequeños llagos alredore nuesu.

El track amuesa los dos caminos a siguir, simplemente ye elleición de caún facer ún u otru, anque de toes formes los dos confluyen na fonte penriba'l mayáu de Torres, y la visión del picu en tou momentu fainos ver que'l camín que llevanos ye'l correutu.

Nel Mayáu de Torres col oxetivu al fondu

Una vegada que recoyimos agua y fuercies xintando dalgo, empobinámonos n'ascensu continuu hacia la cresta que se dirixe al Torres, nomada la Ventanona de 1914 ms d'altor, pero siempre dirixéndonos más a la manzorga p'aportar nel colláu entre la cresta'l Torres y La Ventanona. Ellí podremos acolumbrar el parque de Redes, en direición norte, col cordal que forma'l desfiladeru de los Arrudos un pelín al fondu, y debaxu nuesa un mayáu bien guapu formáu pola riega de la Escosura, col picu Los Fueyos (1892 ms) como paré ocidental.

Simón col mayáu de la Escosura detrás y Carlos algamando trabayu nel monte

Agora ya taremos en disposición d'aventuranos a xubir la cresta en direición Torres siempre per un caleyín marcáu pero nel que debemos estremar les precauciones, porque a les clares sábese porque dicen que ye peligrosu n'iviernu.

Xelu y ñeve, más despiste ye una ecuación que lleva a probáblemente dase un hostión en toa regla, como-y debió pasar a un guah.e de 17 años dos díes enantes de que fuésemos nós. El resultáu foi una pata rota, y que te recueyan los servicios d'urxencies. Espero qu'esti collaciu montañeru tea perfeutamente.

Crestéu en direición al Torres y Simón y Charly trabayando duramente

Vistes de les pistes de la Estación de San Isidro col Picu Tonéo (2091 m)



Mis dos collacios montañeros col parque de Redes al fondu

Siguiremos xubiendo poquín a pocu, ensín prieses con dalguna trepaduca qu'otra hasta a la fin dar cume a esti monte, que tien una cima bien curiosa onde xintar tranquilamente, cosa que nun esperábemos ya que dempués de tantu pasu estrechu y caída pa un lláu y otru, nun camentábemos tener un aria de serviciu enriba d'él.

Grupu reducíu esta vegada nel Picu Torres de 2095 ms

Dempués de descansar nesta preciosa montaña de 2095 ms d'altor y esfrutar de toa Asturies y parte de Llión, acolumbrando dalgunos picos con claridá como son Peña Mea y el Retriñón al ocidente nuesu, y al oriente el más que nomáu Tiatordos col macizu'l Cornión pelín más a la so mandrecha, nel que dende esta perspeutiva impresiona Peña Santa de Castiella.

Namái mos queda descender, pero esta vegada lo faeremos por otru camín al de xubida que tien menos dificultá que por onde xubimos, pero aún así hai que tener cuidáu. Durante la baxada iremos viendo como nos despegamos de la impresionante paré casi vertical del Torres, la cual como escalador novel que soi, desafíame pa un futuru.

Baxada del Torres cola so paré al fondu

Una vegada que bordiamos les últimes crestes del picu Torres baxaremos hacia un colláu pa xubir al Picu Valverde de 1968 ms, que nos servirá de mirador de la paré prieta del picu qu'acabamos de dexar, a la mesma vegada que podemos acolumbrar tol valle del riu Ayer.

Simón y Carlos na cume del Picu Valverde

De él namái quédanos garrar un camín pedregosu que va pola collada de Valverde y que dexando a la nuesa mandrecha la Peña la Capilla (1945 ms), nos baxará hasta'l Mayáu de Torres onde dempués de descansar na fonte, tornaremos pel mesmu camín hasta'l parking de la Raya en Puirtu Braña (1518 ms).

La paré del Torres dende'l Valverde

La ruta en branu ye asequible pa tol mundiu, teniendo cuidáu na cresta del picu, eso sí con ñeve camuda'l so xeitu completamente. En términos estadísticos nun ye escesívamente dura nin en kms, unos 9,2 kms aprox, nin en desnivel que ronda los 600 ms.

Con esto si que damos fin a la temporada 2008 - 2009 y entamaremos la siguiente en setiembre con muncho más ánimu si se pue, y con delles novedaes que tamos a puntu de formalizar, que nos prestan pola vida, y que detallaré n'otra entrada del blog ya que lu merez y muncho.

Sirva esta entrada, cola mayor humildá y respetu del mundiu al montañeru fináu nel Latok II, Oscar Pérez. Ya nos prestaría llegar a ser siquiera un 5% de bon montañeru que yera esti rapaz y solo queda dicir qu'espero que la montaña lo acueya pa siempre.

Saludos a toos y toes