Soto (Sobrescobiu) - Cogullu - Guanalón - Crespón

20 de Marzu de 2011

Track: Soto (Sobrescobiu) - Cogullu - Guanalón - Crespón

Dempués de la cagada de tirar a Cangas del Narcea, a la gueta d'una ruta en ñeve, y nun poder facer res, esta vegada nun podía fallase na escoyeta, poro, tocaba averase de nueu al conceyu de Sobrescobiu, nel parque de Redes, onde como siempre, ye dafechu, un placer tornar.

Asína pues, el domingu partimos bien ceo dende Xixón, pola autovía minera hasta garrar el corredor del Nalón, al traviés del cuál damos bona cuenta de los conceyos de Llangréu, Samartín del Rei Aurelio y Llaviana, p'aportar finalmente na entrada al parque de Redes, Sobrescobiu.

Na so capital, Rusecu, tenemos intención de parar a desayunar y alcontranos con César, que tornaba a l'actividá montañera dempués d'un lesión nel hombru, pero'l nuesu gozu nun pozu, ya que taba zarráu por vacaciones, y quedámonos ensin café nin pinchu tortiella. Poro, nun mos quedaba otra que siguir hasta Soto, onde tenemos el nuesu puntu de partida, pasando enantes pelos pueblos de La Polina y Villamoréi.

Nel aparcaderu, ponémonos en mou montañeru, y demientres llega César, percorremos el pueblu enteru, a la gueta d'un sitiu onde meter dalgo pal cuerpu, pero paez ser que nestos pueblos de calter turísticu, nun abren enantes de les 9, asína que tenemos que partir, magar de la llegada de César, ensín meter na pal cuerpu.

A puntu d'abandonar la pista del Alba

Como na ruta al Corbellosu, garramos la pista de la ruta L'Alba, pero esta vegada poco más alantre de la piscifactoría, vamos tomar un desvíu a la mandrecha nes Bories d'Abaxu, y paralelamente al ríu Pandu, ascenderemos hasta travesar otru regueru que d'augües al Alba, el de los Aviaos.

Caleciendo pates y garrando ritmu

Magar d'esti puntu, ya pasaremos de pista a senderu, el cual pindio enforma, caltendrá durante tola so llonxitú un xeitu de dureza, que fadrános superar unos 500 ms de desnivel direutu. Y cuando falo de pindiu y direutu, ye porque nun hai nin un descansu hasta aportar a un colláu averáu a les praderíes de Cogullu.

Xubiendo pela guapa viesca coyana

Menos mal, qu'esti senderu, traviesa ún de les viesques más conservaes y guapes d'Asturies, y nun hai un requexu en toa ella, que nun seya más guapa que l'anterior. Enriba, pa mayor prestancia, tuviemos la suerte de percorrer la viesca Aviaos pente la ñebla, y que fuera esapaeciendo poquín a pocu pa dar pasu a un día espeyáu nel que'l cielu azul y el sol, amosáronmos nel colláu, tal cantidá de cumales d'esta fastera d'Asturies, que ficieron que nun supiéramos pa onde acolumbrar.

El Retriñón y cotes más altes de Sobrescobiu dende les praderíes de Cogullu

Pocu más d'hora y media tardamos n'aportar a esti mirador (1006 ms), y darréu vamos siguir poles cabañes de les praderíes, pa seliquino facer l'ascensión al Cogullu ensín averanos del too a la collá Maea. La xubida será ensín dificultá, sacante de lo pindiu, y fadráse sortiando les calices cortantes anegaes pela yerba.

Ascensu al Cogullu

A la fín, con una bona sudada, ya qu'a les 11 ya cascaba Llorienzu, aportamos a los 1221 ms d'esti prestosu cumal que tien, como non, una cara norte mui aérea, y una xubida pola sur más relaxada, como foi nel nuesu casu.

Peñes Negres y Peña Mea dende'l Cogullu

Ensín demasiaes prieses taremos nel cumal, demientres picamos dalgo, ya que'l nun desayunar fízonos tar afamiaos, aparte de facenos garrar ritmu de xubida quiciás más llentu de lo normal en nós.

Fastera ñevada de L.lena y Ayer

La verdá ye que la dureza foi grande, pero les vistes compensen nel intre, tolo sufríu y sudáu. La visión de cumales de Llaviana, Sobrescobiu, Casu, Ayer,... son la recompensa perfeuta: Peña Mea, Peñes de Faru (onde morrió un montañeru fai pocu... que la tierra-y sea lleve), Cullargayos, Retriñón,... son solo una pequeña amuesa de lo espeutacular de les vistes.

Guanalón y Xerra'l Crespón dende'l cumal del Cogullu

D'otra miente, estes cimes, quedaben munches delles ya n'alcordanza, poro nun quedaba res que mirar p'alantre y eso yera dir a pol Guanalón y más lloñe,... albidrar la posibilidá de siguir al traviés del restu de la xerra'l Crespón, hasta'l vértice xeodésicu del Picu Llampaces, anque a dicir verdá, nun lleí pela rede que naide-y diese a esta cresta.

Grupu na cume del Cogollu (1221 ms)

Ensín más, empobinámonos pel mesmu camín de baxada pel que ficiésemos cumal, y al aportar a les cabañes de la mayada de Cogullu, diz Simón qu'escaeció'l palu enriba. Dempués de les rises (siempre dexa dalgo perhí), púsose a xubir otra vegada acompangáu por Pangua que taba fuerte. Cesar quedóse a esperalos y Carlos y yo, fuimos ver como taba la baxada pola Güelga les Oveyes, que daríanos pasu pela viesca la Condilexa a Collalmonte, primer de los collaos nel nuesu camín al Picu Guanalón.

Pasando por Collalmonte hacia'l Guanalón

Magar de travesar la viesca, onde piérdese un pelín la sienda, axuntámonos de nueu en Collalmonte (1035 ms), y vamos pasar pol picu la collada Robiella dando pasu a la propia collada, onde tan esperándonos un grupu caballos esfrutando del preciosu día que facía.

Unos collacios taben na collá Robiella

Equí echaremos un traguín d'augua ya que'l calor entama a apretar, y dempués d'acolumbrar lo imponente del Cogullu dende la nuesa posición, siguimos a pol Guanalón arrodiando esta vegada'l picu la Capillona pola manzorga.

Cogullu y Cullargayos dende Robiella

Nel acesu ente'l Cogullu y Guanalón, ta dafechu lo pior, ya que tócanos lluchar con cotolles na primer parte y colo pindiu del tarrén hacia'l colláu Recabáu (1106 ms), onde entamaremos l'ascensión final al Guanalón, cola caliza como protagonista cimera.

Xubiendo al Guanalón

Nun hai, la verdá, una aparente meyor vía pal ascensu, poro más menos, caún fuimos per onde meyor se podía, y con dalgún apoyu de manes qu'otru, fuimos avanzando hasta aportar a la cima del Guanalón (1231 ms), en poco más de diez minutinos dende'l colláu.

Ye la una la tarde, y a les 4 hores de ruta hai que sumar delles coses como una fame xabaz y un día ablucante pa tar tiráu demientres xintamos. Dichu y fechu, sentámonos tranquilamente, dempués de facer semeyes a les vistes y arrimanos a la caída del picu pal norte, y zampamos el bocata, chocolate, frutos secos y tolo que tenemos na mochila.

Cesar col Retriñón dende'l cumal del Guanalón (1231 ms)

Llueu del descansu de más de media hora, vamos baxar del Guanalón pela so arista ensín problemes hacia'l colláu del Guanalón (1081 ms) o Güelga del Guanalón (términu, que paecióme raru, ya que güelga o buelga, utilízase pa definir un pasu pero abiertu na ñeve o pente la yerba, y nun lo viera nel xacíu de pasu de montaña como forcáu (más estrechu) o colláu (más ampliu)).

De toes formes, nesti puntu, tocaba decidir que facer, si baxar a Soto nel intre, o intentar tol cresteríu de la Xerra'l Crespón. Finalmente, les 5 hores y diez minutos de ruta, más la baxada que quedaba por facer, yera más que satisfactoriu pa dellos collacios, poro separtámonos col envís de qu'en 3 hores veríamonos en Soto pa ver el partíu del Sporting.

Grandes cotes orientales y Guanalón dende'l Cantu la Zrezal

Per un llau, Simón, Charly y Cesar decidieron baxar del colláu a la mayada L'Abedul, que taba embaxo nuesa, y d'ellí garrar una pista que pasando por Priella, empobinaríase hasta les Bories d'Arriba, bien cerquino d'au garráremos pola mañana la pista hacia'l Cogullu. A la fin, aportaríen a Soto a les 6 hores y media de que saliéramos pola mañana, algamando un rutón en toda regla.

Pel otru llau, quedamos los ansiaos de monte, Pangua y Berto, qu'al estilu de rutes como la del Mofrechu o Torbina, vamos metenos nun cresteríu del que tamos ermos de datos, ya que suelse arrodiar nuna ruta PR y xubir tan solu al vértice del Llampaces.

Bona xera quédanos per delantre

En fin, son les 2 de la tarde y por lluz del día nun va ser, pero tampoco queremos facer esperar a los nuesos collacios, d'ehí que pongámonos en marcha hacia'l primer finxu del Crespón, el Cantu la Zrezal. Esto llevarános unos 15 minutos d'ascensión hasta'l cumal de 1185 ms, y siguiremos crestéu dempués de mirar atrás y esfrutar de la paré norte del Guanalón.

Pueblos coyanos dende la Xerra'l Crespón

Darréu, vamos metenos non no más peligrosu pero si la parte más repunante de tol crestéu, ya que'l llugar conocíu como'l Focarón, nun ye otra cosa qu'un montón de foyos a lo Cuera, con vexetación abondo, poro tocónos pegar saltos pente la caliza afilada abrazaos a los troncos de dellos árboles, hasta que llegamos al colláu la Felguerosa (1154 ms).

Güeyada hacia cotes de Casu

D'equí xubiremos al picu más agreste de tol Crespón, como amuesa'l so nome, Picu Crespes y nun ye que sea difícil, pero sacante de la caída hacia Soto, tenía reserváu una sorpresa na so baxada. Media hora dende'l Cantu la Zrezal, pa dar cota a los 1216 ms del Crespes, y cuando decidimos siguir alantre, alcontrámonos con un corte brutal hacia la so collacia menor, La Crespina.

Destrepada abegosa ente'l Picu Crespes y la Crespina

Nun lo comentara hasta agora, pero hai que dicir que lo que veíamos, como peña y prau verde en tola xerra'l Crespón dende'l Guanalón, en vivu ye yerba llarga y resbariosa tumbada pola ñeve ivernal, colo qu'aida más bien pocu. Nun queda otra, que dir al alcuentru d'una salida pal pasu, y dempués de mirar ún por cada cara, tirámonos pela de Pangua, qu'a pesar de xubir dos vegaes al Cogullu, ta físicamente meyor que yo, que sigo renquiante de les rotures fibrilares del muslu.

Asína que, magar de la baxaduca destrepando y con munchu güeyu, porque podíase baxar arrollicando hasta dalgún teyáu de Soto, siguimos pela Güelga la Fondúa, nel que camudamos la cara oriental del Crespón pola occidental, pa poder trepar a la Crespina a bas de garráse de les yerbes como si foran los gadeyos d'una vieya.

Sollerte a tolos que nos resta por facer...

Nel cumal de la Crespina (1195 ms) sincéramente, nos temíamos lo pior a la baxada, pero nun foi pa tanto, y pasamos lo más rápidu posible (xubióse un piquín pel mediu) pola Güelga'l Llobu (que nome más celta) pa metenos de llenu dempués de pasar pola collada Palombias, nel siguiente finxu nel camín, el picu Reancu o Faltiñosu.

A dicir verdá, el picu Reancu de 1186 ye'l cumal sur más sele, y el norte ye'l Faltiñosu (1143 ms), más baxo, pero con una caída pronunciada hacia Villamoréi y que diónos un pelín de guerra nel destrepe, pero nun tanto como'l pasu Crespes-Crespina.

D'esta baxada vamos pasar pola güelga'l Faltiñosu pa poder dar preste a la Peña Escrita, peñona de llargu percorríu que tendrános crestiando con trepes y destrepes media hora, lo cual fízose pesáu contando con que yera la penúltima torga hasta'l naguáu vértice del Llampaces.

A la fín, tenemos el Llampaces a tiru al tar nel colláu de la Enrayá (1097 ms), y quédanos tan solu la ascensión final a esti picu de 1139 ms. Tengo que dicir, que personalmente llegué práuticamente deshidratáu y mui xustu de fuercies, ya que finamos el pocu llíquidu que nos quedaba enantes de la Escrita, y nesa media hora de travesía per ella, diba mediu muñecu, cosa que col ambiente aéreu que tenía nun ye lo más recomendáu.

Picu Llampaces (1139 ms) al fin, agora toca baxar

Diben 7 hores y cuartu en total, y tábemos nel puntu más septentrional de la Xerra'l Crespón (enriba'l banzáu de Rusecu, jeje), teniendo que baxar a Soto como fuera, así que sacamos la semeya d'algamáu, dímonos la man pola xatada y p'abaxo. Lo primeru fue tornar a la Enrayá, y d'ehí baxar en diagonal hacia la Mayada Escrita, garrando pocu enantes un camín que venía de la braña Llampaces.

A partir d'entós ya garramos pista (d'un PR que da la vuelta al Crespón), y baxamos casi corriendo, dempués d'orientar a otros senderistes, hasta Soto parando únicamente nel Regatón d'Escrita, pa meténos un llitru d'augua caún, y siguir baxando desnivel hasta dar nes cais del pueblu coyanu de Soto, magar de 8 hores y 15 minutos de ruta durísima.

Supongo que ver llegar a dos persones, que llevan esi tiempu andando pa facer 17 km y superar más de 1600 ms de desnivel acumuláu con un calor perimportante, nun será mui agradable, porque la xente en Soto al llegar, mirábenmos como bichos raros (pensaríen que veníemos nesi estáu de la ruta l'Alba, jaja).

Tamién los collacios que nos esperaben nun chigre, tuvieron que sufrir la mala hostia y el cansanciu que traíemos, porque paez ser qu'al entruganos que tal, gruñimos nun se que pallabres, y nos fuimos al coche a quitar la ropa apestosa que llevábemos enriba.

Dempués d'un par de cañones de cerveza, ya pude ver relaxádamente la victoria del Sporting y zampar un bocata nun chigre al que nun pienso volver (El Fresnu), ya que nos metieron un rabu finu, finu polos bocatas y les cerveces. Putos chigres pa domingueros.

Ta la prósima...

Camudando'l Camín nel Guanalón

Nesta ruta ficimos un vértice xeodésicu de Sobrescobiu: Picu Llampaces (1139 ms) y el "prestosu" Picu Cogullu (1221 ms)

Ver progresos en: Retos montañeros