Track: Llaíñes - Picu Cullargayos
Dos díes dempués de la mio primer soba de bici pela ruta Les Sendes (nome puestu por mi, nel que casi quedo calvu de pensar tanto), tocábame guetar dalguna rutina y les premises yeren: que fora cortina, non mui dura, y... si seguíen asína facíemos camín de casa al chigre y finábemos enantes, jeje.
En fin, el tema taba en que nun se nos liáse demasiáu pa poder dir metenos una farturona dempués. Asína qu'ente les premises y que tenía ganes de dir al parque ñatural de Redes, nos conceyos de Sobrescobiu y Casu, pues alcontré una rutina bien prestosa, como munches de les qu'asítiense nel parque de Redes.
Dicir que ye una fastera preciosa del país, y que pues garrar cualquier piquín de non muncho más de 1000 ms, o tirase a picos de 2000, e inclusu rutes de senderismu facilines, con siempre vistes bien guapes. Dalgo qu'ablucome enforma foi lo llimpiu que taba tou, ya que tamos tristemente avezaos a ver guarrería pel monte (llates, bolses, envoltorios, ...) per cualesquier requexu ente peñes, vexetación, etc... Pero esta vegada nun foi asina, lo cual ya da un puntu a favor pa esti llugar, y otru puntu menos de trabayu a un collaciu, que la metá de los díes acaba con una bolsa enllena de la basoria qu'alcuentra pol camín.
La ruta escoyía finalmente, entama nel pueblu coyanu de Llaíñes y fina nel picu Cullargayos. Esti pueblín ta bien averáu a la capital del conceyu, Rusecu, perconocía pol so banzáu, que xunto al de Tañes, da cobertura a toa esta fastera central d'Asturies, y que ye más que suficiente, poro nun tien xacíu nengún costruyir otru estrozando parte del parque de Redes nel pueblu casín de Caliao. NON AL BANZÁU DE CALIAO!!!
Caleyando poles pistes hacia'l Candano
Cabañes d'El Candano
Salimos del pueblu por unes pistes d'hormigón, con marques de ruta (marielles y blanques), en direición primeru a la Teneona y sin perda denguna, dempués d'unos bonos metros d'altor llegaremos a les cabañes d'El Candano (892 m) onde entamaremos a esfrutar de les precioses vistes d'esti parque. Poco dempués de caleyar llegaremos a los mil metros d'altor nuna preciosa mayada enllena de vaques nesta dómina del añu llamada Faisalves.
Caleyando ente les vaques, y vistes de la sierra del Crespón
Dende equí ya toca metese na biesca a traviés de Les Camperes, siempre con un desnivel continuu, hasta que llegamos a un requexu con una perguapa cueva con agua, onde facer unes semeyuques, coles xanes del llugar, pa postreramente siguir n'ascensu hacia la Collada d'Imblenes, dempués d'echar un vistazu al valle de Soto d'Agues, dende un mirador señalizáu.
Na cueva con una lluz estraña, y nel mirador señalizáu camentando si se podía crestear a la cima dende ellí
Una vegada que llegamos a la collada d'Imblenes (1203 m) a la fin, tenemos les vistes de los picos más nomaos del Parque como son el Retriñón, Picu Torres o el Cantu L'Osu, a los que de xuru, que dempués de visitar esti parque daremos bona cuenta d'ellos nun tiempu non mui lloñe.
Follow the leader (jeje), hacia'l colláu Imblenes
Vistes dende'l colláu Imblenes (gracies Charly poles semeyes)
D'equí namái que mos queda xubir per una canal, hasta una cresta, la cual tenemos que siguir poquín a pocu, con guapes vistes del parque a la nuesa manzorga y una impresionante fayéu, a la mandrecha. Durante tol cresteríu, llegamos a lo que pensamos que yera la cima, pero anque'l vértice xeodésicu ta tiráu embaxu, veremos qu'hai un piquín pocu más allá, dalgo más altu que nel que tamos, colo que dempués d'un par de trepaes, llegamos a la fin al cume del Cullargayos (1391 m).
Xubiendo a les crestes y cola cume a tiru japu detrás nuesa
Primer cume mirando al Tiatordos y a la fin na cume cimera
La baxada faise bien corta, ya que se pue llevar un bon ritmu de caminar, anque como siempre nestos casos, la parte final de pista d'hormigón, ye pelín fastidiáu pal castigu que ya lleven de por si los pies. Sobromanera, si ties abonda priesa, pa dir xintar a dalgún llau ya intentes baxar a escape llibre, como foi'l casu.
Nesta ocasión, el día salió redondu, ya que la ruta foi completísima, con un pelín de too, como ye pistes pa calecer les pates, mayáos bien guapos, viesques increibles, y un crestéu y trepada final, p'algamar la cume. Too ello, acompangaos por una perrina, que se nos xunió nel pueblu y llegó con nós a la cume, y baxó de vuelta guiándonos en delles ocasiones y faciendonos una compaña impagable.
Perrina montañera, pelín fatigada na cume
Y como colofón, fartura increible, nel guapu pueblu de Pendones, qu'anque quedábenos pelín lloñe de Llaíñes, teníemos referencies d'un barín nomáu Casa Juanín, y nun mos dexó mal, l'informante, ya que toos coincidimos, en que foron los meyores 20€ gastaos na nuesa vida: Fabes con Xabalí que taben tan bones, que zampamos dos potes entre 5, y llueu una fonte d'un venáu riquísimu y otra del meyor cabritu que tastié na mio vida.
Vamos que nun vayáis, qu'asina tengo yo sitiu pa la prósima, jaja. Será na ruta'l Tiatordos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario