La Pesanca (Piloña) - Picu Maoñu

24 de Marzu de 2013

Track: La Pesanca (Piloña) - Picu Maoñu

Paez que nun pasen los años, pero si que pasen y más aína de los nos presta. Así ye qu'en 2009 tábemos aniciando'l nuesu camín na montaña astur y díbemos visitar la cume más nomada de Piloña, el Vizcares. Ficímoslo al igual que güei p'ascender al Maoñu dende l'area recreativa de la Pesanca, al llau del pueblu piloñes de Rifabar.

P'aportar a él, saldremos de Xixón pela mienra pa xuntanos a la A-8 saliéndonos pela N-634 hasta la capital de Piloña, L'Infiestu, onde vamos almorzar unos prestosos pinchinos. El día ta fríu y tócame tomar el cafetín y el pinchu na cai con Kíla, ye lo que tien tener perra, hai llugares onde nun dexen entrar.

Semeya de grupu na Pesanca (390 ms)

Magar d'enllenar l'estómagu, los dos ya que Kíla zampóse la metá del pinchu, garramos el coche de nuevu, garrando PI-4 que percorrerá a la vera'l ríu Espinaréu, los pueblos d'Espinaréu, Riquimáu y Rifabar enantes d'aportar al aparcaderu de la Pesanca onde vamos preparanos pa caleyar.

A los davezu nel grupu (Pangua, Rebe, Paulina, Simón, Haritz, Kíla y yo) va xuntase esta vegada David, qu'aparte de tener como afición les carreres de montaña y federase al traviés nuesa, quiso conocenos un pelín meyory venir con nós de ruta.

Siguimos la pista al llau del ríu Infiernu hasta la ponte Degoes

La ruta compartirá práuticamente tol camín col ascensu más míticu del Vizcares, poro salimos con xeitu pela pista hacia'l puente Degoes onde la otra vegada con pocu aciertu dexáramos el coche. Digo con pocu aciertu, ya que nun paga la pena adientrase col coche pista alantre ya que práuticamente nun hai desnivel anque pa la vuelta si que se faiga pesada.

Nós, a la ida entre falar, esfrutar del argayu que baxo del monte la Foz y que tendría cortada la pista por un bon tiempu y ver la fuercia del ríu Infiernu, casi nun mos damos cuenta y aportamos a la primer ponte, la de Degoes.

Acabose'l llanéu y tocará xubir hacia Cureñu

Equí, si tiramos a la mandrecha, avanzaremos peles foces del Infiernu, intención que tenemos al volver del Maoñu. Nós, vamos dir al contrariu y llueu de cruciar l'Infiernu en Degoes, xubiremos pol monte la Zrezal, por pindies pistes formigonaes que n'envueltes tien de dexanos llueu d'un pequeñu descensu na ponte que crucie la riega Degoes y pónganos en dimposición d'ascender hasta'l mayáu de Cureñu.

Como siempre, tamos quiciás nel tramu más guapu de la ruta, xubiendo bon desnivel pero esfrutando d'una viesca autóutona, qu'en delles envueltes fadrános pasar pela fonte Les Porquerices, pa siguir un tramu más tiesu na Campona, p'aportar finalmente nos 860 ms del mayáu de Cureñu. 

Mayáu de Cureñu (860 ms)

Casi hora y media de camín, así que paramos 5 minutinos a beber augua y xintar daqué. Dende equí vemos ya'l nuesu oxetivu con una capina de ñeve curiosa, pero colo xusto pa da-y un toque más prestosu al camín.

Ensín perder tiempu, ya que les ñubes van faciéndose más presentes a cada minutu, tiramos de zapatu hacia'l colláu Treslafuente. Darréu, sedrá un camín rectu hacia'l colláu Treslafuente, travesando la Texuca y siempre picando'l desnivel aportaremos a los sos 1040 ms non sin esfuerzu.

Primeres pisaes peña ñeve hacia Treslafuente

A unos tocónos facer esfuerzu físicu y a otros mental, ya que Pau, tuvo un baxonazu d'azucre o dalgo y casi desmáyase. El casu ye que taba cansada tol día y una ruta como esta ensín un desnivel esaxeráu, taba faciéndose-y un mundiu nel día de güei.

Como siempre, tuvimos xuntos y con unos ánimos llegó hasta Treslafuente, onde tenía casi decidíu non xubir al Maoñu, pero al notase dalgo meyor, entamó un ascensu, pindiu y duru anímicamente onde los haya, ya que nun hai un descansu nin un cambéu de paisaxe.

Nel guapu colláu de Treslafuente con vistes hacia Ponga

Y ye que nesta xubida al Maoñu, descubrimos el por qué, del so color mariellu durante toles dómines del añu. Esti picu ye una turbera y la so vexetación mortecina, tien esi color asecáu, que tas viendo baxo los toos pies, pasu tres pasu, lo cual faise bien pesáu.

Ascensión aburrida hacia'l Maoñu

A ello, hai qu'amestá-y un desnivel continuu, ensín descansos que si nun vas bien, paez facer que la cumera'l picu enxamás va llegar. Entre ánimu y ánimu, los mios güeyos desviávense hacia'l Vizcares y la so antecima, el Cabezu y tamién hacia otra cota de Piloña bien guapa, el picu Cuñu.

Con muncho esfuerzu aportamos a la peñona cumera del Maoñu

Casi 4 hores dempués de salir de la Pesanca, tamos papando fríu na cume del Picu Maoñu, máxima cota de Piloña. L'ambiente ivernal ye ablucante y la paré norte de la Peñe Crespa, paez querer meter mieu.

Un vistazu pal cielu y otru pa la baxada hacia'l colláu Pandemules, valme pa ver que baxar per esi llau va retrasanos de más y la invernada que vien, pudiera pillanos de llenu. Poro, escaezo conocer esi valle y foces del Infiernu, estráu de ñeve nesti casu, pa otra vegada y entamamos la baxada hacia Treslafuente otra vegada.

Picu Maoñu (1427 ms)

Na que ver, tendrá la baxada cola xubida y en 45 min, taremos na braña de Treslafuente, decidiendo si metémonos a xintar nuna cabaña o siguimos hasta Cureñu. Al final, preferimos baxar más, por si entama a bastiar que nos garre lo más baxo posible.

Decidimos baxar de nuevu pel mesmu llugar hasta Treslafuente

Aportamos al colláu y una vocecina, dizme que necesito un pocu más de monte, poro falo con Pau, qu'agora va estupéndamente y camudamos les mochiles. Dígo-y que voi xubir corriendo al Cabezu antecume del Vízcares porque quiero cotala bien pa saber si ye de les cuatru cotes piloñeses a facer.

Pau a estes altures, ya me conoz bien, poro diz que perfeutu y dempués d'avisar a dalgunu por si quier venir, tiro p'arriba en llama, alcordándome de los paos daos va 4 años n'ascension al Vízcares. Xubo corriendo pol camín marcáu como PR, al Vizcares y travieso la riega Vaselín, pa empobiname pel campu la Culebrina hacia una viesca de texos vieyísimos onde acabose la carrera ya que toi de ñeve pela rodiella.

Escapada en solitariu hasta'l Cabezu (1368 ms)

Coyonudo, ya que nun puse les polaines en tol día y tengo los pies que nun los siento. Sacante d'esto, salgo de la ñeve, y garro'l crestéu del Picu La Verdá, pasando pol colláu Miradoriu, pa empobiname a la carrera hacia'l Picu'l Cabezu, cotándolu a 1368 ms, que lu fai tercer cota de Piloña.

Pa cerciorame, baxaré hasta'l colláu Los Riascos, perpasando con muncho los 30 ms de colláu que fai, monte aparte al Cabezu del Vízcares. Ya toi tranquilu y con bon tastu físicu, ya que l'esfuerzu de xubir corriendo nun foi pa tanto, poro baxo a güevu pela faldera'l Cabezu hacia Cureñu direutamente.

Baxada direuta hacia Cureñu y p'abaxo alcontrándome col grupu

Va cuatru años, esta baxada tornose infernal, por traer muncha xente per una faldera de piedra suelto y con dellos tramos de corte si nun sabes negocialu. Pero, paez ser que la esperiencia na montaña, faite ver cual ye'l camín que da llibrar de cortes y destrepes indeseaos y con facilidá aporté a Cureñu onde taba esperándome Simón.

Baxamos relaxandamente esfrutando del calce del ríu Infiernu

Nuna charra relaxada, Simón y yo, daremos caza al restu'l grupu, demientres xinto daqué ya que nun tuve tiempu a ello na mio escapada. El restu la ruta, sedrá un disfrutar de les distintes riegues que formen  l'Infiernu y del propiu ríu, sacando semeyes y camentando qu'al final, sí que tuviemos suerte col día ya qu'aguantónos la xusto pa nun moyanos.

Hasta aportar a la Pesanca de nuevu

Nun conocimos les foces del Infiernu a la vuelta, pero como nun van marchar de Piloña, dalgun día tendremos oportunidá de percorreles con calma. En resume, col ascensu a fueu al Cabezu, salióme un percorríu de 17.1 kms nun pelín más de 7 hores, teniendo que sufrir un desnivel positivu acumuláu de 1580 ms lo cual nun tuvo mal.

Mudase de ropa, yera lo que tocaba na Pesanca y dempués baxar a L'Infiestu a tomar unes cerveces y ver un cachín del Sporting tamién yera dalgo obligáu. Llueu tocó despedinos por un tiempín y deseanos unes bones vacaciones de primavera.

Camudando'l Camín en Piloña

Nesta ruta piloñesa dimos preste al: Picu Maoñu (1427 ms) primer cota  y al Cabezu (1368 ms) tercer cota de Piloña

Ver progresos en: Retos montañeros