Camudando'l camín: Caín (Valdión) - Cares - Ría - Piedrabellida - Cerredu

8 de Xunetu de 2013

Track: Caín (Valdión - Llión)- H.ou de los Cabrones (Cabrales)

Tamos de llenu, na Travesera Picos d'esti añu y como suel asoceder, la tercer estaya de la Travesera siempre ye dura, dura, poro nun esperábemos menos pa esti añu. Por suerte, la nueche anterior, fuimos a descansar de luxu, dempués de la cena, la visita a la h.uente la H.arda y les cerveces nuecherniegues.

Menos suerte tuvieron los collacios que retiráronse nel día anterior, ya que siguimos les sos aventures hasta mui entrada la nueche. Y ye que, facése'l Cares, con sus 13 kms, dempués de la paliza que llevaben enriba, tuvo que ser durísimu y conducir hasta Xixón y Euzkadi respeutivamente col cansaciu acumuláu más.

Gracies Pau, Rebe, Simón, Ainara, Carlos... sois los meyores

Entamamos el tercer día en Caín (461 ms)

Con bon xeitu y ciertu aire de recuperación, a les 9 menos cuartu la mañana, tamos preparaos magar del almuerzu, pa entamar a caleyar. Fadrémoslo sele, pel senderu del Cares, intentando esaniciar de la tiesta, lo qu'aspéranos per delantre nel día de güei.

Realmente, nun resulta pa na, complicáu desdexar el cansanciu de díes anteriores, ya que los primeros pasos, sedrán al mio entender pela fastera más guapa del Cares, cruciando los túneles y pontes, demientres caen tabayones de los altores d'esti escobiu tan nomáu y masificáu en delles dómines.

Calecemos pates pola sienda'l Cares, qu'amuesa tola so belleza

Demientres aportamos al nuesu primer finxu, la puente Bolín, voi repasando na memoria, les pallabres, del biznietu del Caineh.u, col que tuviemos la suerte de falar pente cerveza y cerveza na tarde-nueche anterior.

Resulta curiosu, camentar como nós, montañeros d'afición y "turistes profesionales" como dicía Iñaki Otxoa, descubren pasos, caminos, siendes cola ilusión d'un neñu y los caineh.os y cabraliegos d'esta fastera, teníen que conocer por trabayu, les canales, desventíos y requexos imposibles ya que la sobrovivencia asína lo que requería.

Aportamos a la ponte Bolín, onde trepamos pa garrar el senderu de la Tranvia

La fala d'esti paisanu, el cual asentía cola tiesta sigún describíemos la nuesa baxada del día anterior pela H.errera o les nueses intenciones pal día siguiente, ye dafechu igual a la de los pueblos cabraliegos, amosando a les clares, que les llendes culturales perpasen les llendes alministratives fondamente.

Nel Bolín, treparemos un pelín, pa ganar el senderu que xube hacia'l pasu La Tranvia, xusto dempués de garrar augua na h.uente Prieta. Esti pasu barrenáu nel paré, llévanos en direición a Caín, periba'l camín del Cares, col envís d'averanos hasta'l canal del Robledal que xube hacia la cuesta Duh.a.

De la Tranvia xubimos pol Robledal hacia Recidroño

El camín ye bonísimu, en comparanza cola H.errera del día anterior y esfrutamos pasín a pasu, xubiendo esta canalina escolonada, que retuércese pente parés, aguhés y espolones que baxen de cotes más altes. A metá d'esta canalina, vemos aportar hasta nós un lleve senderu que vien dende Caín pola Tarugada y la canal de Trescámara.

El tarrén ye pindiu, pero como vamos a la solombra, xubimos ensín descansu, echando de xemes un cuando vistacín al Cares a lo baxo o a les altes cotes del Cornión llionés, destacando entre elles, los Cabritos, Peñasanta Castiella, Piedralluenga y Peña Blanca, que veíemos dende'l propiu Caín la nueche anterior.

El Cares y el Cornión de lo más guapu de la xubida

Aportaremos a la collada Recidroño (874 ms), dempués d'una pasu barrenáu, nel qu'unes cabres ponen la nota nerviosa coles sos faciendes penriba nuesa. D'equí, tomarémonos un senderu que métenos un pelín na Canal de Recidroño y demientes acolumbramos les cuevones que piesllen esta canal, upámonos al Pardo de Cuesta Duh.a, onde podremos caleyar con tranquilidá per esta ablucante pradera.

Ye increyible qu'esista daqué asemeyáu, nun universu calizu como Picos y más a sabiendes qu'esta Cuesta Duh.a, engólase pente'l cortáu de la canal de Recidroño y les agrestes cumes de los Trabes y Dobresengros.

Travesamos la Cuesta Duh.a penriba la canal de Recidroño

Camiento que pa tolos que nun conocíemos esti llugar, foi mui prestosu'l caleyar llanu hasta'l Collaín del Descansu o Las Mueldas (1020 ms), onde decidimos parar un pocu, pa xintar daqué y esfrutar del paisaxe, ya qu'en total yeren ya unes 2 hores y cuartu de camín.

Magar del descansu de rigor, vamos tener el "baxón moral", de perder munchos metros de desnivel nel siguiente tramu a percorrer, anque a sabiendes de conocer parte de la canal de Ría, nun foi tan traumáticu nin muncho menos.

De la h.orcadina de Cuebre baxamos a la canal de Ría

Asína que, del colláin del Descansu, baxamos un pelín hasta la H.orcaina'l Cuebre, a partir de la cual tenemos un pindiu descensu pol monte Cuebre, metíendonos poquín a pocu, pente les enormes muries que formen la canal de Ría.

Ye increyible'l terrenu per onde tamos moviéndonos, como increyible ye, qu'estes siendes foren usaes davezu pelos habitantes de los pueblos de Picos. Nestos camientos, travesaremos la riega de Ría, non ensín echar un vistazu al desvíu a la canal del Augua, la cuál teníemos na tiesta, si les condiciones d'ella foren más positives que les que pudimos agüeyar dende la Vega d'Ariu.

Xubimos al h.orcáu Turoneru Cimeru dando vista a la canal de Piedra Bellida

Y llueu, toparémonos col puntu más baxo de la canal, pa entamar a xubir de nuevu hacia'l sedu que llévanos hacia'l H.orcáu Turoneru Cimeru. Esti sedu escolonáu, tien dellos pasinos d'usar les manes pa xubir, pero nun ye nin aéreu nin peligrosu, poro algamamos los 900 ms del h.orcáu y sentámonos a picar daqué a la solombra d'unos árboles.

Dempués del descansu, paez que perdimos un puquiñín lo que creemos la sienda bona, y p'acceder a la canal de Piedra Bellida, tenemos un descensu al traviés d'un espolón aéreu, anque tien bonos agarres. Nun albidramos otru descensu a Piedra Bellida menos espuestu, anque suponemos que tien d'habelu, penriba'l h.orcáu.

Metémonos dafechu na Canal de Piedra Bellida

El casu ye que tamos en plena canal, la cual nun conocía inda, y dende la nuesa posición, nun pue ser más guapa, cola parte baxera enllena prau verde. Eso sí, p'arriba, solo veo pedrera y mui pindia, poro ponémonos en mou "burru carga" y agachamos les oreyes intentando fuxir del sol, pegándonos a les parés pa ganar la solombra.

Si'l día anterior, diéramonos cuenta de la cantidá de ñeve qu'hai esti añu, al pocu de perpasar los 1000 ms d'altor na canal, atopámonos con una llingua de ñeve y xelu ablucante. Gracies a esti ñeveru, aprovecharemos pa garrar daqué d'augua ya que'l calor ye fuerte nel día de güei y nin les dos cantimplores que llevamos caún va servinos hasta'l final de la ruta.

Tramu inacabable hasta'l colláu Cerredu (1525 ms)

Fadremos camín pela canal, pegadinos a la mandrecha'l sen de xubida, viendo un par de canales (una un canalizu increyible) que paecen xubir hacia'l Cuetu'l Trabe Norte, saliendo ambes al H.orcau Tayadura (canales H.onda y Tayudura), que paecen tener mui poques pisaes nel so haber.

El nuesu destín, llévanos a desdexar eses canales y siguir curva empobinándonos al norte, pela parte más amplia de Piedra Bellida, na que xubiremos primeru, per una especie de morrena central pa llueu averános a les parés de nuevu, nun internable ascender hasta'l colláu Cerredu (1525 ms).

Empobinámonos pola Cuesta'l Trabe hacia un descansu pa garrar d'augua de ñeveros

Nel colláu Cerredu, nun queda otra que descansar y viendo qu'hai cobertura, aprovechar pa llamar a la xente, pa ver que tal tan del día anterior. Saber qu'a pesar de los dolores de pates, Pau ta estupéndamente de moral y d'humor, dame muncha tranquilidá pa siguir cola Travesera.

Nel ascensu, caún foi pol so llau, asína que xuntámonos al pie de los primeros árboles del Monte Llué, falando de xintar, anque tan sólo, Pangua y yo, decidimos parar. Paez ser, que la xente anda mui escasa d'augua y si paren xintar hai mieu a ventilala toa, quedando ensín ella na Cuesta'l Trabe.

Seguimos camín hacia'l H.ou de los Cabrones baxo los Cuetos del Trabe

Doime cuenta, que los ánimos van xustos y les fuercies tamién, asína que xintamos a la solombra, y salimos p'arriba nós tamién. Fadremos una travesía lo más penriba que podemos, pa nun perder altor, hasta alcontranos coles marques del camín al H.ou de los Cabrones.

Pali pali, vamos ganar tarrén y acabamos por alcanzar a Fernan, Bittor y Tito, ta claro que'l calor ta faciendo mella nel grupu, ya que recortá-yos venti minutos n'otres condiciones ye dafechu imposible. Aportamos a ellos, ya intentamos animar lo que podemos, yendo xuntos hasta'l final de la Cuesta'l Trabe y parando nel primer ñeveru qu'alcontramos pa recargar d'augua, xelu y lo que se puea durante unos bonos minutos.

Aportando al H.ou de los Cabrones pente los ñeveros

Tamos nel míticu camín al H.ou de los Cabrones y ye ablucante la cantidá de ñeve y tamién ye ablucante ver como vamos. Si echo cuentes atrás... nos años que llevamos de Travesera Picos, nun m'alcuerdo de ver a la xente tan cansada.

Paez claru, que'l calor que tamos sofriendo ta siendo muncho más importante de lo qu'albidrábemos. Personalmente, a la escontra que'l primer día, sí que fíce-y casu al cuerpu y bebí tolo que pude y xinté ca pocu pa nun tener problemes musculares y aún así, nótase la deshidratación.

Ascendiendo al Altu del H.ou del Augua

Por suerte, el tramu final a Cabrones, va dir travesando ñeveros y a la solombra de los Cuetos del Trabe, poro vamos avanzando con otru xeitu. Paez que l'entretenimientu, de travesar ñeveros y trepar llambries fai que'l cuerpu nun s'apampane como na Cuesta'l Trabe.

Tamién hai que dicir, que les vistes pa los Cuetos del Albu, pa Cabrones y Dobresengros, pal Neverón y la Párdida, van entreteniéndonos, hasta'l puntu d'animamos a Pangua y a mí, a ascender una cota d'eses qu'apaecen en dellos llibros como dosmil de Picos... Altu del H.ou del Augua.

Pangua y yo nel cumal (2114 ms)

Esta pequeña cota, que ta penriba'l H.ou del Augua, tien un ascender guapu per llambries n'adherencia y sobretou tien unes guapes vistes de tola redolada, que forma'l H.ou de los Cabrones. Ensín más, xubimos a los 2114 ms d'esti altu y coles mesmes baxamos al alcuentru de los compañeros que ya se metieron pal cuerpu una xarra de cerveza con llimón y tan con otra pa nós... asína presta.

Los siguientes momentos nel refuxu... pasaron por dir en chancles penriba los ñeveros... que fríu, a duchase na fonte'l h.ou. Les rises qu'echámonos durante la ducha, viendo a Tito facer un "Alexey" a mou pura vida nel ñeveru en pelotes, nun tuvo preciu... les semeyes tan censuraes, jeje.

En resume... otres 10 hores y media resultaron de facer los 12 kms de percorríu, ascendiendo esta vegada 2245 ms de desnivel positivu acumuláu y pa cellebralu, dempués de la cena, Pangua y yo, xubimos otros cien metrinos más, pa ver l'atapaecer más guapu de Picos.

Al día siguiente finamos la Travesera Picos como tien de ser....